Hoofdstuk 1
ISABELLA
**
Ik: "Hallo meneer L, ik ben Isabella."
Met een mix van moed en zenuwen klikte ik op de verzendknop, zowel opgewonden als bang. Aan de andere kant van het scherm wachtte een hele nieuwe wereld op mij terwijl ik mezelf voorstelde aan een nieuwe BDSM-meester.
Het zou gewoon weer een gewone vrijdagavond worden, waarin ik drankjes zou drinken met mijn beste vriendin Charlotte en tipsy naar huis zou strompelen om meteen in slaap te vallen. Maar vanavond, in de schemerige bar, vertelde Charlotte verhalen over haar vorige Online Meester, meneer L, een man die haar op alle mogelijke manieren had geboeid, waardoor ze zowel lichaam als geest aan hem overgaf. In een moment van zwakte stuurde ze hem een halfnaakte foto zonder zijn toestemming, wat haar een snelle blokkade opleverde.
Ik wedde duizend euro met Charlotte dat ik meneer L niet alleen zou kunnen overtuigen om mij als zijn nieuwe online sub te accepteren, maar ook om mij in persoon te ontmoeten, iets wat hij nog nooit had gedaan.
Nu heb ik er spijt van; het is al meer dan vijf minuten geleden, en meneer L, hoewel online, heeft nog niet gereageerd. Charlotte heeft gelijk; ik ben niet goed genoeg. Ik ben toch niet zo mooi als zij.
Ik vraag me af of hij zal antwoorden. Achterover leunend op de deken, staar ik met wazige ogen naar het scherm. Als ik niet zo tipsy was, had ik hem misschien nog een bericht gestuurd. Net toen ik op het punt stond op te geven, verscheen zijn bericht.
Hij: "Hallo schoonheid."
Ik bijt op mijn lip en laat een kreet van opwinding ontsnappen. Plat op mijn buik liggend, steun ik mezelf op mijn ellebogen, benen omhoog terwijl ik driftig typ.
Ik: "Ik ben op zoek naar een nieuwe meester," kondig ik moedig aan.
Hij: "Recht op de man af. Dat bevalt me," komt de snelle reactie.
Hij: "Wat maakt dat je denkt dat je het waard bent om mijn sub te zijn?" daagt hij uit.
De neiging om met mijn ogen te rollen onderdrukkend, bijt ik in plaats daarvan op mijn lip, niet in staat om de aantrekkingskracht te ontkennen. Ondanks dat ik zijn gezicht nooit heb gezien, laten de levendige beschrijvingen van Charlotte me naar hem verlangen. Charlotte raakt nooit te betrokken bij een man, dus deze man moet speciaal zijn.
**Ik: "Ik ben een heel braaf meisje, papa. Als je me de kans geeft, zal ik het bewijzen. Op meer dan één manier," antwoord ik, met een knipogende emoji.
**
Hij: "Ben je dronken, juffrouw?" sms't hij terug.
**
*Ik: "Nee. Gewoon een beetje tipsy," geef ik beschaamd toe met een glimlach. Vindt hij dronken sms'jes leuk? De meeste mannen vinden dat leuk.
**
Hij: "Sms me als je helder bent!"
**
Zijn bericht klonk als een bevel, maar ik wilde meer flirten. Ik: "Is dit een bevel, Meester?”
**
Hij: "Ja, dat is het. Beschouw het als een test om te zien hoe onderdanig je bent."
**
Ik: "Maar ik dacht dat jongens het leuk vonden als meisjes dronken sms'ten?"
**
Hij: "Een ding dat je zult ontdekken, lief meisje, is dat ik niet zoals de meeste jongens ben.
**
Hij: Welterusten - Zijn bericht komt net binnen als ik op het punt sta te reageren.
Gefrustreerd laat ik een wanhopige schreeuw horen. Hij is net zo streng als Charlotte waarschuwde. Hem behagen zal een uitdaging zijn, maar ik ben vastbesloten om hem voor me te winnen. Hij zal van mij zijn, mijn online meester, hoe moeilijk hij ook mag zijn. En ik zal hem ook in het echt laten neuken.
