Feestgesprek
Rose POV
"Oh mijn god, deze dag is eindelijk voorbij! Ik haat het om het nieuwe meisje te zijn en dat iedereen naar me staart."
Sophie keek me alleen maar aan met een brede grijns en zei: "meisje, ze staarden naar je omdat je ongelooflijk knap bent!"
Ik voelde mijn gezicht rood worden bij haar uitroep en piepte: "wat? Ik denk dat je je vergist."
"Absoluut niet, je bent knap en we moeten die schoonheid omarmen zodat alle jongens het hele schooljaar aan je voeten liggen. Trouwens, wanneer word je 18?" zei Sophie.
"Eigenlijk is het morgen mijn verjaardag, maar ik ben nog niet lang genoeg in de stad om iets met iemand te doen."
"WAT?! WAAROM IN HEMELSNAAM HEB JE ME DAT NIET VERTELD?" gilde Sophie recht in mijn oor. Ik denk dat ik gehoorschade ga oplopen. Sophie ging verder, "we moeten zo snel mogelijk gaan winkelen!"
"Oh nee, het is echt goed, ik ga geen feest geven of zo, ik was gewoon van plan om thuis te blijven met mijn ouders en misschien wat misdaad-tv te kijken."
Sophie staarde me aan met haar mond zo wijd open dat ik er een softbal in had kunnen gooien. "Rose, maak je geen zorgen, arme schat. Ik ga een feest voor je organiseren en het wordt het beste feest ooit!"
"Wie noemt een feest nou een 'shindig'?"
"IK DOE DAT ROSE! HET HEET EEN LEUK WOORDENSCHAT HEBBEN!"
"Verdorie Sophie, je doet pijn aan mijn oren." zei meneer Star terwijl hij door de voordeur naar buiten liep.
Ik voelde mijn lichaam huiveren bij het geluid van zijn stem. Zijn stem klonk als rook en geweld. Ik probeerde te spreken, maar ineens voelde mijn keel droog aan en kwam er niets anders uit dan een gênant piepje. Dood me nu. Waarom bevries ik in godsnaam voor NOG een knappe jongen? Zijn vuilblonde haar krulde rond zijn oren en de voorkant reikte bijna tot zijn wenkbrauwen. Ik had de plotselinge drang om mijn vingers door zijn lokken te halen. Wat is er mis met me? Hij is een leraar, Rose!
"Hallo aarde aan Rose?!" Sophie sprak recht in mijn oor. Blijkbaar had ik iets te lang in de hazelnootkleurige ogen van haar broer gestaard. Schaamte stroomde door mijn aderen en opnieuw voelde ik mijn gezicht warm worden omdat ik betrapt werd op staren.
"Ja, sorry, ik was helemaal afgeleid. Als je een feest wilt geven, dan kan dat. Maar ik ken niet veel mensen en heb geen idee wie ik moet uitnodigen."
"Maak je geen zorgen, ik regel het wel! Vertrouw me maar, we zullen het feest morgenavond bij mij thuis houden, gelukkig is het vandaag vrijdag! Nu laten we je schattige kontje bewegen en een jurk voor morgen halen. Doei Colton!"
Colton POV
"Tot later Sophie en dag juffrouw Canto." Ik keek hoe mijn zus en mijn nieuwe leerling van me weg liepen. Ik probeerde niet naar Rose's kont te kijken. Echt waar. Maar verdomme, het ziet er zo goed uit dat ik mezelf voel verharden. Wat is er mis met me? Misschien moet ik gaan hardlopen om mijn gedachten af te leiden van het nieuwe meisje met de diepste groene ogen die ik ooit heb gezien.
Ik vertrok met een gefrustreerde grom en klom in mijn truck om naar huis te gaan.
Na ongeveer tien minuten reed ik de oprit op en zag een blauwe Lamborghini geparkeerd staan. Met een gerinkel van mijn sleutels opende ik de voordeur en werd begroet door verdomde Joel Dean, de pijn in mijn kont.
"Wat is er, sukkel? Ik heb mijn reservesleutel gebruikt om binnen te komen en te wachten tot jouw laffe kont zou verschijnen. Wat duurde zo lang?"
"Waarom ben je hier, Joel?"
"Verdomme, kan een man niet gewoon op bezoek komen? Wat is dit voor een begroeting?" klaagde Joel.
Ugh, ga weg.
Joel ging verder, "hoe dan ook, ik wilde zien of je vanavond naar de club wilt gaan, het is een tijdje geleden dat ik mijn wingman had en ik begin me een beetje eenzaam te voelen, snap je? Ik heb je gemist, maat."
"Hoe laat?" Ik kan hem net zo goed vermaken.
"Shit, we vertrekken om 9 uur! Verdomme, ik ben zo opgewonden, het is een tijdje geleden dat we op jacht zijn geweest naar wat vrouwelijk schoon."
"Oké." Ik kan wel wat afleiding gebruiken om mijn gedachten van Rose af te halen.
Ding dong ding dong ding dong ding dong ding dong
"Wat is dit nu weer, ik kom al! Stop met die verdomde deurbel te rinkelen!"
Spreek van de duivel. Ik doe open en zie mijn zus en Rose op de voordeur staan. "Sophie, waar is je verdomde sleutel?" vroeg ik.
"Ik heb hem bij me, ik was gewoon te lui om hem te pakken." Ze geeft me een ondeugende glimlach die me meteen irriteert.
"Prima, kom gewoon binnen. Trouwens, Joel is hier."
"OMG JOEL! IK HEB JE GEMIST!" Sophie werpt zich op haar neef en gilt recht in zijn oor. Rose staat ongemakkelijk in de deuropening, niet wetend wat te doen. Joel verstijft plotseling en staart haar aan. Ik zie de kleur uit Rose's gezicht wegtrekken terwijl ze besluit terug te rennen en het bos in te gaan. Verdomme, dit is niet goed.
"Sophie, ga achter je vriendin aan en ontdek wat er aan de hand is!" schreeuwde ik.
Sophie rent meteen achter Rose aan en ik draai me om om Joel in de ogen te kijken. "Wat was dat, man? Kennen jullie elkaar?"
"Ehm, ze is een soort van mijn ex-vriendin." Hij keek beschaamd terwijl hij het fluisterde.
"Ze is hier net komen wonen, hoe kennen jullie elkaar? Was dit toen je de hele zomer weg was? Ik dacht dat je een retraite of zoiets voor werk had."
"Ja, dat had ik, maar er was veel vrije tijd en op een avond ontmoette ik haar in een danszaal en klikte het meteen. Ze was daar in een strakke blauwe jurk en ik voelde een connectie."
"Je voelde een connectie? Als alles zo geweldig was, wat is er dan gebeurd?" vroeg ik.
"Nou, helaas werd ik op een avond een beetje te zelfverzekerd en besloot ik te flirten met een brunette in de club en we begonnen te zoenen. Net toen het heet werd, kwam Rose opdagen en gooide frisdrank over mij en haar heen. Dat was de laatste keer dat we praatten. Ik probeerde haar te bereiken om toe te geven dat ik het verknald had, maar ze wilde niet naar me luisteren. Toen eindigde de retraite en had het geen zin meer om door te gaan, want het was tijd om terug te keren. Ik had nooit verwacht haar hier in dit kleine kutstadje te zien! God, ze ziet er zo goed uit."
Ik stond daar gewoon, starend naar mijn neef die eruitzag alsof hij hartjes in zijn ogen had.
"Weet ze het?" vroeg ik.
"Over dat ding?"
"Duh."
"Nee."