Hoofdstuk één - Eerste ontmoeting
Skyla
Ik sta nerveus in een volle kamer, verscholen in een hoek, terwijl ik probeer mijn angst onder controle te houden terwijl mijn beste vriendin Kelsey met iedereen praat. Ik ben niet goed in grote sociale bijeenkomsten. Ik lees liever een goed boek thuis - mijn veilige plek. Kelsey's date heeft op het laatste moment afgezegd, en ik wilde niet dat ze alleen zou gaan. Vanavond is belangrijk voor haar. Ze is net gepromoveerd nadat ze bang was haar baan te verliezen door de vele veranderingen binnen het bedrijf. Dit evenement is bedoeld om het bedrijf te vieren en de nieuwe teamleden te leren kennen. Bovendien ben ik hier alleen voor de zomer, op bezoek, dus ik wil het meeste uit mijn tijd met mijn beste vriendin halen.
Ik nip aan mijn spa rood. Ik ben niet echt een drinker, alleen bij speciale gelegenheden. Misschien zou eentje nu me helpen ontspannen. Ik kijk rond, op zoek naar een van de obers met een dienblad omdat ik niet naar de drukke bar wil gaan. Ik zie niemand, dus het blijft bij spa rood.
Plotseling heb ik het gevoel dat iemand naar me kijkt. Ik til mijn hoofd op en bevestig het. Een man kijkt me nauwlettend aan. Hij is gekleed in een zwart pak, zijn donkerbruine haar perfect naar achteren gekamd. Hij is minstens een paar centimeter langer dan mijn 1.70 meter. Hij is erg knap. Ik begrijp niet waarom hij naar me staart. Ik voel mijn wangen warm worden en wend snel mijn blik af.
"Hé, gaat het goed met je?" vraagt Kelsey, die voor me verschijnt. "Ja, het gaat prima." Ik glimlach.
"Wil je alsjeblieft met me meepraten met mensen?" vraagt ze hoopvol. Ik knik, ook al is het het laatste wat ik wil doen, maar ze zal zich zorgen om me maken als ik me blijf verstoppen in de hoek, en dat wil ik niet.
Kelsey glimlacht, neemt mijn hand in de hare en leidt ons naar een kleine groep. Ze stelt me aan iedereen voor. Ik glimlach en zeg beleefd hallo. Ik laat hen met elkaar praten en blijf stil.
"Hebben jullie een leuke avond?" vraagt een stem, waardoor ik opkijk, en de man die naar me leek te staren, staat daar. "Ja, meneer, dat hebben we. En u?" Kelsey glimlacht.
"Alsjeblieft, buiten kantoor hoef je me geen meneer te noemen. Het is Brandon." Hij lacht. "Sorry, baas." Ze lacht. Wacht, hij is haar baas? Oh mijn hemel, hoe werkt ze elke dag om hem heen? Als ik haar was, zou ik voortdurend een zenuwachtige puinhoop zijn.
Hij richt zijn aandacht op mij, "Ik geloof niet dat we elkaar hebben ontmoet." "Brandon, dit is Skyla, mijn beste vriendin die hier voor de zomer is, op bezoek uit Schotland," "Skyla, mijn baas, Brandon." Ze glimlacht.
Hij komt dichter bij me staan, en ik voel mijn knieën helemaal slap worden als mijn ogen zijn diepblauwe ogen opmerken. Hij biedt me zijn hand aan, die ik aanneem, "Aangenaam kennis te maken, juffrouw Skyla." Zijn stem is diep en schor. Ik bijt op mijn onderlip om mezelf ervan te weerhouden te kreunen, "Eh, hallo. Jij ook." stamel ik.
Ik zie hoe zijn lippen zich tot een grijns vormen. Oh God, kon ik mezelf nog meer voor schut zetten? Ik voelde de warmte weer op mijn gezicht stijgen en verbrak het oogcontact met hem omdat ik het niet aankon dat hij naar me keek. Hij houdt mijn hand langer vast dan nodig is voordat hij die loslaat. "Nou, ik laat je weer verdergaan met waar je mee bezig was. Fijne avond nog, iedereen." Hij glimlacht en loopt weg.
Ik laat een luide zucht ontsnappen waarvan ik niet doorhad dat ik hem inhield. Ik weet niet wat er gebeurde, mannen hebben meestal niet zo'n effect op mij. Maar aan de andere kant, veel mannen benaderen me niet.
"Je ziet er een beetje rood uit, gaat het wel?" fluistert Kelsey, terwijl ze naar me grijnst. "Eh, ja, prima." Ik herpak mezelf.
Ze laat een klein lachje horen. "Hij heeft hetzelfde effect op de meesten als ze hem voor het eerst ontmoeten." Gelukkig ben ik niet de enige. Ik reik naar haar glas wijn en neem het direct uit haar hand, terwijl ik het in één teug leegdrink. "Of misschien toch niet," voegt ze toe, met een opgetrokken wenkbrauw naar mij kijkend.
