Hoofdstuk 7 Waar is ze
Wendy hing de telefoon op en wierp Natalie een zelfvoldane blik toe.
"Gabriel komt zo terug, en jij krijgt problemen!" sneerde Wendy.
Natalie had eigenlijk niet gedacht dat Gabriel echt zou terugkomen. Ze wisselde een bezorgde blik met Kelly.
Ze waren er stiekem vandoor gegaan onder het voorwendsel van winkelen, en de familie Clark had geen idee dat ze terug waren bij de Kensingtons. Gabriel nu tegenkomen zou een ramp zijn. Als Ulysses en Victor erachter kwamen dat ze hier waren geweest, zou Natalie zeker op haar kop krijgen.
De villa was dicht bij het bedrijf, dus Gabriel kon elk moment terug zijn. Natalie wilde geen tijd meer verspillen, dus ze draaide zich om en liep naar boven om haar spullen te pakken.
Wendy probeerde haar tegen te houden toen ze haar zag gaan, maar Kelly stapte voor haar, blokkeerde haar pad met een minachtende blik. Wendy was zo boos dat ze alleen maar naar Kelly kon wijzen, woedend.
In de kamer was alles nog zoals ze het had achtergelaten, en Natalie had niet veel om in te pakken.
Gabriel had deze plek gekocht, maar behalve hun huwelijksnacht kwam hij hier zelden terug. Ze gebruikte nooit de huishoudelijke uitgavenkaart die hij haar had gegeven; Wendy zorgde daarvoor. Als ze het durfde te gebruiken, zou Wendy een reden vinden om haar te straffen en haar een golddigger te noemen.
Om haar identiteit geheim te houden, kocht Natalie nooit nieuwe kleren, ze had slechts twee sets meegenomen. Een set was versleten en een paar dagen geleden weggegooid, en ze had de andere set uitgetrokken toen ze terugging naar de familie Clark.
En Gabriel gaf nooit om dit alles.
Natalie gaf een bittere glimlach, pakte haar documenten uit de lade en ging naar beneden.
Kelly en Wendy waren nog steeds bezig. Toen Kelly Natalie met haar spullen zag, rolde ze met haar ogen naar Wendy en stopte met ruziën.
Ze negeerden Wendy allebei en liepen naar buiten.
Wendy, woedend, vloekte naar hen en probeerde hen tegen te houden, maar toen ze Natalie's felle blik ontmoette, voelde ze een steek op haar gezicht en durfde niet verder te gaan.
Terwijl ze hen zag vertrekken, rende Wendy, kokend van woede, naar boven om te zien wat Natalie had meegenomen.
Ondertussen arriveerde Gabriel bij de villa.
Zodra hij binnenkwam, begon Wendy, "Gabriel, je bent eindelijk terug! Kijk wat Natalie heeft gedaan, ze heeft me echt geslagen!"
Wendy liet hem de kant van haar gezicht zien waar Natalie haar had geslagen, nu gezwollen.
Gabriel zag de handafdruk op het gezicht van zijn moeder, zijn uitdrukking werd donkerder. "Waar is ze?"
"Het maakt me zo boos! Gabriel, de 'Droom' ketting in je kluis is weg! Ze moet hem gestolen hebben!" spuugde Wendy uit, "Ik wist dat ze met je trouwde voor ons geld! En nu wil ze scheiden! Hoe kan een golddigger als zij willen scheiden!"
Gabriel was boos over het slaan van zijn moeder, maar toen hij dit hoorde, fronste hij. Sinds wanneer was Wendy zo gemeen geworden?
Hij haalde diep adem. "We zijn inderdaad gescheiden."
Toen ze hoorden dat ze gescheiden waren, was Wendy opgetogen. "Geweldig! Eindelijk van die trut af!"
Maar toen werd ze weer nerveus. "Heeft ze je om veel geld gevraagd? Dat pik ik niet, dat is het eigendom van de familie Kensington! Ik bel de politie!"
Wendy pakte de telefoon om de politie te bellen, maar Gabriel nam hem van haar over, zijn ogen koud. "Waar is ze?"
Hij hield er niet van zichzelf te herhalen. Toen ze zijn ontevreden uitdrukking zag, antwoordde Wendy snel, "Ze ging naar boven om haar spullen te pakken en vertrok. Die ketting is meer dan tien miljoen dollar waard, Gabriel, je moet hem terugkrijgen van die trut, je kunt haar er niet mee laten wegkomen!"
Toen hij Wendy Natalie een trut hoorde noemen, alsof ze Natalie nooit als onderdeel van de familie beschouwde, voelde Gabriel zich nog ongemakkelijker.