1. Verdomme, deze rotzooi
1. Fuck deze shit
Emara Stone
Tik
Tak
Tik
Tak
Het is zeven minuten en zevenentwintig seconden geleden sinds ik begon met het analyseren van de syllabus, plannen waar ik moet beginnen door dit kwaadaardige labyrintboek, 'Inleiding tot Java', te navigeren.
Maar ik wil helemaal niet worden geïntroduceerd in Java.
Ik schud mijn hoofd en richt me op mijn motivatiebriefje voor mijn studeertafel,
o Dit semester halen
o Een baan krijgen
o Een borstvergroting
Ik sluit mijn ogen en haal diep adem om mijn geest te kalmeren.. Inademen... Uitademen... Binnen... Buiten...
Na een paar seconden diepe meditatie gooi ik mijn boeken, aantekeningen, pennen van het bureau af omdat ik geen innerlijke spirituele krachten voel opkomen.
"Fuck deze shit." Ik schop tegen de tafel en sta abrupt op terwijl de hardcore frustratie in me opbouwt.
Plotseling ruik ik een rijke geur om me heen, ik kan niet anders dan een paar keer in de lucht snuiven. Snif Snif
Pannenkoeken.
Mijn kleine benen lopen snel als een flits terwijl de geur mijn hoofd vult en mijn smaakpapillen speeksel in mijn mond laten lopen. Zodra ik de keuken binnenkom, zie ik een shirtloze kerel wiens schouderspieren uitpuilen terwijl hij de pannenkoek in de lucht omdraait.
Zijn boxer hangt zo laag op zijn heupen dat ik een kwart van zijn billen uit zijn banden zie piepen.
Wat doet dit waardeloze stuk stront hier?
Dat is het eerste wat in me opkomt, maar na hem pannenkoeken te zien maken, bedwing ik mijn brutaliteit.
"Ethan, mijn favoriete broer! Ik wist dat je van me hield, schat." Ik gil van opwinding als ik chocoladepasta op de pannenkoeken zie. Oh mijn god! Pannenkoeken met Nutella.
“Deze zijn voor mijn vriendin die op me wacht in mijn kamer..” Ethan kijkt me niet eens aan als hij antwoordt, “Niet voor jou.”
We delen niet alleen dezelfde geboortedatum, maar ook de houding. Waarschijnlijk van onze moeder.
Ik bal mijn vuisten strak omdat ik diezelfde hete pan op zijn gezicht wil slaan en dan wegrennen met de pannenkoeken. Niemand is belangrijker dan eten.
“Hoe gaat je voorbereiding?” Vraagt hij me. Hoewel Ethan slechts een minuut ouder is dan ik, heeft hij het brein van een robot en hier zit ik vast in het zevende semester van het afgelopen jaar.
"Van wie is die koffer?" Vraag ik terug terwijl ik een glimp opvang van de twee koffers in de gang.
"Dat is natuurlijk van je favoriete broer en zijn geliefde vriendin." Ethan grijnst. “Gaan jullie ergens heen?” Vraag ik ongeïnteresseerd.
"Nou, we gaan op vakantie naar Europa om de afstuderen te vieren. Even een hapje eten voor we gaan." Hij schudt zijn kont en de pannenkoeken terwijl hij naar me knipoogt.
Deze klootzak!
Zijn lef om naar me te knipogen terwijl hij weet dat ik morgen een examen heb, hoewel ik met hem zou moeten afstuderen als ik was geslaagd. Als. Ik. Was. Geslaagd.
Ik ben geen complete idioot, ik heb gewoon geen interesse in studeren en aantrekkelijke cijfers halen. Een diploma halen is tegenwoordig zo mainstream. Bill Gates, Mark Zuckerberg, Steve Jobs hebben allemaal geen diploma en toch nemen ze mensen met Harvard-diploma's in dienst.
Het gaat niet om cijfers, het gaat om creativiteit. En ik ben creatief als de pest.
“Em, moeder heeft me weer een bio van een jongen laten zien die bij jou past. Als je volgend jaar niet bent afgestudeerd of een baan hebt, zal ze je dwingen met die zakenman te trouwen. En ik zal niets kunnen doen om haar te stoppen. Dus concentreer je op je examens.” Ethan’s stem klinkt zacht terwijl zijn ogen bezorgdheid voor me tonen. Hij neemt Nutella in de ene hand en het bord met pannenkoeken in de andere en loopt stil weg.
Ethan's woorden voelden als een scherpe steek in mijn borst. Ik wil geen pion zijn in een deal of trouwen met een saaie oudere zakenman die niet meer dan drie seksposities kent.
Ik blijf me afvragen waarom hij de Nutella meenam terwijl hij het al op de pannenkoeken had gesmeerd. Wacht... Oh! Bah.
Ik schud mijn hoofd terwijl beelden van zijn vriendin Lucy bedekt met Nutella door mijn hoofd dansen. Zijn woorden zweven als heliumballonnen in mijn gedachten terwijl ik de keuken zonder pannenkoeken verlaat.
Ik moet een baan krijgen. Ik moet een diploma halen. Maar eerst moet ik slagen.
Mijn benen brengen me automatisch naar mijn kamer. Ik zie mijn kleren, boeken, handdoek, papieren en pennen op de vloer liggen, wat het nog moeilijker maakt om de vloer te zoeken.
Ik buk en raap mijn boeken, aantekeningen, pennen van de vloer en leg ze op mijn studeertafel. Ik pak de stoel op en stof deze af die ik een paar minuten geleden had geschopt en sla mijn kont erop.
"Ik kan deze shit niet fucken. Ik moet afstuderen."
Ik herinner mezelf eraan dat ik dit allemaal doe voor mijn vrijheid, voor geld. Ik moet slagen. Ik moet afstuderen.
En ik moet ook een nieuwe pot Nutella kopen.
Waarschuwing: De personages in dit boek zijn borderline gestoord, hebben psychiatrische hulp nodig en hun mentale toestand bevindt zich in een andere dimensie die niets te maken heeft met hun leeftijd. Verwacht niet dat ze zich nuchter, logisch of volwassen gedragen. Ga naar het volgende hoofdstuk!