Hoofdstuk 5
Rhea POV
Om 17:30 staat er een auto geparkeerd voor mijn appartement. Dat moet een van Damien's mannen zijn. Ik kleed me sexy maar conservatief. Groot haar en donkere smokey ogen. Geen laarzen. Ik wil niet weer op mijn gezicht vallen. Dat was al gênant genoeg de eerste keer. Hoewel, toen hij mijn laarzen uittrok, was dat wel heet.
Damien lijkt van donkere kleuren te houden. Ik draag mijn zwarte rok, een zijden zwarte blouse en hakken. Ik doe een paar zwarte oorbellen in en draag een zwarte ketting. Ik trek mijn haar in een schattige paardenstaart. Het is groot en gekruld, precies zoals hij het leuk vindt. Ik zie er verbluffend uit, al zeg ik het zelf. Pas maar op Damien, want hier kom ik.
Ik kijk uit het raam en de chauffeur staat geduldig naast de auto te wachten. Ik vraag me af waarom hij zo vroeg is. Ik ga pas om 18:00 uur naar beneden. Ik controleer mijn make-up om zeker te zijn dat het perfect is. Ik hoop dat ik niet te veel draag. Wie houd ik voor de gek, ik weet dat Damien van veel make-up houdt. Waarom weet ik niet. Hij houdt van die gotische romantiek look.
Damien Damien. Waarom in hemelsnaam wil je dat ik voor je werk? Ik zal snel genoeg mijn antwoorden krijgen. Fuck it. Ik ga gewoon naar beneden. Ik pak mijn mobiel en stop hem in mijn kleine zwarte tasje en ga de deur uit. Het is toch beter om vroeg te zijn.
Als ik de auto nader, roept een enorme man naar me, "Rhea?"
"Ja, dat ben ik," antwoord ik.
"Dat dacht ik al. Hij zei dat ik moest uitkijken naar een prachtig wezen en dat ben jij zeker," zegt hij.
"Aww, hoe lief van hem en van jou," reageer ik.
"Ik geef toe dat hij me een foto heeft laten zien. Mijn naam is Jack en ik zal vanavond je chauffeur zijn," zegt Jack terwijl hij de deur opent.
Ik stap in de zwarte sedan en maak het me comfortabel. Damien heeft een fles rode wijn gestuurd voor mij om van te nippen tijdens de rit. Probeert hij me dronken te voeren, vast niet?
"Is het een lange rit Jack? Heb ik tijd om van deze wijn te genieten?" vraag ik.
Jack past zich aan in zijn stoel, "Het is ongeveer een uur, min of meer. Je hebt genoeg tijd om jezelf te verwennen," zegt hij.
"Oh, oké. Ik schenk mezelf een glas wijn in. Kun je de scheidingswand tussen ons open laten zodat ik me niet zo opgesloten voel? De afgesloten ruimte maakt me een beetje nerveus, als dat oké is voor jou?" vraag ik.
"Je kunt voorin zitten als je dat comfortabeler vindt. Er is meer ruimte achterin. Het is aan jou. Ik laat het omlaag. Laat het me weten als je iets nodig hebt," zegt hij.
"Nee, dat is oké. Ik ben prima. Ik hou gewoon niet van het gevoel opgesloten te zijn. Dus als je de scheidingswand open laat, ben ik in orde," reageer ik.
Jack knikt, "Zoals je wenst, mijn dame," zegt hij.
De rit is niet zo slecht. Het lijkt alsof ik al uren in de auto zit. Ik denk niet dat ik ooit in dit deel van de stad ben geweest. Het water ziet er hier veel helderder uit. De huizen zijn enorm. Ik vraag me af hoe ver het nog is naar Damien's huis. Dit deel van de stad ligt ver buiten mijn prijsklasse. Ik denk niet dat ik hier zelfs een brievenbus kan betalen.
"Jack, zijn we bijna daar?" vraag ik.
"We zijn er bijna, nog vijf minuten," antwoordt hij.