Ik rol met mijn ogen en schud mijn hoofd, terwijl we allebei lachen. Kelsey richt haar aandacht weer op de groep. Ik voel een paar vertrouwde ogen op me en draai mijn hoofd een beetje in de richting van Brandon. Hij gebaarde dat ik naar hem toe moest komen, maar ik schudde mijn hoofd en richtte mijn aandacht weer van hem af. Er is geen kans dat ik naar hem toe ga.
"Kelsey, ik ben zo terug. Ik heb wat frisse lucht nodig." "Wil je dat ik met je meega?" vraagt ze. Ik glimlach en schud mijn hoofd.
Ik loop door het hotel, waar het evenement wordt gehouden in een van de feestzalen, en ga direct naar buiten. Ik ril als de koele lucht mijn armen kietelt. Ik had mijn jas aan moeten trekken voordat ik naar buiten ging. Te laat nu. Ik beweeg weg van waar andere mensen zijn en leun met mijn rug tegen een muur. Ik sluit mijn ogen, haal diep adem en adem uit. Het maakt me een beetje meer ontspannen.
"Je zou hier niet alleen moeten zijn." Ik schrik op van de stem van een man. Ik open snel mijn ogen in paniek. "Brandon." piep ik. Waar kwam hij ineens vandaan?
"Sorry, ik wilde je niet laten schrikken. Waarom ben je hier alleen?" Er klinkt een zekere strengheid in zijn toon als hij het vraagt. "Ik had wat lucht nodig." Ik kauw nerveus op de binnenkant van mijn wang.
Hij viel stil terwijl hij me bekeek. Ik word plotseling extreem zelfbewust en sla mijn armen om mezelf heen. Brandon stapt dichter naar me toe en klemt me in tussen hem en de muur. Hij pakt mijn armen vast en trekt ze weg van mijn lichaam. "Waarom bedek je jezelf?" vraagt hij zachtjes. "Omdat ik niet wil dat mensen naar me kijken zoals jij deed." Mijn woorden zijn trillend.
Brandon verkleint de ruimte tussen ons. Mijn adem stokt in mijn keel door de nabijheid. "Waarom niet?" Wat gaat hem dat aan? "Omdat..." Ik val stil en zeg niets meer.
Hij reikt naar me toe en strijkt de losse haren van mijn gezicht. Ik hap naar adem als zijn vinger mijn wang raakt. "Je moet je niet verbergen voor de wereld. Daar heb je geen reden toe."
"Ik moet terug naar binnen." Snel duik ik onder zijn armen door en haast me naar binnen. Ik moest weg van hem. Ik hou niet van hoe ik me voel in zijn buurt. Het is allemaal zo vreemd. Ik wilde naar huis gaan, maar dat doe ik niet omdat ik hier ben voor mijn beste vriendin.
Ik ga direct naar de bar. Ik heb een verdomde drankje nodig om mezelf te kalmeren. Het leek nu minder druk, dus de barman kwam al snel naar me toe, "Wat kan ik voor je halen, knapperd?" vraagt hij, terwijl hij naar me knipoogt.
Ik sta op het punt om te antwoorden, maar voordat ik dat kan doen, "Ze neemt een glas champagne. Voor mij een whisky." Ik wist dat het Brandon was, maar hij klinkt geïrriteerd als hij het zegt, zijn hand landt op mijn onderrug, "Natuurlijk, meneer." antwoordt de barman, die snel een stap terug lijkt te doen.
Ik draai me snel om, "Hoe weet je überhaupt dat dat is wat ik wilde?" Ik plaats mijn hand op mijn heup en tik met mijn voet, "Zou je liever hebben dat ik niet was gekomen en de barman je bleef versieren?"
"Dat is niet het punt! Maar het gaat je hoe dan ook niets aan." Ik zucht. Brandon lacht, "Je bent schattig als je probeert boos te zijn." Een zelfvoldane blik verschijnt op zijn gezicht.
Ik kijk hem boos aan, rol met mijn ogen en draai mijn rug naar hem toe. De barman komt met onze drankjes, en ik reik naar de mijne, maar Brandon pakt ze allebei, "Ik geef het je als je met me mee komt." zegt hij, "Of ik bestel een andere en zit niet bij je."
Wat is er met me aan de hand? Ik was nerveus en verlegen nog geen tien minuten geleden, nu lijk ik een attitudeprobleem te hebben ontwikkeld.
"Nee, jij komt met mij mee." antwoordt hij resoluut, en ik wilde hem nee zeggen, maar hij gaf me een strenge blik. Ik zucht en knik. Ik had het gevoel dat als ik het niet eens was, hij me de rest van de avond niet met rust zou laten. Ik begrijp zijn interesse in mij niet.
Hij plaatst zijn hand op mijn rug en leidt ons weg van de bar naar een tafel. Kelsey kijkt ons na terwijl we gaan, een glimlach op haar lippen, een die ik niet leuk vind. Ik hoop dat ze niet denkt dat ik met hem aan het aanpappen ben of zoiets.
