Hoofdstuk twee - Good Girl
Brandon
Ik heb afstand gehouden van Skyla, maar ik heb haar wel in de gaten gehouden. Ik kon mijn ogen niet van haar afhouden. Ze is zo verdomd mooi met haar rode haar, groene ogen en prachtige rondingen. Ik merkte haar meteen op toen ze binnenkwam. Ik zag haar naar me kijken van een afstand, snel wegkijkend toen ze besefte dat ik naar haar keek. Wat ik wilde doen was haar grijpen, haar van iedereen wegtrekken en mijn zin met haar doen, maar ik kon het niet omdat ze niet het type leek. Ik kan bij een eerste ontmoeting al zien wat voor soort vrouw iemand is. Het is een talent van mij, nou ja, een van de vele. Skyla lijkt verlegen, onervaren en een beetje naïef. Ik zou haar zoveel kunnen leren. Ik kreun bij de gedachte, mijn pik trekt samen. Ik heb een drankje nodig.
Ik ga naar de bar en bestel er een. Het was dezelfde barman die eerder met Skyla aan het flirten was. Ik ben blij dat ik op tijd kwam, want hij leek een slijmbal, of misschien is dat mijn persoonlijke mening. Ik hou er niet van als iemand anders achteraan gaat wat ik wil! Hij maakte mijn drankje klaar, gaf het aan me en ik nam het zonder dank je wel te zeggen. Ik voeg me bij mijn managementteam, dat de leiding heeft als ik er niet ben.
"Het lijkt erop dat iedereen goed met elkaar opschiet," glimlacht Lucy, het hoofd van mijn managementteam. "Ja, godzijdank. Ik verwachtte wat problemen onder sommigen." De fusie gebeurde zonder veel aankondiging, dus ik verwachtte wat drama.
We waren midden in een gesprek toen ik Skyla uit mijn ooghoek zag vertrekken. Ik verontschuldig me en ga achter haar aan. Tegen de tijd dat ik buiten kom, is ze nergens te bekennen. Ik kijk om me heen en zie haar uiteindelijk. Loopt ze alleen naar huis? Hell no, dat laat ik niet toe! Wat is er mis met haar! Ik haast me achter haar aan.
"Waar dacht je verdomme aan!" zeg ik geïrriteerd van achter haar. Skyla gilt en springt op. "Rustig aan, poesje, ik ben het maar." Hoewel ik iedereen had kunnen zijn, nog een verdomde reden waarom ze niet alleen zou moeten lopen.
Ze draait zich om naar me toe, een geïrriteerde blik op haar mooie gezicht. "Wat de fuck! Je besluipt een meisje niet zomaar zo!" snauwt ze. "En jij zou niet alleen moeten lopen. Ik had iedereen kunnen zijn! Wat als er iets met je was gebeurd, hè? Je zou over dit soort dingen moeten nadenken voordat je ze doet." Mijn stem is ferm en een beetje boos.
Skyla rolt met haar ogen naar me en schudt haar hoofd. "Wat ik doe, is jouw zaak niet, Brandon. Ik ben een groot meisje. Ik kan voor mezelf zorgen." De toon in haar stem maakte dat ik mijn vuisten balde. Ik ben niet gewend dat vrouwen zo tegen me praten.
"Heb je geen enkel gevoel voor veiligheid! Weet je hoe gevaarlijk het is om op dit tijdstip van de nacht alleen te lopen?" Skyla kijkt me boos aan en draait zich om, weg lopend.
"Skyla, waar ga je naartoe?" roep ik haar gefrustreerd na. "Naar huis!" antwoordt ze simpelweg. God, deze vrouw maakt me woedend. Waarom wil ze niet luisteren?
Ze komt niet ver voordat ik haar inhaal. Ik leg mijn handen op haar heupen van achteren, draai haar om zodat ze me aankijkt en trek haar ruw tegen mijn borst. Ze jammert en bevriest, "Ik laat je niet alleen naar huis lopen." Ik houd haar steviger tegen me aan. Skyla wilde iets zeggen, maar ik gaf haar een strenge blik, en ze sluit haar mond en kijkt naar de grond.
Ik leg mijn hand op haar kin en til haar hoofd op zodat ze oogcontact met me maakt, "Je laat me je naar huis brengen of ik regel een taxi voor je." Ik vraag het haar niet. Ik zeg haar dat het een van de twee is.
"Prima, je mag me naar huis brengen," zucht ze. "Braaf meisje," grijns ik—Skyla bijt op haar onderlip. Ik weet niet of het was omdat ze zichzelf tegenhield om iets te zeggen of omdat ze het leuk vindt als ik haar een braaf meisje noem. Ik hoop dat het de tweede optie is.
