Hoofdstuk 1: Paul Parker
In een somber appartement in Gotham City worstelt Paul met zijn stropdas voor een gebarsten spiegel. Hij draagt een goedkoop pak, zijn haar zit in de war, en hij ziet eruit alsof hij al dagen niet geslapen heeft.
Paul zou zich moeten klaarmaken voor zijn werk, maar hij sleept zich voort. Zijn collega’s roddelen altijd over hem, waardoor hij nog meer tegen het kantoor opziet.
Vooral na die hele toestand waarin hij werd aangezien voor een gluurder terwijl hij muntjes opraapte in het damestoilet. Nu haat hij het nog meer om naar zijn werk te gaan.
“Man, zelfs als ik onschuldig ben, zegt niemand sorry. Ik ben gewoon niet populair,” mompelde Paul tegen zichzelf, terwijl hij bitter lachte. Hij dacht dat het misverstand was opgelost en dat hij snel weer normaal kon doen.
Maar nee, hij had het helemaal mis.
De meeste van zijn collega's denken nog steeds dat hij een creep en een pervert is.
“Verdorie, ik zou gewoon moeten stoppen! Deze plek maakt me gek.” Paul haalde een hand door zijn haar, steeds bozer wordend. Maar het was allemaal praatjes; hij kon het zich niet veroorloven om te stoppen.
Bovendien was hij eindelijk vanuit het platteland naar de grote stad gekomen. Nu vertrekken zou betekenen dat al zijn harde werk voor niets was geweest.
Na het werk, toen Paul naar huis liep, hoorde hij een bekende stem:
“Ik heb al een vriend, ga weg!”
Paul stopte in zijn spoor. Hij zag Ciara, zijn knappe buurvrouw van beneden, lastiggevallen worden door een of andere schurk. Ze droeg een tanktop en een korte broek, en ze zag er serieus ongemakkelijk uit.
Ciara was net afgestudeerd, en ze was een plaatje, vooral met haar verleidelijke vormen die Paul niet kon helpen op te merken.
“Hé, maat, met zo’n gezicht als dat van jou, hou op mensen lastig te vallen!”
Paul sprong erin zonder na te denken.
De schurk, die Paul zag, leek een reddingsboei te zien.
“Je kunt beter ophoepelen, of... Wat film je?” De man merkte dat Paul zijn telefoon ophield en probeerde hem te pakken, maar Paul ontweek gemakkelijk.
“Je kijkt naar een aanklacht wegens seksuele intimidatie, en ik krijg alles op tape!” kaatste Paul terug.
De schurk, die de telefoon niet kon pakken en Ciara niet verder kon lastigvallen, spuugde naar Paul, “Ben jij een of andere pervert, die alles filmt?”
Het horen van “pervert” deed Paul terugdenken aan de nachtmerrie op zijn werk. Hij wilde niets liever dan deze kerel een mep geven.
Maar voordat Paul een zet kon doen, hief Ciara haar telefoon op en dreigde, “Als je nu niet weggaat, bel ik de politie!”
De schurk, die geen zin had om met de politie te maken te krijgen, wierp Paul en Ciara een vuile blik toe en rende weg.
Toen hij weg was, slaakte Ciara een zucht van verlichting en draaide zich naar Paul, hem keer op keer dankend. “Dank je wel, meneer Paul, ik ben zo blij dat je er vandaag was.”
Vanuit Paul’s hoek kon hij niet anders dan Ciara’s decolleté opmerken, haar tanktop onthulde een royaal stuk huid.
"Het is niets, iedereen zou hetzelfde gedaan hebben," mompelde Paul, terwijl hij snel wegkeek zodat Ciara hem niet zou zien staren.
"Nu je veilig bent, ga ik er vandoor."
"Wacht even, meneer Paul."
Net toen Paul op het punt stond te vertrekken, greep Ciara zijn mouw vast.
"Meneer Paul, ik heb een heleboel bier. Zin om met me te drinken? Zie het als een bedankje voor het redden van mijn hachje."
Paul aarzelde even, maar haalde toen zijn schouders op en stemde toe. Ze ploffen neer op de stoep en openden een paar biertjes.
Na een tijdje vroeg Ciara eindelijk wat haar dwarszat. "Meneer Paul, u lijkt de laatste tijd een beetje down. Wat is er aan de hand?"
Paul zuchtte en friemelde aan zijn bierblikje. Hij merkte dat Ciara's wangen rood waren en haar ogen een beetje glazig – ze had duidelijk te veel gedronken.
"U blijft zuchten! Vertel het gewoon, ik beloof dat ik het niet verder vertel," drong Ciara aan, nieuwsgierigheid op haar gezicht.
Voelend de warmte van Ciara, sloeg Pauls hart een slag over. Na een moment vertelde hij over hoe hij op zijn werk werd aangezien voor een gluurder.
Eindelijk iemand om tegen te klagen, voelde Paul een beetje van het gewicht van zijn schouders vallen. Hij staarde naar de verre straat en vertelde over zijn gedachten om te stoppen. Maar in plaats van sympathie, keek Ciara geschokt.
"Ben je gek, Paul? Wil je stoppen vanwege wat roddels?"
Paul staarde Ciara verward aan. Waarom kreeg ze tranen in haar ogen toen hij praatte over stoppen?
"Weet je hoe moeilijk het is om nu een baan te vinden? Ik heb tientallen sollicitaties verstuurd voordat ik er vandaag eentje kreeg! Kun je garanderen dat je volgende baan beter zal zijn?"
Ciara's tranende stem liet Paul beseffen dat zijn praatje over stoppen een gevoelige snaar raakte over haar eigen werkproblemen.
"Als het gewoon een misverstand is, los het dan op. Leg het uit aan je collega's."
Ciara's naïeve suggestie liet Paul bitter lachen en zijn hoofd schudden.
"Ik heb het geprobeerd, maar niemand gelooft me. Ze hebben hun oordeel al geveld dat ik een griezel ben." Paul dronk zijn bier in één teug leeg. Plotseling voelde hij iets zachts tegen zijn arm. Hij draaide zich om en zag Ciara tegen hem aan leunen, haar borst tegen hem aandrukkend.
"Meneer Paul, als je hun mening niet kunt veranderen, waarom maak je er dan niet gewoon het beste van? Wees de ergste van de ergste! Zo voel je je niet onterecht behandeld. Wat denk je daarvan?"
"Uh..." Paul draaide zijn hoofd ongemakkelijk weg. De warmte van Ciara's adem vermengd met de alcohol deed zijn hart sneller kloppen.
Voordat hij kon antwoorden, pakte Ciara nog een biertje, opende het en gaf het aan Paul.
"Laten we proosten op de toekomst!" Ciara hief dramatisch haar bier. Haar strakke tanktop kon haar niet meer bevatten, en bijna de helft van haar borst viel eruit.
Pauls ogen werden groot bij het zien hiervan.