Oorsprongen

Het is een enorme wolf, ik heb er nog nooit een van zo dichtbij gezien. Ik staar in de ogen van de wolf, ze lijken te veranderen van groen naar blauw naar violet, en ik adem zwaar. Gaat hij me doden? Denk er eens over na, het kan me eigenlijk niet schelen. Het is bijna alsof ik hoop dat de wolf me een gunst bewijst.
"Belooft me dat je overleeft," ik kijk weer naar het beest.
"Je gaat me mijn woord laten houden, nietwaar?"
De wolf gaat op zijn achterpoten zitten, tilt zijn kop op en laat een lange, krachtige huil horen. Het geluid trilt in de grond onder me en gaat rechtstreeks naar mijn hart, en kalmeert de vlammen. Eerst ben ik geschokt, dan voel ik de boze energie van mijn lichaam afrollen. Ik zak in het zand, de kleine korrels snijden in de droge huid op mijn knieën, maar het doet me niets, die pijn is niets vergeleken met de pijn in mijn borst.
Ik tril, huil, probeer vast te houden aan de woede die me op de been hield, maar het glipt weg. De wolf cirkelt een paar keer om me heen en neemt dan plaats naast me, jankt een beetje voordat hij me verrast door zijn kolossale kop in mijn schoot te leggen.
***Wanneer de Godin haar zoon gelukkig wil maken, heeft ze geen idee dat haar acties zullen resulteren in twee nieuwe soorten en het lot van een meisje zullen bezegelen.