Skyla trekt zich van me los en we beginnen te lopen, een stilte tussen ons. Ze speelt met de stof van haar jas. Ik zie dat ze nerveus is. Ik leg mijn hand op haar onderrug en voel haar rillen onder mijn hand. Ik grijns misschien opnieuw in mezelf. Ik geniet ervan te weten dat ze zich tot me aangetrokken voelt.
"Hoe lang zijn jij en Kelsey al vrienden?" Ik moest de stilte verbreken omdat het me irriteerde, "Eh, we ontmoetten elkaar toen we zes waren, dus ongeveer achttien jaar. Ze wilde dat ik met haar meeging toen ze drie jaar geleden vertrok, maar dat kon ik niet," antwoordt ze.
Hmm, ze is pas drieëntwintig. Ik had niet door dat ze zo jong was. Dat maakt haar dertien jaar jonger dan ik. Ik ga meestal niet voor vrouwen die meer dan vijf jaar jonger zijn dan ik, omdat ze volgens mijn ervaring niet zo goed met dingen kunnen omgaan als vrouwen die dichter bij mijn leeftijd zijn.
"Waarom kon je niet met haar mee?" Ik ben nieuwsgierig, "Een paar redenen." Ik wilde iets meer informatie dan dat.
"Wil je je antwoord aanvullen?" vraag ik, "Nee, niet echt." Ze zucht. Hmm, het klinkt niet al te best, wat de redenen ook zijn. Ik besloot niet te pushen, aangezien we elkaar pas een paar uur geleden hebben ontmoet.
"Oké, je wilt er niet over praten. Dat zal ik respecteren. Heb je iemand speciaals thuis?" Ik hoop dat haar antwoord nee is, "Nee! Niemand." Goed, in ieder geval weet ik zeker dat ze single is. Ik vraag me af of ze ooit met iemand is geweest, omdat ze zo nerveus lijkt rond mensen, maar ik denk niet dat het nu het juiste moment is om dat te vragen. Uiteindelijk zal ik het wel vragen, want zelfs als Skyla het zich niet realiseert, zal dit niet de enige keer zijn dat we elkaar zien.
"Wat doe je thuis?" vraag ik. Skyla lacht, "Ben je altijd zo nieuwsgierig?"
"Ik leer graag de vrouw kennen met wie ik mijn tijd zal doorbrengen," zeg ik zoet, "Wat maakt je zo zeker dat we meer tijd samen zullen doorbrengen?" Skyla trekt een wenkbrauw op en wacht op mijn antwoord, "Omdat we dat zullen doen," antwoord ik feitelijk.
"Ik heb nu geen tijd voor mannen. Ik ben hier om tijd door te brengen met mijn vriendin en mijn nieuwe boek te schrijven," zegt ze.
"Is dat wat je professioneel doet?" vraag ik me af. "Ja. Ik ben een auteur. Mijn tweede boek moet over een paar maanden klaar zijn en ik ben er nog niet eens aan begonnen, dus ik ben hierheen gekomen om inspiratie te vinden."
"Hmm, interessant. Wat schrijf je?", "Heetromantiek. Ik doe het al jaren, maar het begon pas echt te lopen vorig jaar toen ik werd gepubliceerd, en het was een enorm succes." Ze glimlacht.
Romantiek, ik zou haar kunnen helpen inspireren, misschien niet zozeer het romantische deel, maar het hete deel zeker. Ik ben er zeker van dat ik haar in dat opzicht genoeg inspiratie kan geven.
"Goed gedaan, engel." Ik glimlach. "Dank je." Ze grijnst van oor tot oor. Ze verandert het onderwerp van gesprek, waardoor de aandacht van zichzelf wordt afgeleid.
"Heb jij iemand speciaal?" vraagt ze. "Nee, het is niet makkelijk voor iemand om mijn aandacht te stelen. Ik ben nogal kieskeurig als het op vrouwen aankomt." Ik was verrast toen Skyla mijn aandacht zo gemakkelijk trok.
"Ben je dan kieskeurig?" ze lacht. Ik grinnik, "Ik denk dat je het zo kunt noemen." Ik weet wat ik wil en nodig heb. Skyla glimlacht naar me en knikt. Een glimlach die me doet verlangen om naar voren te leunen en haar roze, volle lippen te kussen.
"Waarom kijk je zo naar me?" haar woorden komen fluisterend uit. "Omdat ik dat wil." Skyla bloost, stopt haar haar achter haar oor en richt haar aandacht van me af.
Skyla rilt terwijl we lopen, "Heb je het koud?" vraag ik. "Een beetje, maar het is oké. Ik kom tenslotte uit Schotland. Ik ben wel wat kou gewend."
"Dat doet er niet toe. We gaan warme chocolademelk drinken. Er is een diner vlakbij." Ik laat haar niet kou lijden, "Ik red me wel tot ik terug ben."
