Hoofdstuk 1
Selene
Ik was ooit de gekoesterde jongste dochter van de Alpha. Het comfort van die tijd is nu een verre herinnering, een die ik vaak bezoek met een steek van verlangen. Na de tragische dood van mijn vader veranderde alles. Mijn moeder en ik werden geïsoleerd achtergelaten, ons voormalige roedel keerde ons de rug toe toen we hen het meest nodig hadden.
Jaren later koos mijn moeder ervoor om opnieuw te trouwen, en we sloten ons aan bij het Nightfang Pack. Onze nieuwe beschermer, mijn stiefvader Philip, is de broer van de Alpha Koning. Ondanks de omstandigheden ben ik hem dankbaar. Hij heeft de stabiliteit geboden die we zeker nodig hadden.
De beslissing van mijn moeder om opnieuw te trouwen verraste me niet. Ze is een sterke, onafhankelijke vrouw die gelooft in de vreugde die een man kan brengen, een gevoel dat ik niet deel. De jongens op de universiteit versterken alleen maar mijn afkeer, hun dronken escapades en vulgair gedrag staan in schril contrast met de mannen waarmee ik ben opgegroeid.
Ik weet dat mijn moeder wil dat ik weer ga daten, vooral na de afwijzing door mijn jeugdliefde en partner, Zack. Maar eerlijk gezegd heb ik geen interesse in iemand. De pijn van zijn afwijzing blijft hangen, een wond die nog moet helen.
Als nieuw lid van het Nightfang Pack is het een uitdaging geweest om erbij te horen. Ik ben net afgestudeerd aan de universiteit voordat we vertrokken, en volgende week begin ik aan mijn stage bij LycCorp.
Tijdens de driedaagse introductie heb ik nieuwe mensen leren kennen, hun namen zijn Makayla en Sam. Zonder dat ik het initieerde, gingen ze naast me zitten terwijl de instructeur maar doorging over hoe het hoofddoel van LycCorp is om het bestaan van weerwolven voor de rest van de wereld te verbergen.
Als we eindelijk het gebouw verlaten, lopen Makayla en Sam naast me.
"Je gaat vanavond toch?" vraagt Sam, zijn handen in zijn hoodie gestopt.
Ik trek een gezicht. "Ik heb geen keuze. Mijn moeder dwingt me te gaan voor Alpha Philip."
Vanavond is er een belangrijk banket. Ik heb er eigenlijk geen zin in. Na de dood van mijn vader bij een aanval door een rogue, zou ik de volgende Alpha worden. Maar volgens de roedelwetten kunnen alleen mannen de roedel erven. Dus werd mijn oom Jacob gekozen, en nu heb ik geen interesse meer in roedelpolitiek.
Ik ben er niet verbitterd over of zo, maar ons oude roedel behandelde ons vreselijk toen Jacob het overnam. Zack's afwijzing toen hij ontdekte dat ik geen Alpha kon worden, maakte alles alleen maar erger. Ik was zo opgelucht toen we die giftige omgeving achter ons lieten. Elke dag voelde het alsof ik stikte onder de afwijzing en het gesmoorde oordeel.
Makayla grijnst ondeugend. "Ik wil net zo min gaan als jij, maar misschien ontmoeten we wat knappe mannen met macht, of beter nog, onze partners."
Hoewel ik een steek in mijn borst voel, blijft mijn gezicht stoïcijns. Ze weten niet dat ik door mijn partner ben afgewezen, en ik heb liever dat niemand hier dat weet. Het is al pijnlijk genoeg om elke dag wakker te worden met de wetenschap dat mijn zielsverwant me niet wilde, en dezelfde dag een andere partner koos, terwijl ik al sinds mijn tiende verliefd op hem ben.
"Dat is waar. Ik zou graag doen wat jij deed, Selene. Gewoon naar een nieuw roedel verhuizen en opnieuw beginnen. Nieuw roedel, nieuwe ik. Ik zou een hele andere persoonlijkheid kiezen," antwoordt Sam.
Ik had geen keuze.
Ik slik de brok in mijn keel door en voel opluchting als ik mijn chauffeur naar de stoep zie rijden. Ik neem afscheid van mijn nieuwe collega's/potentiële vrienden en zodra mijn chauffeur de deur opent, stap ik op de achterbank. Ik denk dat het stiefdochter zijn van de broer van de Koning zo zijn voordelen heeft, waaronder dat mijn chauffeur me de hele weg naar het roedelhuis rockmuziek laat draaien. Philip en Mam worden geïrriteerd als ik het in huis speel, ze zeggen dat het gewoon "lawaai" is.
"Hoi Mam, ik ben thuis," roep ik luid genoeg zodat zij en haar nieuwe man tijd hebben om zich te bedekken, in tegenstelling tot de vorige keer.
Ik ril bij de herinnering.
Mam komt de keuken uit met haar kleding in de war en haar haar een verwarde puinhoop. Haar gezicht is rood en haar lippen zijn gezwollen.
