Het Contract van de Duivel

Hoofdstuk 2

Rhea POV

Waarom vraagt die man altijd om fantasiekamer zes? Het is de vreemdste kamer. Ik kijk rond in de kamer. Alles hier is zwart en rood. Het is de meest gothic kamer die we hebben. Tenminste hoef ik niet veel op te zetten. Het is al ingesteld naar Damiens verwachtingen. Hij lijkt echt van de donkere kleuren te houden. Ik vind het eng. Een van de meisjes beschreef deze kamer als gothic romantiek. Nee. Dit is niet romantisch. Zeker eng, maar niet romantisch. Ik voel me alsof ik in een Roemeens kasteel ben, wachtend om meegenomen te worden door graaf Dracula of zoiets. Misschien is dat het. Hij is graaf Dracula die me komt wegvoeren in een wervelende nacht van romantiek. Dat is een verontrustende gedachte.

Ik moet de tablet controleren om te zien wat zijn verzoeken zijn.

Ik pak de tablet van de tafel. Ik zet hem aan. Waarom krijg ik nooit een opgeladen tablet? Ik denk dat Randall dit expres doet. Ik pak een oplader uit de lade en sluit hem aan. Ik wacht een moment tot hij aangaat. Eindelijk scroll ik naar beneden en selecteer mijn naam uit de talentenlijst, klik op afspraken.

• Damien Alexander

• Rhea Orb

• een nacht tot 12 uur

• Damien vraagt Rhea voor de nacht tot 12 uur met de optie om een extra nacht te kopen als Rhea bereid is. Damien vraagt om Rhea in Fantasiekamer Zes. Damien vraagt om kaarslicht en een tafelopstelling voor een maaltijd. Damien zal eten, drinken en glazen meenemen. Damien vraagt alleen om een goed gesprek en een open geest. Gelieve bij de deur te wachten als ik om 6 uur aankom.

Ik scan de kamer. Tyler heeft alles voor me opgezet. Ik controleer de tijd. Het is 17:55. Ik heb vijf minuten. Ik controleer de tafel. Tyler heeft een lang zwart en rood zijden tafelkleed op de tafel gelegd. Hij is echt goed. Ik moet hem mijn appartement laten decoreren. Zolang hij het maar niet in deze gothic romantiek onzin decoreert. Ik steek de kaarsen op de tafel aan. Ik pak er nog een paar en plaats ze rond de kamer en steek de kaarsen aan. Deze plek lijkt wel een brandgevaar. Ik moet mijn haar maar ver uit de buurt van de kaarsen houden. Ik wil niet in rook opgaan.

Er wordt op de deur geklopt. Ik haast me naar de deur. Mijn laars blijft haken in het tapijt en ik land plat op mijn gezicht. Damien komt binnen en vindt me niet staand bij de deur, maar proberend mezelf van de vloer te pellen. Waarom ben ik toch zo onhandig geboren? Dit is zo gênant.

"Oh mijn hemel! Gaat het wel?" vraagt hij.

Ik kan hem niet eens antwoorden. Ik was vergeten hoe duivels knap hij is.

"Ik struikelde toen ik naar de deur probeerde te gaan. De laarzen bleven haken in het tapijt," zeg ik.

Hij helpt me overeind. "Waarom ga je niet even zitten. Mijn mannen brengen ons eten en drinken," hij begeleidt me naar de tafel, "laat me je laarzen eens zien," zegt hij.

Damien ritst mijn laars open en haalt de eerste uit. Hij laat zijn hand langs mijn been naar de rits van de tweede laars glijden, ritst die open en haalt hem uit.

"Je benen zijn veel te mooi om bedekt te worden door deze laarzen," zegt hij terwijl hij de laarzen achter zich gooit.

Nou, die val was het waard dat hij mijn laarzen uittrok en mijn benen aanraakte. Hij is zo duivels knap. Waarom moet ik het brave meisje zijn? Ik weet dat sommige meisjes verder gaan met hun klantenlijst. Ik zou hem zeker een kans geven op mijn prijs.

Hij zit een minuut lang mijn benen te bewonderen. "Het spijt me zo, Damien. Ik probeerde er gewoon mooi uit te zien voor jou vanavond. Ik dacht dat de laarzen een leuk accent zouden zijn en nou ja, ik dacht eerlijk gezegd dat ze sexy waren," zeg ik tegen hem. Hij zit nog steeds geknield voor me.