"Ik vraag het niet, engel." Ik lach. "Prima, maar ik neem een koffie," zegt ze streng. Koffie op dit tijdstip van de nacht? Ik besloot niets te zeggen, want als ik haar zou vertellen dat ze zo laat geen koffie zou moeten drinken, zou ze waarschijnlijk niet meegaan. De diner die 24 uur open is, is maar vijf minuten verderop. Ik sla mijn arm om haar heen en trek haar dicht tegen me aan, "Ik hou je warm tot we daar zijn."
Ik kan aan veel manieren denken om haar op te warmen, maar ik hou mijn seksuele gedachten voor mezelf.
We zaten in een booth, er waren maar drie andere mensen in de diner. Ik had mijn warme chocolademelk terwijl Skyla haar koffie had.
"Te veel cafeïne is slecht voor je. Je zou beter voor jezelf moeten zorgen, lieverd." Skyla rolt met haar ogen en trekt een gezicht, "Wat is jouw probleem? Waarom blijf je me vertellen wat ik verkeerd doe? Ik herhaal het, het gaat je niets aan. Ik zorg prima voor mezelf." Ze klaagt, terwijl ze haar armen over haar borst kruist.
"Ik heb geen problemen. Ik let gewoon op je," antwoord ik, geïrriteerd en grijpend naar de rand van de tafel, "Heb ik je daarom gevraagd? Nee."
Skyla staat op en grijpt naar haar jas. "Waar ga je heen?" Ik sta op en leg mijn handen op de tafel, wachtend op haar antwoord. "Weg van jou!" antwoordt ze.
Ik denk dat ik haar liever heb als ze verlegen en stil is, niet fel en tegensprekend. "Skyla, ga alsjeblieft weer zitten." Ik zucht. "Laat me!" daagt ze uit. Ik kreun en voel mijn pik kloppen bij haar woorden, want meestal als een vrouw dat tegen me zegt, is het in een meer intieme setting, en doe ik precies dat, laat ze doen wat ik wil omdat ze verwachten dat ik dat doe.
"Skyla..." mompel ik door mijn tanden. "Kun je alsjeblieft weer gaan zitten?" voeg ik kalmer toe.
"Ga je stoppen met me te bekritiseren als ik dat doe?" Gelooft ze echt dat ik haar bekritiseer? Dat is helemaal niet mijn bedoeling. Het is juist het tegenovergestelde. "Ik bekritiseer je niet, Skyla, en het spijt me als het zo lijkt. Alsjeblieft, ga zitten en maak je drankje af."
Ze verstilt even, maar gaat uiteindelijk weer zitten. "Dank je." Ik glimlach. Ze maakte eerst geen oogcontact met me en nam een slok van haar koffie terwijl ze om zich heen keek, en ik zag haar ogen vallen op de taarten op de toonbank.
"Wil je er een? Mijn traktatie?" vraag ik, haar aandacht op mij richtend. "Ik weet niet of ik het aankan," lacht ze, "maar de worteltaart ziet er zo goed uit."
Ik grinnik. "Wat dacht je ervan als ik een groot stuk bestel en we delen? Kun je de helft van een stuk op?" "Hmm, waarschijnlijk wel," antwoordt ze.
Ik trek de aandacht van de serveerster en bestel een groot stuk met twee vorken. "Dank je dat je het met me deelt. Het maakt dat ik me minder gulzig voel." Ze giechelt.
De serveerster komt met onze taart en zet deze op tafel met de twee vorken. "Kan ik nog iets voor jullie doen?" vraagt ze. "Angel, wil je nog iets?" zeg ik, naar Skyla kijkend, en ze schudt haar hoofd. Ik hoefde ook niets meer, dus bedankten we haar en ze liep weg.
Skyla en ik begonnen gelukkig aan de taart. Ze nam een hap en kreunde. Het geluid van haar kreun deed me bijna stikken omdat ik het niet verwachtte en het me misschien een beetje opwond. Ik hoest omdat het in mijn keel schiet.
"Oh God, gaat het?" vraagt ze bezorgd. "Hmm, ja, doe dat alsjeblieft niet meer," antwoord ik zodra ik mezelf weer onder controle heb.
Skyla kijkt me aan, met een verwarde blik op haar gezicht. "Wat niet?" Ze heeft echt geen idee wat het probleem is, te zien aan haar mooie gezicht. "Kreunen." antwoord ik simpelweg.
"Eh, waarom?" Ze is zo verdomd onschuldig. "Waarom denk je, kitten?" Ik zie haar wangen rood worden en ze verontschuldigt zich. "Ik vergeef het je, deze keer." plaag ik.
Ze laat een nerveus giecheltje horen en neemt nog een hap, dit keer zonder het kreunen, gelukkig. Ik denk niet dat ik het nog een keer zou kunnen horen. Ik begrijp niet waarom ze me zo gemakkelijk lijkt te raken.