"Is iedereen akkoord met het verslag van mevrouw Sebastian?" De vraag van meneer Levi maakte me nog meer afgeleid. Ik kon niet stoppen met denken aan "meneer L." En ik voelde me een beetje beroerd van het drinken van gisteravond, wat ik normaal niet doe op zondagen. Maar meneer L heeft sinds vrijdag niet meer gereageerd, en het frustreert me enorm.
"Ja," riepen we allemaal in koor.
"Uitstekend! Goed gedaan, mevrouw Sebastian," prees meneer Levi.
"Dank u, meneer," antwoordde mevrouw Sebastian, haar glimlach stralend terwijl ze terugkeerde naar haar stoel aan de vergadertafel, drie stoelen verderop van de mijne.
"Laten we ons nu richten op het volgende agendapunt," vervolgde meneer Levi, zijn stem glad en verleidelijk, waardoor ik me ondanks mijn verstrooide gedachten aangetrokken voelde. Verdomme! Ik wil dat deze man me over deze vergadertafel buigt en me van achteren neemt. Hij is zo heet.
Toen meneer Levi opstond en naar het midden van de kamer liep, kwamen de herinneringen terug. Ik herinnerde me de eerste keer dat ik hem zag, en hoe verbaasd ik was. Meneer Levi is echt goed gebouwd en zelfverzekerd. Zijn spieren waren zichtbaar door zijn shirt terwijl hij bewoog. Zijn haar zit altijd perfect, en hij heeft een nette baard die bijdraagt aan zijn ruige uiterlijk. Maar het zijn zijn blauwe ogen die echt mijn aandacht trekken. Ze lijken recht in mijn ziel te kijken. Het is geen wonder dat hij afgelopen zomer in een tijdschrift tot knapste Italiaanse man werd verkozen.
Ik zou hem moeten haten in plaats van leuk vinden, want hij heeft mijn leven echt moeilijk gemaakt. Na met veel moeite te zijn afgestudeerd, kreeg ik een baan in Italië bij een topteam in de autoracerij. Maar kort nadat ik begon, was er een verandering in het leiderschap, en nam meneer Levi het over van zijn vader, meneer Antonio, die een beroerte had gehad. Dingen waren makkelijker toen meneer Antonio de leiding had, maar nu maak ik me zorgen dat ik niet van stagiair naar volwaardig personeel kan overgaan of de druk en moeilijke taken die meneer Levi me de hele dag geeft, aankan.
"Isabella, wat zijn jouw gedachten over het voorstel van meneer Andrew?" De vraag van meneer Levi rukte me uit mijn mijmeringen, alsof hij mijn diepe afleiding aanvoelde.
"Ik geloof dat het een goed plan is," antwoordde ik, wanhopig hopend dat mijn antwoord voldoende zou zijn. "En wat maakt het een goed plan?" vroeg meneer Levi, zijn toon onderzoekend.
Oh nee! Paniek overviel me. Ik had geen enkel woord van het voorstel van meneer Andrew opgevangen.
Oh, lieve help...
"Meneer, eh... nou, het is omdat..." stamelde ik, op zoek naar iets coherents om te zeggen.
"Dacht je dat ik niet doorhad hoe afgeleid je de hele vergadering bent geweest?" De stem van meneer Levi droeg een vleugje irritatie, waardoor de kamer gespannen werd.
"Mijn oprechte excuses, meneer," mompelde ik.
Iedereen staarde, vooral Clara, die het haatte dat ik meer werk kreeg van meneer Levi. Het voelde belachelijk; de stress had me al zes kilo doen verliezen in een week. Waarom zou iemand mijn baan willen?
Ze ziet me als haar rivaal maar ik geef geen moer om haar. Ik schaam me gewoon omdat nu iedereen zou denken dat ik mijn werk niet serieus neem. Oh God! "Zie me na deze vergadering," zei meneer Levi streng.
Mijn hart begon hard te bonzen, en mijn kut kneep samen. Ik had meneer Levi's woede nog nooit zo op mij gericht gezien. De angst om mijn baan te verliezen greep me stevig vast.
"Het spijt me, meneer..." begon ik, maar meneer Levi onderbrak me, niet bereid om mijn excuses aan te horen.
Hij liep rond de tafel, zijn stappen doelbewust, totdat hij naast me stond. Hij leunde dicht naar me toe, zijn stem een lage fluistering in mijn oor, "Je bent een stout stout meisje geweest, Isabella, en je zult gestraft worden."