"Ze zijn sexy, maar jouw benen zijn sexier," zegt hij.

Zijn mannen zetten het eten op tafel en schenken twee glazen wijn in voor Damien en mij. Hij heeft echt een groot feestmaal meegebracht. Tyler gaat genieten van alle restjes. Damien eet nooit. Ik probeer altijd alles wat hij brengt. Het eten is goddelijk, maar het is altijd veel meer dan ik op kan.

"Ik hoop dat je van een goede rode wijn houdt. Als dat niet het geval is, heb ik ook champagne en een glas witte wijn meegebracht," zegt hij.

"Rood is goed, dank je, Damien," zeg ik met een glimlach.

Damien staat eindelijk op en stuurt zijn mannen weg. Het eten ruikt heerlijk. Ik kan niet wachten om te zien wat hij deze keer heeft meegebracht. Ik eet nooit zo goed. Mijn smaakpapillen houden altijd van zijn bezoekjes.

"Ik heb dit keer normaal eten meegebracht," zegt hij lachend.

"Dat is niets voor jou, Damien. Je brengt altijd iets nieuws en exotisch mee. Ben je boos op me of zo? Je laat me altijd iets nieuws proberen," zeg ik.

"Nou, ik wist niet zeker of ik veel tijd met je zou hebben vanavond en ik heb dingen die ik met je wil bespreken. Ik heb de maaltijd simpel gehouden. Ik wilde het grootste deel van mijn tijd besteden aan iets heel belangrijks met je bespreken," zegt hij.

Hij haalt het deksel van het eten en begint een bord voor me op te maken. Een klant die mij bedient is altijd een welkome verandering. Meestal ben ik degene die hen bedient. Maar niet met Damien. Damien behandelt me als een koningin. Koningin Rhea die wordt bediend door de knappe Damien.

"Ik heb steak, kip, oesters, garnalen en gestoomde groenten voor je meegebracht. Ik hoop dat je ervan zult genieten. Een groot voordeel van zo dicht bij het water zijn is dat ik al het verse zeevruchten kan kopen. Er is niemand met wie ik het liever deel," zegt Damien.

Hij zet het bord voor me neer. Ik wacht tot hij een bord voor zichzelf maakt en gaat zitten. Hij gaat vlak naast me zitten. "Ik verwacht niet dat je alles opeet, maar probeer alsjeblieft een beetje van alles. Mijn chef heeft een cheesecake voor je gemaakt. Ik herinnerde me dat je me vertelde hoeveel je van cheesecake houdt," zegt hij.

"Dank je. Je bent altijd zo vriendelijk voor me, Damien. Je brengt altijd zoveel mee voor kleine ik. Je weet dat ik dit nooit allemaal op kan. Ik weet dat je een bord voor jezelf maakt, maar je eet nooit. Je kijkt gewoon naar me terwijl ik eet," zeg ik.

Ik snijd in de steak en kip en proef het. Dit is geweldig. Ik hoop dat hij niet denkt dat ik met hem naar bed ga. Dat is een duidelijke NEE. Dit is een fantasiekamer, geen bordeel. Maar als ik hem ooit buiten deze plek zie, zou het kunnen gebeuren. Het kost meer dan eten. Die glimlach. Dat is wat me in jouw bed zou krijgen, meneer.

"Hoe is het?" vraagt hij.

"Fantastisch. Ik kan je niet genoeg bedanken voor al dit geweldige eten. Mag ik vragen waarom je me voor vanavond wilde hebben? Je zei dat je wilde praten. Ik hoop dat alles in orde is," zeg ik.

"Laten we eerst eten en dan zullen we alles bespreken, mijn liefste. Ik wil je volledige aandacht als we zaken bespreken," zegt hij.

Ja, hij denkt dat ik met hem naar bed ga. Deze avond wordt een dilemma voor mij. Hoe zal ik hem afwijzen? Ik moet me aan de regels houden.

"Ik zou nooit proberen misbruik van je te maken, Rhea. Dus denk alsjeblieft niet dat het daarover gaat. Ik heb een voorstel voor je dat ons beiden enorm ten goede zou komen," zegt hij.

"Een voorstel?" vraag ik.

"Ja, een voorstel. Eet op, mijn lieveling, en we zullen alles bespreken," zegt hij met een glimlach.