"Dames eerst," zegt hij. Ik schuif naar binnen, en hij schuift naast me, zijn dij tegen de mijne. Hij gaf me eindelijk mijn drankje, en ik nam een lange slok ervan, "Vraag, waarom zit je bij mij?" Ik kan net zo goed meteen ter zake komen. Ik ben niet in de stemming voor spelletjes, en ik heb er geen tijd voor. Ze zijn het niet waard.
"Omdat ik dat wil. Heb je er een probleem mee? Ik weet dat je je tot me aangetrokken voelt. Je gaf het toe op het moment dat ik je hallo zei." antwoordt hij zelfverzekerd.
"Dat ben ik niet!" mijn stem is hoog omdat ik lieg, "Je moet niet liegen, kitten, dat is niet aardig, en je bent er slecht in."
Ik kan het niet helpen maar met mijn ogen rollen. Hij heeft gelijk, ik ben slecht in liegen, "En rol je ogen niet naar mij." de strengheid is terug in zijn stem. Wat maakt dat hij denkt dat hij me kan vertellen wat ik moet doen? "Ik doe wat ik wil." Ik kruis mijn armen over mijn borst.
"Ben je altijd zo brutaal?" hij lacht, "Ik ben niet brutaal. Jij bent gewoon bazig."
"Ik zou het niet bazig noemen, eerder eerlijk." Hij grijnst, "Wat jij wilt." Ik neem nog een slok van mijn champagne. Ik voel mijn angst opkomen. Ik denk dat mijn momenten van zelfvertrouwen voor vanavond op zijn. Mijn been begint op en neer te bewegen.
Hij legt zijn hand op mijn knie. Ik ril en draai me naar hem toe, "Ontspan, lieverd." Hij glimlacht, "Sorry, ik ben niet zo goed in sociale situaties, vooral niet met mannen."
"Dat viel me op. Je hebt het grootste deel van de avond in de hoek verstopt gezeten. Het lijkt alsof je liever ergens anders zou zijn." Ben ik echt zo doorzichtig? "Ik zou liever thuis zijn met een goed boek, maar ik wilde hier zijn om mijn beste vriendin te steunen." Sinds we elkaar ontmoetten toen we zes waren, thuis in Schotland, heeft ze altijd voor me klaargestaan, dus het is alleen maar eerlijk dat ik er voor haar ben als ze me nodig heeft.
"Ik weet zeker dat Kelsey dat waardeert." Hij glimlacht, "Ja. Ik zou waarschijnlijk terug moeten naar mijn vriendin." Het is beter om wat afstand tussen ons te houden.
"Of je kunt hier bij mij blijven, weg van iedereen. Kelsey lijkt het prima te redden." Hij moedigt aan, "Ik ga waarschijnlijk toch snel naar huis." Ik had Kelsey verteld dat ik niet de hele nacht zou blijven, wat ze prima vond.
"Als je de drukte wilt ontvluchten, kunnen we ergens anders heen gaan, zoals de andere bar in het hotel. Ik zag die toen ik terugkwam, en het leek er leeg." Hij stelt voor.
"Nee, dank je." antwoord ik, "Als je van gedachten verandert, bel me dan." Hij haalde een visitekaartje uit zijn zak, krabbelde zijn persoonlijke nummer erop en gaf het aan mij, "Ik verwacht je telefoontje, juffrouw Skyla." zegt hij zelfverzekerd voordat hij wegloopt.
Ik zat daar, starend naar het kaartje. Wat is er net gebeurd? Verwacht hij echt dat ik contact opneem? Dat ga ik niet doen. Ik gooi het kaartje in de prullenbak zodra ik thuis ben, want het heeft geen zin om het te bewaren. Het is nutteloos voor mij. Ik zucht en loop terug naar Kelsey, "Leg uit, alsjeblieft." zegt ze simpel, "Niets om uit te leggen." Ik haal mijn schouders op. Kelsey kijkt me aan en wiebelt met haar wenkbrauwen.
Ze gelooft me duidelijk niet, maar ik wil het hier niet bespreken terwijl hij nog in de kamer is, "We kunnen later praten, oké?" zeg ik, en ze knikt. Er is niet veel te vertellen, maar ik zal delen wat er gebeurd is.
Ik hoop alleen dat hij de rest van de avond op afstand blijft. Ik blijf nog een uur, ga dan terug naar Kelsey's plek en misschien werk ik aan mijn boek. Ik ben hier niet alleen om mijn beste vriendin te zien, maar ook omdat ik een boek moet schrijven, en ik kon thuis geen inspiratie vinden. Mijn uitgever verwacht een paar hoofdstukken van me, en ik moet het doen omdat ik mijn voorschot al heb ontvangen sinds mijn eerste boek zo'n succes was. Maar ik kan me morgen zorgen maken over mijn hoofdstukken. Nu moet ik het komende uur doorstaan. Een deel van mij wilde nog een drankje, maar ik praatte mezelf eruit.
Ik moet Brandon niet onder mijn huid laten kruipen, want ik zal hem na vanavond niet meer zien.