Read with BonusRead with Bonus

Jack Willems

Ergens in Amsterdam

In een donkere, stille kamer was een man push-ups aan het doen. Het enige geluid dat de stilte doorbrak, was de stem van zijn secretaresse, die hem plichtsgetrouw informeerde over zijn schema.

"Meneer, vandaag heeft u om 12 uur een vergadering met de CEO van Duitse IndustrieΓ«n, meneer Justin Duits." De man bromde instemmend en gebaarde dat hij door moest gaan. Zijn secretaresse ging verder met het opsommen van de overige afspraken en stond daarna zwijgend te wachten op verdere instructies.

Toen hij merkte dat zijn secretaresse nog steeds bleef hangen, pauzeerde de man midden in een push-up.

"Waar wacht je op? WEGWEZEN!" schreeuwde hij, zijn stem als een zweepslag in de stilte.

De secretaresse voelde een rilling over zijn rug lopen bij de uitbarsting. Hij verontschuldigde zich onmiddellijk voor zijn gebrek aan professionaliteit en haastte zich de kamer uit. Hij wist maar al te goed dat de woede van de baas iets was om koste wat kost te vermijden, vooral in de ochtend.

Later

In de grote hal van een herenhuis stonden alle bedienden in een rij, stil en onbeweeglijk. Het enige geluid was het tikken van de klok, die de seconden aftelde tot het onvermijdelijke.

Het vage geluid van naderende voetstappen maakte de bedienden gespannen, ze rechtten hun houding, ogen naar beneden gericht. Ze wisten wie er kwamβ€”niemand anders boezemde zoveel angst in.

Toen hij de hal betrad, begroetten de bedienden hem met gesynchroniseerde buigingen en fluisterden "Goedemorgen", maar hij schonk hen geen aandacht. Hij liep rechtstreeks naar de eettafel en ging zitten.

Een nieuwe vrouwelijke bediende naderde om hem ontbijt te serveren. Nadat ze het bord voor hem had neergezet, bleef ze hangen, haar ogen volgden zijn gelaatstrekken met duidelijke interesse. De andere bedienden wisselden onrustige blikken uitβ€”ze hadden haar gewaarschuwd, maar ze had niet geluisterd.

Hij was halverwege zijn maaltijd toen hij haar blik op zich voelde rusten. Toen hij opkeek, ving hij haar ogen gevuld met lust. Zijn lippen krulden in een grijns bij haar brutaliteit.

De bediende, aangemoedigd door zijn grijns, geloofde dat ze erin geslaagd was zijn aandacht te trekken. Ze naderde hem langzaam, een verleidelijke glimlach op haar lippen, de afkeurende blikken van de andere bedienden negerend.

Terwijl ze haar hand ophief, verlangend om zijn gezicht aan te raken, veranderde zijn uitdrukking in ijskoud. Maar ze was te verstrikt in haar fantasieΓ«n om de verandering op te merken. Net toen haar hand op het punt stond contact te maken, greep hij haar pols in een ijzeren greep.

Voordat ze begreep wat er gebeurde, schoot er een scherpe pijn door haar hand. Haar ogen werden groot van schrik toen ze naar beneden keek en zag dat hij haar hand had afgehakt met een snelle, geoefende beweging. Bloed gutste uit de wond en ze viel bewusteloos neer.

Hij pakte kalm een zakdoek van de tafel en veegde het bloed van zijn handen, alsof het een alledaagse gebeurtenis was. Toen hij tevreden was met zijn netheid, stond hij op, rechtte zijn jas en liep de kamer uit, haar bewusteloze lichaam zonder een tweede blik passerend.

Zijn Mercedes-Maybach Exelero stond al buiten te wachten. Hij stapte in de auto en reed naar zijn kantoor, zijn houding zo kalm als altijd, alsof er niets bijzonders was gebeurd.

Willems Industrie

In het drukke kantoor waren de medewerkers bezig met hun gebruikelijke activiteitenβ€”werken, kletsen of doelloos door hun telefoons scrollen. Alles leek routinematig totdat een medewerker buiten adem binnenstormde.

"De baas komt eraan!" kondigde hij aan.

Paniek verspreidde zich als een golf door het kantoor. Iedereen haastte zich naar hun bureaus, alsof ze diep in hun werk verzonken waren. De sfeer werd gespannen, het casual geklets maakte plaats voor een nerveuze stilte.

Het geluid van voetstappen galmde door het kantoor, een rilling liep over de rug van de medewerkers. Jack Willems kwam binnen, gekleed in een zwart pak en gepoetste leren schoenen, zijn perfect gestylede haar glinsterend van de gel. Zijn aanwezigheid alleen al was genoeg om de vrouwen te doen zuchten, hoewel niemand het aandurfde om zijn koude, emotieloze blauwe ogen te ontmoeten.

Achter hem volgden zijn secretaresse en een groep zakenpartners, allemaal gekleed in zwarte pakken, maar niemand kon tippen aan de imposante uitstraling van Jack Willems. Hij liep door het kantoor als een koning die zijn domein inspecteert, uitstralend een ijzige autoriteit die de temperatuur leek te doen dalen.

Zonder iemand te erkennen, liep hij rechtstreeks naar zijn privΓ©lift. Op het moment dat de deuren achter hem sloten, slaakte het kantoor collectief een zucht van verlichting.

Jack betrad zijn luxe kantoor, gevolgd door zijn secretaresse Max, die hem plichtsgetrouw informeerde over de vergaderingen van de dag.

"Meneer, alle leden zijn gearriveerd en bevinden zich in de vergaderzaal," zei Max.

Jack knikte kort, zijn aandacht leek ergens anders te zijn. Terwijl Max doorging met het informeren over de details van de vergadering, kon hij het gevoel niet van zich afschudden dat er iets niet klopte.

"Ontsla de medewerker die iedereen waarschuwde voor mijn komst," beval Jack plotseling, zijn toon liet geen ruimte voor discussie.

Max knipperde verrast met zijn ogen. "Maar... hoe wist hij dat?" vroeg hij zich in stilte af. Jack had geen enkele persoon aangekeken terwijl hij door het kantoor liep.

"Is er iets dat je wilt vragen, Max?" Jack's priemende blik richtte zich op hem.

Max ging onmiddellijk rechtop staan. "Nee, meneer," antwoordde hij snel.

"Waar wacht je dan nog op?" Jack's stem was doordrenkt met ongeduld.

Max begreep het onuitgesproken bevel. "Niets, meneer," reageerde hij voordat hij snel het kantoor verliet.

Terwijl hij wegliep, volgde Jack's stem hem.

"En informeer iedereenβ€”als ik iemand nog een keer betrap die doet alsof hij werkt..." Hij stopte, maar de dreiging was duidelijk.

Max wist wel beter dan zijn baas in twijfel te trekken. Jack Willems zag alles, zelfs als het niet zo leek. Doen alsof je werkte, was nu misschien wel het minste van hun zorgen.

"Ja, meneer," antwoordde Max voordat hij haastig vertrok om de bevelen uit te voeren.


Laat me je gedachten weten door je mooie reacties en like het hoofdstuk voor snelle updates

Mijn IG: author_hornyworld πŸ’œ


Previous ChapterNext Chapter