"Hoi, lieverd. Hoe ging de introductie?" vraagt ze, een beetje buiten adem.
"Eh, mam, je shirt zit binnenstebuiten," mompel ik, niet in staat de walging in mijn stem te verbergen.
Ze bloost nog harder. "Oh, bedankt dat je dat zegt. Moet het vanmorgen verkeerd hebben aangetrokken. Wat stom van me."
Ik pers mijn lippen op elkaar. "Mhmm."
Het is alsof ze weer een hitsige tiener is. Ik snap het, papa is vijf jaar geleden overleden, maar lieve hemel, ik ga over mijn nek als ik ze ooit weer naakt op de keukentafel zie.
"Hé, Selene. Ben je klaar voor het banket vanavond? We moeten er als een eenheid uitzien," zegt Philip terwijl hij de kamer binnenkomt, zijn houding intimiderend en autoritair.
Ik wijs naar mijn outfit, een strak rood topje en een spijkerbroek. "Eh, sorry, Philip. Dit is het beste wat ik kan doen."
Zijn gezicht vertrekt van ongenoegen. "Is dat het beste wat je kunt doen?" herhaalt hij, met een vleugje frustratie in zijn stem.
Ik knik en houd zijn blik vast. Ik ben niet iemand die zich opdoft; ik wil gewoon comfortabel zijn.
Philip zucht en wrijft over zijn slapen. "Selene, dit banket is belangrijk. Je kunt er niet zo uitzien," zegt hij met afkeer. Hij geeft me een creditcard. "Neem dit en koop jezelf een nieuwe garderobe. Ik wil ook niet dat je volgende week zo bij mijn bedrijf komt opdagen, het is al erg genoeg dat je onprofessioneel gekleed naar de introductie bent gegaan. Doe beter, Selene."
Ik kruis mijn armen. "Ik probeer geen modeverklaring te maken, Philip. Ik wil gewoon comfortabel zijn."
Mam komt tussenbeide, haar uitdrukking verzachtend. "Selene, alsjeblieft. Het zou veel voor ons betekenen als je erbij bent."
Ik kijk naar haar en zie de smeekbede in haar karamelkleurige ogen. Het gaat niet alleen om het banket; het gaat erom dat we proberen om met elkaar op te schieten, om dit nieuwe leven te laten werken. Ik zucht en geef toe.
"Prima," zeg ik met opeengeklemde tanden, terwijl ik de kaart in mijn achterzak stop.
Een tevreden glimlach speelt om Philip's lippen. "Perfect, en Phoenix zal vanavond ook aanwezig zijn. Als hij verstandig is, komt hij op tijd."
"Wie is in vredesnaam Phoenix?" vraag ik mentaal aan mam, terwijl ik een stoïcijnse uitdrukking houd zodat hij het niet ziet.
"Oh ja, sorry. Ik vergat te vertellen dat Philip een zoon heeft," antwoordt ze, met een vleugje aarzeling in haar stem.
"Sorry, wat?" Ze vergat het??? Hoe vergeet je te vertellen dat ik een stiefbroer heb? Niet dat het veel uitmaakt, want ik betwijfel of we veel met elkaar te maken zullen hebben, maar ze is al bijna een jaar met Philip. Het lijkt erop dat zij zelf niet eens wist dat hij bestond.
"Geef me niet die blik, Selene. Ik weet wat je denkt, en ik heb Philip een flinke uitbrander gegeven omdat hij het voor me verborgen hield. Ik denk dat ze een gespannen relatie hebben en omdat hij altijd in de problemen kwam in zijn tienerjaren, stuurde Philip hem naar weerwolf trainingskampen. Het is twee jaar geleden dat ze elkaar hebben gezien, en hij komt eindelijk terug naar huis."
Mijn mond valt open, maar ik weet mijn protesten binnen de grenzen van mijn schedel te houden. "Dus je zegt dat een willekeurige kerel hier komt wonen?" vraag ik telepathisch.
Ik kon leven met Philip, maar niet met twee mannen. Dat is twee keer zoveel testosteron, twee keer zoveel vervelende Alpha-mannelijke energie hier. Dit is niet wat ik had afgesproken toen ik met mam mee kwam.
"Niet zomaar een willekeurige kerel," corrigeert ze me. "Je stiefbroer."
Terwijl mijn moeder spreekt, kraakt de deur open, en daar staat hij.
Mijn stiefbroer.
Op het moment dat hij verschijnt, gebeurt er iets in me. Zijn aanwezigheid is dwingend, zijn blauwe ogen boeien me. Zijn rebelse uitstraling is onmiskenbaar, mede dankzij de biker-kleding, maar er is een onmiskenbare aantrekkingskracht om hem heen.
Wanneer onze ogen elkaar ontmoeten, lijkt de wereld om ons heen te bevriezen. De connectie is direct en intens, waardoor ik versteld sta terwijl mijn lichaam van binnenuit brandt met iets wat ik niet helemaal kan begrijpen.