Hoofdstuk 5 Besluit
"Victor..." Natalie's stem klonk hees, en ze wilde iets zeggen, maar de woorden kwamen er gewoon niet uit. Victor Clark, Natalie's broer, zuchtte en gaf haar een zachte klop op haar hoofd.
"Heb je honger? Ik haal wel iets voor je te eten," bood Victor aan.
Natalie knikte. Net toen ze opstond van het bed, stormde iemand de kamer binnen.
"Natalie, je bent eindelijk terug!"
Kelly Edwards vloog praktisch op Natalie af met een omhelzing, zo stevig dat Natalie amper kon ademen.
Gelukkig liet Kelly haar snel los en begon Natalie van top tot teen te bekijken. Toen ze de naaldsporen op Natalie's arm zag, vloekte ze, "Die verdomde Gabriel, hoe kon hij je dit aandoen!"
Kelly wilde al weglopen om Gabriel te confronteren, maar Natalie hield haar tegen. "Kelly, het gaat wel."
Kelly was haar beste vriendin sinds hun jeugd. Toen Natalie besloot om met Gabriel te trouwen en haar identiteit geheim te houden, was Kelly zo boos dat ze bijna de vriendschap verbrak. Maar Natalie was koppig en dacht dat ze Gabriel kon winnen, dus trouwde ze in de Kensington-familie en vervreemdde van Kelly.
Nu, toen ze Kelly zo bezorgd zag, kwamen alle opgekropte bitterheid in Natalie's hart naar boven, en ze begon oncontroleerbaar te huilen.
Kelly wilde haar troosten toen een strenge, oudere stem vanuit de deuropening klonk.
"Waarom huil je? Het is maar een scheiding!"
Natalie verstijfde en keek op. Een man stond daar met een autoritaire uitstraling. Zodra hij naar binnen liep, rende Natalie naar hem toe en riep, "Papa!"
Ulysses Clark wilde boos worden, maar toen hij Natalie zo ellendig zag huilen, verzachtte zijn uitdrukking met medelijden en pijn.
Ulysses, hoofd van de Clark Groep, boezemde angst in heel Wallege in. Zijn dochter had drie jaar lang geleden onder Gabriels handen, en hij was woedend.
Als hij Natalie niet had beloofd haar identiteit geheim te houden, zou hij allang de confrontatie met de Kensington-familie zijn aangegaan om haar te wreken.
Kijkend naar de gebroken Natalie, zuchtte hij, "Drie jaar verspild aan Gabriel. Het is tijd om los te laten."
Ulysses veegde Natalie's tranen weg. Na een tijdje huilen kon ze eindelijk door haar snikken heen praten.
"Maak je geen zorgen, papa. Ik heb het door. Hij is het niet waard."
Haar grootste spijt was dat ze alles had opgegeven, inclusief haar familie, voor Gabriel, die niet om haar gaf.
Ulysses zei, "Dat is goed. Rust maar uit. Ik geef een feest om iedereen te laten weten dat je terug bent!"
De afgelopen drie jaar, om Natalie's identiteit geheim te houden, hadden ze iedereen verteld dat ze in het buitenland studeerde. Ze hadden haar in het geheim in de gaten gehouden, en elke keer dat ze haar zagen lijden in de Kensington-familie, brak hun hart, maar ze konden niets doen.
Natalie knikte. Kelly hield haar hand vast, beiden met rode ogen.
Nadat Ulysses en Victor vertrokken waren, praatten Natalie en Kelly nog lang. Toen Kelly de scheidingspapieren van Natalie zag, slaakte ze eindelijk een zucht van verlichting.
"Je had allang van hem moeten scheiden. Kijk eens naar jezelf, je bent zoveel afgevallen." zei Kelly, terwijl ze haar hand bezorgd vasthield.
Natalie klopte op haar hand. "Het is allemaal verleden tijd. Trouwens, ik moet morgen terug naar de Kensington-familie."
"Ben je nog steeds niet over hem heen?" Kelly werd nerveus.
Natalie trok hulpeloos aan haar. "Ik ben in haast vertrokken, mijn documenten liggen daar nog!"
Nadat ze de ziekenhuiskamer had verlaten, belde ze Victor, die iemand stuurde om haar op te halen. In haar haast had ze alleen het scheidingscertificaat meegenomen en haar rijbewijs in de Kensington Villa laten liggen.
Hoewel ze een nieuw rijbewijs kon aanvragen, wilde ze niet dat een van haar bezittingen bij de Kensington-familie achterbleef.