We komen bij een lange oprijlaan, Jack slaat af. Damiens huis ligt aan het water. Natuurlijk, dat doet het. Deze plek is enorm. Ben ik gek om hierheen te komen? Waarschijnlijk. Ik ben waarschijnlijk compleet gestoord dat ik hierheen kom. Misschien eindig ik wel op de bodem van de rivier tegen het einde van de nacht. Dit is een beetje dom van me, maar ik probeer een open geest te houden. Als ik voor hem werk, kan dat de zaken voor mij drastisch veranderen.
Damien POV
Ik zie de auto naderen. Ik heb geen idee waarom ik zo nerveus ben. Er is veel te bespreken met haar vanavond. Ze zal het of accepteren of wegrennen. Ik hoop dat ze accepteert. Ik heb haar nodig bij me. Ik wist dat ik haar nodig had sinds ik haar zag in het fantasiehol. Ze hoort daar niet thuis. Ze moet bij mij zijn. Ik wil voor haar zorgen. Eerst moet ik uitvinden hoe ik haar kan verleiden om voor altijd de mijne te zijn.
Dit is gek, in al mijn jaren heb ik nog nooit een mens ontmoet die me zo liet verlangen zoals zij doet. Ik zal haar alles geven. Ze kan mijn koningin zijn. Ze zal nooit iets tekortkomen. Ik zal ervoor zorgen. Zelfs als ze me afwijst, zal ik ervoor zorgen dat haar leven perfect is.
Ik hoor haar lachen. Ik haast me de trap af om haar te ontmoeten. Ze weet hoe ze een entree moet maken. Ik hoop dat ze die afschuwelijke laarzen die haar mooie benen bedekken niet draagt. Ik wil ook niet dat ze valt.
"Hallo, schoonheid. Ik ben zo blij je te zien," zeg ik en kus haar op de wang. Hoe graag zou ik meer willen doen. Ik wil haar overal kussen en haar genoegens geven die ze nog nooit heeft gekend. Ik mag nu niet zo denken. Ik moet me concentreren.
"Damien. De rit hierheen was prachtig. Dank je wel dat je me hebt uitgenodigd," zegt ze terwijl ze de kus op mijn wang beantwoordt.
"Ik ben zo blij dat je hier bent. We hebben zoveel te bespreken, maar eerst weet je dat ik een maaltijd voor je heb bereid," zeg ik. Ze glimlacht.
"Dank je wel. Je bent altijd zo goed voor me," zegt ze.
Ik leid haar naar mijn eetkamer. Ik trek haar stoel naar achteren en schuif haar aan de tafel. "Wijn, mijn dame," vraag ik. Ze knikt en ik schenk haar een glas in.
"Damien, ik moet toegeven dat ik de fles onderweg hierheen heb opgedronken. Ik ben een beetje tipsy. Dus laat me niet op mijn gezicht vallen," zegt ze.
"Wil je liever thee, water, een cola? Je hoeft geen wijn te drinken. Wat zou je liever hebben?" vraag ik.
"Nee nee, wijn is prima," zegt ze.
Goed, misschien als ze ontspannen is, zal ze mijn unieke positie begrijpen. Ik ga naast haar zitten. De bedienden komen binnen en beginnen soep en brood te serveren. Ze vertrekken snel. Ze hebben specifieke instructies om ons niet te storen tenzij er om iets gevraagd wordt.
"Ik hoop dat je van soep houdt. Dit is een van mijn favorieten. Het is een Italiaanse soep die mijn chef maakt. Het is geweldig," zeg ik.
"Damien, waarom ben ik hier? Ik weet dat je me een baan wilt aanbieden en ik weet dat ik uitgenodigd ben, maar mijn gedachten gaan alle kanten op. Stel me gerust en beantwoord deze ene vraag. Waarom ben ik hier?" vraagt ze.
Ik leg mijn lepel neer. "Blijf eten en ik zal eerlijk met je zijn," zeg ik.
Hier gaat niets.