Hoofdstuk 6
Selene
Het is pas een paar dagen geleden sinds het banket, en mijn onfatsoenlijke gedachten over mijn stiefbroer zijn alleen maar hardnekkiger geworden. Om mezelf af te leiden, maak ik plannen om met Makayla en Sam te gaan eten. Wie weet wanneer we weer de kans krijgen om samen te komen, vooral als onze stages bij LycCorp beginnen—Philips wereldwijde bedrijfsimperium.
LycCorp opereert wereldwijd, met veel verschillende sectoren. Makayla gaat werken in de juridische afdeling, Sam in de medische, en ikzelf als coördinator voor Weerwolfintegratie, waarbij ik weerwolven help om zich in de menselijke samenleving te integreren zonder hun ware aard te onthullen.
Bij aankomst in het afgesproken restaurant kom ik onverwacht mijn stiefbroer tegen bij de ingang. Wat doet hij hier in godsnaam? Zijn blik ontwijkend, glip ik naar binnen in de hoop dat hij me niet heeft gezien.
De ruimte scannend, zie ik Makayla en Sam in een booth bij de keuken. Ze zwaaien naar me, en ik glijd naast Sam, die is ingepakt in een vest en sjaal. Ondanks dat hij een weerwolf is, heeft hij het altijd koud. Zelfs tijdens de oriëntatie, in een hete, overvolle ruimte, droeg hij lagen kleding.
Misschien moet hij dat maar eens laten nakijken.
"Zo koud hier?" vraag ik hem lachend.
Sam kijkt me speels boos aan. "Ja. Dat is het. Ik wou dat ze de verwarming wat hoger zouden zetten of zo," moppert hij.
"Het is hier vijfentwintig graden in het midden van de herfst. Ik denk dat alle andere klanten zouden klagen," merkt Makayla op, terwijl ze haar perfecte, kaneelkleurige haar uit haar gezicht veegt.
"Wie, Kayla? Jij?" kaatst hij terug.
Ze grijnst. "Ja. Vooral ik."
Hij snuift en draait zich naar mij. "Selene, ik ben geschokt. Je bent vijf minuten te laat. Hoe komt dat?" spot hij. Hij verwijst naar hoe ik elke dag minstens dertig minuten te vroeg op de oriëntatie verscheen, iedereen voor was.
Om eerlijk te zijn, veel stagiaires kwamen uit andere roedels.
"Verkeer," mompel ik. Eigenlijk heb ik een paar extra minuten in de douche doorgebracht om wat seksuele frustratie te verlichten, maar dat kan ik natuurlijk nooit toegeven, vooral niet aan mensen die ik net heb ontmoet.
Zijn ogen vernauwen zich alsof hij me niet gelooft. "Weet je zeker dat alles in orde is?"
Ik knik een keer. Ik wil niet eens vermelden dat ik net heb ontdekt dat ik een stiefbroer heb. De schuld en schaamte zouden me nog meer knagen. Ik zou niet zo graag met mijn stiefbroer naar bed willen, maar zelfs mijn wolf verlangt naar hem, waardoor de constante druk tussen mijn benen onophoudelijk is.
Ik begin te vermoeden dat ik weer mijn hittecyclus nader. Nadat we achttien worden, hebben wolvinnen elke zes maanden een cyclus totdat ze gemarkeerd worden door onze partner. Aangezien mijn partner me heeft afgewezen en nooit heeft gemarkeerd, blijft mijn hittecyclus.
Bedankt, Zack. Voor zowel het breken van mijn hart als het achterlaten van mij om de rode duivel twee keer per jaar voor de rest van mijn leven te doorstaan.
Nadat we ons eten en drinken hebben besteld, vallen we in een casual gesprek. "Dus, hebben jullie er zin in om volgende week te beginnen? Ik weet dat we in verschillende sectoren gaan werken, maar we kunnen nog steeds samen lunchen en in het weekend afspreken," zegt Makayla met een grijns.
Ik glimlach terug. "Daar ben ik voor!" roep ik uit, gewoon blij om eindelijk vrienden te hebben.
Sam past zijn bril aan. "Zeker. Vergeet mij gewoon niet als jullie de bedrijfsladder aan het beklimmen zijn," plaagt hij. "Vooral jij, Selene. Ben jij niet nu de enige erfgenaam van Alpha Philip nu zijn zoon verbannen is of zoiets?"
Ik weet dat ik een trustfonds heb, maar ik betwijfel sterk of ik ooit zijn bedrijf zou kunnen erven. Zelfs als hij een hekel lijkt te hebben aan zijn biologische zoon.
Mijn wenkbrauwen fronsen samen. "H-Hij is verbannen?" vraag ik verbaasd.
"Dat is wat ik hoorde. Uit de roedel gezet omdat hij een onruststoker was in zijn tienerjaren. Ik hoorde dat hij zelfs iemand heeft vermoord," zegt hij, zijn stem verlagend alsof we niet in een ruimte vol zowel mensen als weerwolven zijn die gemakkelijk kunnen horen waar we het over hebben.
