Hoofdstuk vier
Ik kwam terug in de woonkamer na een rondleiding door het appartement. Iedereen was druk bezig met het inrichten. Papa was de enige in de woonkamer en hij was bezig met het ophangen van lampen.
Ik verspilde ook geen tijd en liep meteen naar mijn tassen. Ik had er vijf. Ondanks dat had ik wat kleding weggegeven om de lading te verminderen.
Toen ik binnenkwam, draaide papa zich om en keek naar me over de lampen die hij in de kamer aan het ophangen was. Het waren wandlampen, maar vanwege de structuur van het appartement moest hij op een hoge kruk klimmen om ze te bevestigen.
Papa keek me een moment aan terwijl ik een beetje voorover boog om twee van de tassen op te pakken. Hij was stil, maar zijn blik niet. Het was alsof zijn ogen door me heen boorden.
Ik kon het niet helpen om op te kijken toen ik zijn blik voelde. Maar hij zuchtte alleen maar en richtte zijn aandacht weer op de lampen.
Het leek alsof hij iets wilde zeggen, maar van gedachten veranderde.
Ik haalde mijn schouders op en bleef stil. Hij was niet het type om geheimen te bewaren. Hij zou het zeker snel zeggen. Waarschijnlijk als mama erbij was.
Ik hees de twee tassen over mijn schouder en liep meteen naar mijn kamer. Ik draaide de knop om en de deur ging open. Na het neerzetten van de tassen in de kamer en nog een paar keer heen en weer lopen naar de woonkamer, had ik al snel alles wat ik nodig had.
Dus sloot ik de deur om privacy te behouden.
Dat was nodig met twee jongens thuis die meestal vergaten dat ze een zus hadden. Ze waren erg ongeremd en konden op elk moment binnenkomen. Tenzij de deur op slot was.
Uitpakken was makkelijker dan inpakken. Binnen een uur was ik klaar met het inrichten.
Ik stond in het midden van de kamer en was verbaasd over mijn werk. Hoewel de kleuren van de muren begonnen te vervagen, deden de behangetjes die ik erop geplakt had goed werk om dat te verbergen. Ik had ze een paar weken geleden gekocht in een kringloopwinkel toen Mona met wat vrienden op stap was.
In ons vorige huis gebruikten we behang dat niet verwijderd kon worden. Ze waren nog steeds netjes en nieuw, dus ik had het behang gewoon bewaard als reserve.
Terwijl ik in mijn kamer stond en naar ze keek, was ik zichtbaar onder de indruk. Het behang was mooi en verfijnd.
Alles was perfect.
Behalve dat ik zweterig en stinkend was.
Ik was op het punt om de badkamer in te gaan om een bad te nemen toen mama's stem door de gesloten deur klonk. Het klonk gespannen en gedempt.
"Chelsea, kom naar beneden voor de lunch!" riep ze.
Mijn blik vloog meteen naar het raam. Ik had mijn favoriete paarse gordijnen ervoor gehangen. Maar ik had ze nog niet naar beneden gedaan. Dus waren het de zijden witte linnen boven de jaloezieën.
Het was al middag. De zon stond hoog aan de hemel en de reflecties schenen door de halfopen jaloezieën.
Het was al middag.
Ik draaide me meteen naar de deur en riep terug. "Oké, mam. Ik ben er over vijf minuten."
Daarna draaide ik me om naar de badkamer en ging naar binnen. Ik had het eerder schoongemaakt en het was een behoorlijk smerige klus geweest. Hoewel ik veronderstelde dat het de logeerkamer was toen oma daar nog woonde en zelden werd gebruikt, moest het toch schoongemaakt worden.
Ik pakte een van de handdoeken die aan het rek bij de deur hingen en trok mijn kleren uit. Daarna wikkelde ik de handdoek om me heen en stapte richting het bad.
Binnen een minuut had ik het bad gevuld met heet water en schuimbellen, nadat ik er wat zeep in had gedaan. Het was heerlijk, want ik genoot er echt van om warme baden te nemen.
Toen ik zeker wist dat het water heet genoeg was, draaide ik de kraan dicht en stapte in het bad. Meteen toen ik instapte, deinsde ik een beetje terug van de hitte. Maar al snel wende ik eraan en stapte ik er helemaal in, naakt.
Terwijl ik in het bad lag, ontspande ik langzaam. Mijn spieren verzachtten en trokken even samen. Ik kon een zucht niet onderdrukken, zo goed en ontspannend voelde het.
Het was fijn om zo te kunnen ontspannen.
Weg van alle problemen. Weg van alles wat de afgelopen twee weken plotseling op me af was gekomen. Het ging allemaal te snel en ik kon het niet bijbenen.
Mijn status verliezen. Het verraad. Het moeten omgaan met de spot van andere kinderen.
Het was fijn om daar even weg van te zijn. Bovendien leek deze plek niet zo slecht. Hoewel het niet veel waard was, was het rustig.
Een gelukzalige glimlach verscheen in de hoek van mijn lippen. Ik kon hier opnieuw beginnen. Weg van alles. Er was nog steeds een kans om opnieuw te beginnen.
Ongeveer vijftien minuten later, nadat ik klaar was met baden, trok ik een grijze korte broek en een tanktop met de tekst 'Never Give Up' aan en voegde me bij de rest in de eetkamer. Mam had net alles klaargezet en de rest zat al aan tafel.
Ik merkte dat iedereen zich had omgekleed en casual kleding droeg. Ze hadden allemaal gedoucht, gokte ik.
Papa keek op van het modeblad dat hij aan het lezen was. Op de voorpagina zag ik de afbeelding van een knappe, donkerhuidige model. Alton Mason.
Ik nam plaats naast John en keek naar de krant voor papa. Ik zag papa zelden de krant lezen. Behalve natuurlijk als het financieel nieuws was. En dat was zodat hij bij de tijd kon blijven. Hij was een trendy persoon.
Hij was het soort vader dat met zijn tijd meeging. En je zag hem af en toe naar popmuziek luisteren. Hoewel hij niet echt gewend was aan hip-hop.
Je zag hem discussiëren met Jasper over wie de beste basketballer van het moment was. En negen van de tien keer raakte ik de draad kwijt omdat het me niet interesseerde.
Hij was heel cool. En daarom hadden we ook een goede relatie met hem. En waarom het makkelijker voor ons was om de verandering te accepteren. We konden met hem verbinden.
En daarom was het onvermijdelijk om op te merken dat hij niet in zijn beste humeur was tijdens de lunch die dag. Hoewel hij meestal niet veel praatte en probeerde te voorkomen dat we tijdens het eten te veel praatten, was hij ongewoon stil.
Papa was niet altijd zo. Dus het viel gemakkelijk op.
Dus het was geen verrassing toen hij, nadat we allemaal onze borden hadden leeggegeten, het bestek naast het dienblad voor hem legde en zijn lippen afveegde met de servet.
Toen vouwde hij zijn handen ineen en keek naar ons. Hij leek klaar om zijn gedachten te uiten.