6. Zoals een professional
6. Als een Pro
Emara Stone
Deze verdieping is prachtig. De grijze muren met gouden bladeren, dure oorlogsschilderijen, donkerbruine meubels en paarse orchideeën in een vaas in elke hoek. Alles schreeuwt rijkdom.
Deze bloemen geven echt een artistieke uitstraling aan dit doodse kantoor. Het lijkt meer op een museum dan op een wachtkamer. En deze banken zijn zo comfortabel dat je erop zou kunnen slapen. Ik probeer mijn lichaam een beetje te strekken om een comfortabele houding te vinden.
"Meneer Stone, bent u klaar? U bent de volgende." Een beetje jammer dat ik geen dutje kon doen, maar ik ben blij want het is showtime.
Ik loop naar het HR-kantoor en merk dat het volledig uit glas bestaat. Het is volledig doorzichtig. Geen gordijnen, geen kasten, zelfs geen bank. Alleen simpele stoelen en een tafel in een glazen cabine. Wat saai!
Ik haal diep adem en open de deur, "Mag ik binnenkomen?" Er zijn drie mensen, een van hen gebaart dat ik naar binnen mag komen. Ik begroet ze allemaal, ga zitten terwijl ze mijn cv pakken en het aandachtig analyseren.
"Wat doet een jonge man zoals jij hier? Je zou je afstuderen moeten vieren. Wat brengt je hier?" vraagt degene met brede schouders. Wat doet hij hier? Hij zou bodybuilder of een sugar daddy kunnen zijn!
"Tijd is geld en ik investeer mijn tijd waar ik rendement kan krijgen." Ik spreek met een zelfverzekerde en mannelijke toon.
Nee, ik probeer je gewoon op te lichten zodat ik geld kan krijgen, dan mijn eigen bedrijf kan openen en je later kan aannemen.
Zijn wenkbrauw gaat een beetje omhoog terwijl hij glimlacht, "We hebben je certificaten en diploma al laten verifiëren door je college. Het is indrukwekkend, dus we hebben je direct doorgelaten naar de HR-ronde. Vertel ons, naast je studie, wat zijn je interesses?"
Ik hou van geld lenen, lingerie dragen, ik kan eieren koken. Ook kan ik je kont schoppen.
"Ik was aanvoerder van ons college basketbalteam, de South Howlers. Ik heb zilver gewonnen bij zwemmen op de middelbare school. Ik werk ook voor een NGO die werkt voor arme en dove mensen..." Blah blah blah.
Het interview duurde nog vijftien minuten. Ik blijf liegen als een pro. Ze lijken echt onder de indruk van mij en Ethan's certificaten in verschillende velden.
Vandaag realiseerde ik me dat mijn broer goud waard is.
"Je kunt vanaf morgen beginnen. Er zal een open sessie zijn voor iedereen, inclusief nieuwkomers, zodat ze vertrouwd kunnen raken met de omgeving van ons bedrijf. Het was fijn je te leren kennen, jonge man. We zien potentie in jou."
Misschien moet ik een YouTube-kanaal starten - hoe je een oplichter wordt. Of hoe je je kan verkleden of je eigen haar kan knippen.
"Bedankt voor uw tijd en voor het geven van deze kans om mijn vaardigheden te verbeteren. Ik kijk ernaar uit om met u en uw bedrijf samen te werken." Ik spreek beleefd.
"Heeft u vragen, jonge man?" vraagt degene die er bijna dood uitziet, ik denk dat hij sterft als ik hem een beetje stevig zou knuffelen.
Kan ik ze om een lening vragen of om een voorschot op mijn salaris? Misschien kan ik een paar duizend euro van hen lenen. Zouden ze het erg vinden, vraag ik me af?
"Ja meneer, ik zou graag willen weten in welke afdeling ik ga werken en wie de leden zijn." Ik doe mijn best om professioneel te klinken.
Dit hele doen-alsof-ding is zo leuk!
"Je zult ze morgen ontmoeten na de sessie die we voor onze medewerkers hebben gepland. Je bent behoorlijk enthousiast. Dat vind ik leuk!" Zijn glimlach onthult een paar ontbrekende tanden voorin.
Ik kan niet wachten om geld in mijn hand te hebben. Geld. Geld.
Ik geef ze een warme glimlach en sta stilletjes op van de stoel, "Het was een genoegen jullie allemaal te ontmoeten. Fijne dag verder."
Ze knikken en glimlachen terug. Ik verlaat stilletjes de kamer, zo trots op mezelf. Het meisje dat haar examens niet kon halen, heeft een groot MNC-interview gehaald. En ja, ik heb de baan.
Zodra ik begin met sparen, kan ik zelfstandig leven. Niemand zal me dwingen om te trouwen of een diploma te halen.
Ik hoop alleen dat ik het deze keer niet verpest, anders ga ik zeker maanden de gevangenis in.