Is dat waarom hij naar het kamp werd gestuurd? Omdat hij iemand heeft vermoord?
Maar wie zou hij hebben kunnen vermoorden?
Tenzij...
"Denk je dat hij zijn moeder heeft vermoord?" Makayla stelt de vraag voordat ik de kans krijg.
Sam haalt zijn schouders op. "Wie weet. Het kan gewoon een gerucht zijn dat rondgaat bij de andere roedels."
Terwijl we verder eten, draaien er miljoenen gedachten door mijn hoofd over mijn mysterieuze stiefbroer. Ik wil meer over hem te weten komen, maar hoe? Ik wil niet in zijn buurt zijn, want ik begin me zorgen te maken dat ik mezelf niet in de hand zal kunnen houden.
Ik grimaceer. Wat is er in godsnaam mis met mij? Dit is mijn stiefbroer!
Net als we bijna klaar zijn met eten, trilt Makayla's telefoon op de tafel. "Shit, mijn vader heeft me nodig thuis...iets over een familievergadering. Ik zie jullie snel weer."
"Hoe zit het met nog een leuke avond uit voordat we aan onze stages beginnen?" stel ik voor.
"Oh ja, dat moeten we zeker doen," stemt Sam in.
Makayla grijnst en legt twee honderd dollar biljetten op tafel voordat ze vertrekt. Sam en ik blijven nog iets langer hangen en drinken nog een margarita tijdens het spitsuur. Als weerwolven blijven we niet lang dronken. Afhankelijk van hoeveel we hebben gedronken, kan de alcohol in slechts tien minuten uit ons bloed zijn. Daarom zal je een weerwolf nooit betrappen op rijden onder invloed.
Als we het restaurant verlaten, schrik ik als ik zie dat Phoenix buiten staat, leunend tegen een motor...ik neem aan dat het zijn motor is.
Alsof hij niet nog aantrekkelijker kon worden.
Onze ogen ontmoeten elkaar slechts een seconde, maar het is genoeg om mijn hart sneller te laten kloppen.
"Jezus, wie is dat?" fluistert Sam terwijl we langs hem lopen. "Ik zou serieus iemand vermoorden om er zo uit te zien als hij. Ik ben zo hetero als een pijl, maar ik kan toegeven wanneer een andere man veel knapper is dan ik."
Ik haal mijn schouders op, hoewel ik precies weet wie hij is.
Mijn stiefbroer, van wie ik begin te denken dat hij me verdomme stalkt.
Vermijdend verdere oogcontact, gaan Sam en ik elk onze eigen weg naar huis.
Phoenix
Ik geef toe, ik volgde mijn zus naar het Mexicaanse restaurant uit bezorgdheid. Er is een aangeboren drang in mij, waarschijnlijk mijn wolf, die me dwingt haar te beschermen tegen elk potentieel gevaar.
Terwijl haar vriend zijn jaloezie naar mij uitte, leek ze er alles aan te doen om mij te vermijden.
Interessant.
Ik vraag me af waarom dat is. Schaamt ze zich dat ik nu haar broer ben, of voelt ze zich misschien schuldig omdat ze waarschijnlijk met me naar bed wil. Ik wed dat het dat laatste is.
Sinds de dag dat we elkaar ontmoetten, kan ik niet stoppen met aan haar te denken. Elke dag groeit het verlangen om haar te bezitten sterker, en binnenkort zal ik niet meer kunnen weerstaan.
Ze mag dan doen alsof ze een bange kleine wolf is in mijn aanwezigheid, maar ik kan het voelen. Ze wil net zo graag dat ik mijn pik in haar kut steek als ik het nodig heb. Ze hoeft zich geen zorgen te maken, ik zal binnenin haar zijn zodra ik de kans krijg.
Later die avond, liggend in bed, wordt mijn boner ondraaglijk. Terwijl ik in mijn boxers grijp om het te verlichten, onderbreekt mijn telefoon me. Het is oom Luke. Als hij belt, moet het goed nieuws zijn.
"Oom, wat is er?" beantwoord ik, hoewel mijn stem enigszins gespannen klinkt.
"Alpha King Derek is verdwenen. Zoiets is nog nooit voorgekomen in de geschiedenis van weerwolven. Ik vrees dat er serieuze shit op komst is, en de Raad is zich van niets bewust. Dit zou het werk van je vader kunnen zijn, en je moet snel handelen om erachter te komen wat het is." Luke's stem klinkt urgent.
Mijn bloed wordt koud. Als hij mijn moeder heeft vermoord, is er een kans dat hij ook de verdwijning van oom Derek heeft georkestreerd.
Ik moet het alleen bewijzen, en de beste manier om dat te doen is om dicht bij hem te komen.
Ik bereid me voor om met mijn klootzak van een vader te praten en beschermende diensten aan te bieden.