Lokken
Angst en bezorgdheid die mijn dromen binnenslopen, zorgden ervoor dat ik in paniek wakker werd. Ik had moeten dromen van zonnebaden op wit zand met helder water zover het oog reikt. In plaats daarvan droomde ik dat we naakt wakker werden op een boot, verloren op zee.
Ik wreef over mijn gezicht, hopend dat Jenny een rustige en ontspannende reis had gepland. Iets dat ons weg zou halen van het drukke stadsleven en ons zou laten ontspannen. Mijn ticket was al geboekt, dus het was niet alsof ze me een keuze gaf.
Jenny hield van avontuur en had gepland om pas na haar dertigste te settelen. Ik weet niet zeker of ik ooit weer wilde settelen, omdat de eerste keer in een ramp eindigde. Misschien helpt deze reis me om mezelf te verliezen en op het randje te leven.
Midden twintig en gescheiden zijn geen geweldige eigenschappen voor een datingprofiel. Gelukkig dat Jared en ik geen kinderen hadden. Ik kon me niet voorstellen om samen met hem een kind op te voeden. Die gedachte deed me rillen.
Het niet hebben van een biologische moeder als kind hielp me beslissen dat ik geen kinderen wilde. Kinderen zijn een levenslange verplichting, en ik weet zeker dat ik er slecht in zou zijn. Als ik nu kon voorkomen dat ik verliefd werd, zou ik mezelf dat gesprek met een man kunnen besparen.
Jenny had het goed bekeken, niet settelen tot na je dertigste. Dat had mijn plan moeten zijn. Nu moet ik de moed vinden om een nieuw plan te maken en te volgen. Zoals mezelf de komende vijf jaar geven om mijn wildste dromen te leven... eerst moet ik wat wilde dromen vinden.
Ik heb geen idee wat ik wil of welk pad ik moet volgen. Er moet iets veranderen. Ik moet veranderen. Anders eindig ik als een kattenliefhebbende oude vrijster.
Mijn leven bestaat uit werken, thuis rondhangen in mijn pyjama of naar het café gaan. Het is zeldzaam dat het café op vrijdagavond druk is, dus ik had geen plannen om daar avontuurlijke mensen te ontmoeten. Misschien ga ik met Jenny mee op haar escapade om met elke man in New York te slapen, en verdwijn dan van schaamte als ik weer bij zinnen kom.
Ik zou altijd ver weg kunnen verhuizen en opnieuw beginnen op een plek waar niemand mijn verleden kende. Jenny hield me vast aan New York, maar mijn hart en ziel verlangden ergens anders naar. Te veel slechte herinneringen verbonden aan het dagelijks zien van mijn ex.
Jenny stormde mijn kamer binnen en sprong op mijn bed. Ze was altijd overdreven enthousiast en leek met de klappen van de zweep te kunnen omgaan. Serieus jaloers op haar zorgeloze leven.
"Meid, kom op. Tijd voor shotjes voordat we gaan! Eén voor jou en drie voor mij!", ze had een fles en twee kleine kettingglazen voor ons.
Geen deel van mij wilde een symbool dragen dat symbool stond voor geef me alcohol, maar ik deed het voor haar. En een beetje voor mezelf.
"Tijd om dit leven in te ruilen voor een nieuw! Al is het maar voor een paar dagen." zei Jenny terwijl ze een rondje inschonk.
"Oh nee, nee, er is geen manier waarop ik al deze drank aankan. En je wilt dat ik op het vliegveld drink? Wat probeer je te doen? Moeten we ons iets van deze reis herinneren? Ga je me helemaal naar het resort slepen?" ratelde ik.
"Stop met de vragen! Dwing me niet om het te zeggen. Je weet dat ik het zal doen." antwoordde Jenny met een brutale houding en een hand op haar heup.
Ik wist wat ze zou zeggen, dus ik liet een weerwoord achterwege. Ze hield ervan om me een negatieve Nancy te noemen. Wetende dat het mijn bloed deed koken om haar ongelijk te bewijzen.
"Kom op, je bent al veel te lang depressief. Het is tijd om verder te gaan met iemand nieuws. Deze reis sluit dat hoofdstuk van je leven af!", glimlachte ze.
"Het is niet makkelijk om het gewoon af te sluiten, Jenny. Ik hield van hem. Hij was mijn eerste en enige liefde.", ik moest echt uit deze sleur komen.
"Neem wat drankjes en ontspan. Wie weet? Misschien ontmoet je wel een sexy hunk in het resort! Nu shotjes, shotjes, shotjes!", ze wist hoe ze me moest oppeppen.
Had ik al gezegd dat Jenny een fervent drinker was? Ik niet. Maar ik was blij om mee te doen in de geest van plezier en vrijheid. We namen nog drie shotjes en gingen naar buiten, waar we een taxi aanhielden om ons naar het vliegveld te brengen.
Het duurde niet lang om een taxi te krijgen in de stad, vooral niet op dit tijdstip van de dag. Taxichauffeurs stoppen voor twee meisjes die aan de gemiddelde stoep staan, vooral voor mijn appartementencomplex.
Ik deed het goed voor mezelf en wilde een mooie plek om te wonen, dus ik stond op de lange wachtlijst voor een appartement in het prestigieuze Vanity High-rise complex. Het was dicht bij mijn werk, het zakendistrict en winkels.
