Hoofdstuk 4 Naar huis
Gabriel pakte de foto op, bekeek hem goed, en zijn ogen werden groot.
Op de foto had hij zijn ogen dicht, en Alyssa stond vlak naast hem, ook met haar ogen dicht, helemaal knus.
De hoek deed het lijken alsof ze al jaren een bed deelden. Maar hij had nooit iets ongepasts met Alyssa gedaan. Die dag was ze gewoon uitgeput van het werk en besloot ze even naast hem uit te rusten.
Ongelovig pakte hij de andere foto's. Allemaal toonden ze hem en Alyssa in wat leek op intieme momenten. Het enige wat ze gemeen hadden, was dat hij ofwel sliep of aan het werk was, nooit kijkend naar de camera.
Toch waren de foto's genoeg om wilde verbeeldingen op te roepen. Natalie wilde een scheiding vanwege deze foto's!
Gabriel klemde zijn kaken op elkaar en schreeuwde, "Alyssa!"
Alyssa had nauwelijks tijd om het nieuws van hun scheiding te vieren voordat de foto's haar werden getoond, waardoor ze in shock raakte.
Zonder na te denken schudde Alyssa heftig haar hoofd. "Ik was het niet, Gabriel! Ik heb geen idee waar deze foto's over gaan! Het moet Natalie zijn, zij moet ze stiekem hebben genomen om mij erin te luizen!"
Ze probeerde meer uit te leggen, maar Gabriel onderbrak haar koud, "Genoeg! Ik trap daar niet in."
Hij gooide een foto voor Alyssa neer, bijna tegen haar gezicht aan. Ze bedekte haar gezicht in paniek en keek naar de foto. Het was een selfie van haar met Gabriel die serieus aan het werk was naast haar. Alyssa dacht, 'Echt waar? Natalie heeft die foto afgedrukt? Die trut!'
Alyssa vervloekte Natalie in haar gedachten, terwijl ze wilde uitleggen, maar Gabriel had er genoeg van. Hij haalde zijn telefoon tevoorschijn om Natalie te bellen, om de zaken op te helderen.
Hij gaf niet om Natalie en had geen gevoelens voor haar, maar hij zou nooit vreemdgaan tijdens zijn huwelijk.
Hij had er geen bezwaar tegen het huwelijk te behouden, zelfs zonder dat Alyssa een bloeddonatie nodig had.
Hij draaide het nummer, maar niemand nam op. Hij belde opnieuw, en de lijn was bezet.
Natalie had hem geblokkeerd!
Gabriels gezicht betrok, en hij riep de bodyguards.
"Breng Natalie onmiddellijk terug!"
"Ja, meneer!"
De bodyguards vertrokken snel en kwamen tien minuten later terug met vreemde gezichten.
"Meneer Kensington, mevrouw Kensington is verdwenen."
Gabriel fronste. "Wat bedoel je met verdwenen?"
De bodyguards keken elkaar aan, en een stapte naar voren. "Mevrouw Kensington verliet de afdeling, en na het uitstappen van de lift, verdween ze!"
"Wat?" Gabriels wenkbrauwen trokken samen, en een slecht gevoel kroop naar boven. "Stuur mensen om haar onmiddellijk te vinden, controleer de bewakingscamera's van het ziekenhuis, en kijk wie haar heeft meegenomen!"
Gabriel keek gespannen, en de bodyguards namen onmiddellijk actie, mensen regelend om naar Natalie te zoeken.
Voordat hij vertrok, wierp Gabriel een koude blik op Alyssa. "Je kunt maar beter hopen dat Natalie in orde is."
Daarmee vertrok hij zonder om te kijken, negerend Alyssa's geroep.
Toen Natalie wakker werd, bevond ze zich in een luxe Italiaans-stijl villa, het eenvoudige maar weelderige decor vreemd vertrouwd en geruststellend.
Ze kon het niet helpen, en tranen begonnen plotseling te vallen.
Een hand reikte naast haar, veegde zachtjes haar tranen weg, terwijl een diepe mannenstem de stilte doorbrak.
"Waarom huil je? Je bent thuis."
Natalie draaide zich om naar de man. Hij was lang en nobel, maar zijn blik naar haar was heel zachtaardig.