Alles was op loopafstand, dus wat ik bespaarde op een auto en verzekering ging naar mijn huur. Jenny hielp ook, omdat ze 4-5 nachten per week bleef slapen. Ik verdiende genoeg om te besteden en te investeren in een leven dat de moeite waard was om te leven.
Het was een snelle rit naar de luchthaven met de gebruikelijke bezienswaardigheden, zoals hoge wolkenkrabbers en mensen die snel ergens naartoe liepen. We stapten uit de achterbank terwijl de taxichauffeur onze tassen naar de bagageafgifte van KLM buiten bracht. Jenny had ons al ingecheckt tijdens de rit en wat e-tickets gedownload.
Nog steeds onzeker over waar we naartoe gingen. Nu begin ik me zorgen te maken dat we misschien in een hutje op een eiland voor de kust van Mexico belanden. Aan de andere kant, ontvoerd worden zou beter zijn dan een saai leven leiden.
We kwamen in recordtijd door de veiligheidscontrole omdat we met de stroom van voetgangers meegingen. Mensen lopen hier echt heel snel. Gelukkig had Jenny ons aangemeld voor een snelpas bij de controle. Het was fijn om mijn schoenen aan te kunnen houden en de wachtrij over te slaan.
Ik merkte dat internationale luchthavens veel groter zijn dan gewone. Ik had slechts één keer eerder gevlogen. Dat was toen Jared me weghaalde uit onze geboorteplaats en ons naar Amsterdam verhuisde.
Terwijl we door de drukke luchthaven liepen, keek ik naar alle winkels terwijl we richting de foodcourt liepen. Restaurants, winkels en bars. Jenny trok ons een klein herenbarretje binnen. Het was zwak verlicht met rijk, donker hout overal. Het gaf me een jaren '20 gevoel en sigarenlounge-dampen.
Er was een bar in het midden en verspreid stonden kleine koffietafeltjes omringd door vier rode leren stoelen elk. De barman droeg zelfs een plat petje en had een krulsnor. Het was niet erg druk, en het leek alsof er geen vrouwen kwamen.
Hoewel het een rustige en rokerige sfeer was, gaf iets me een koude rilling. Alsof ik in de gaten werd gehouden. Het voelde alsof ogen mijn lichaam afzochten en elke beweging bestudeerden.
Ik keek om me heen en er waren maar een paar mannen. Geen van hen leek direct naar me te kijken. Onzeker waar het vandaan kwam, maar het wekte een warme en sensuele vibe in me op. We liepen langs een paar mannen en ze gingen van praten naar stil, alsof we de pest waren of hier waren om bedrijfsspionage te plegen.
Het warme gevoel kwam en ging terwijl we aan een van de kleine tafeltjes zaten. Ik bleef om me heen kijken omdat er iemand in de kamer moest zijn die naar me keek. Toch leek er niets ongewoons.
De mannen dronken ofwel hun bourbon puur, bladerden door dossiers, of rookten een sigaar met gesloten ogen alsof dat het beste was wat ze deze week in hun mond hadden gehad. Het warme gevoel kon ik de hele tijd niet van me afschudden.
We waren verre van gekleed om een man aan te trekken, maar erg comfortabel in onze reiskleding. Ik had me expres casual gekleed omdat ik wist dat we dan geen mannen zouden oppikken op de luchthaven. Wie me ook aanstaarde, vroeg zich waarschijnlijk af waarom ik in een chique bar was in sportkleding.
We hadden niet veel tijd te doden. Net lang genoeg om een paar drankjes te drinken en bij te praten over Jenny's laatste avontuurtjes. Ik was blij om te vertrekken maar geïrriteerd dat ze nog steeds niet wilde vertellen waar we naartoe gingen.
Toen we bij gate C48 aankwamen, stond Cancun op het scherm in grote letters. Ik probeerde me de internetzoektocht te herinneren om te bepalen waar we naartoe gingen, maar het was tijd om aan boord te gaan. Eenmaal in onze economy stoelen, maakte ik me klaar voor een dutje.
Het zou een lange vlucht worden. De totale tijd van instappen tot landen zou enkele uren duren. Ik zou mijn laptop hebben meegenomen, maar Jenny vertelde me dat ik naar de mannen moest kijken, niet naar mijn werk. Ze wilde echt dat ik uit mijn schulp kroop.
Ik stootte Jenny aan, "Ik hoop dat we een goede piloot hebben, want ik hoorde anderen zeggen dat er veel turbulentie zal zijn."
"Leah, ontspan schat. Ik vlieg de hele tijd. Vertrouw de piloot.", verzekerde ze me.
"Mijn hart racet, en ik heb het gevoel dat ik in de gaten word gehouden.", hintte ik naar mijn gevoel.
"Ik weet wat je nodig hebt!", fluisterde ze in mijn oor.
"Wat?", vroeg ik, hopend op een remedie tegen mijn angsten.
"Vind wie je ook aanstaart, neem ze mee naar de wc en doe het.", giechelde ze.
"Oh mijn god, wat?! Dat kan ik niet doen.", hijgde ik.
"Tuurlijk wel. Een orgasme is bewezen om angst te verminderen. Vertrouw me.", ze zakte weer glimlachend in haar stoel.
Verbijsterd door haar woorden, voelde ik me nog steeds bekeken terwijl passagiers instapten. Het was datzelfde intense gevoel, maar ik schudde het van me af als voor-vlieg zenuwen. Misschien had Jenny gelijk, maar ik kon toch niet iemand naar de wc lokken voor seks... of kon ik dat wel?