




Hoofdstuk 2 Wie was de vrouw gisteravond?
Gisteravond had een vrouw de hele nacht met hem gevreeën. Hoewel hij zich haar gezicht niet kon herinneren, weerklonken haar zachte kreunen in zijn oren.
De stem klonk veel als die van Pearl.
Pearl was verbijsterd, haar ademhaling werd sneller.
'Had hij haar herkend?'
Pearl was radeloos toen Oscar haar kin greep en haar dwong in zijn ogen te kijken.
"Pearl, vergeet onze afspraak niet," herinnerde Oscar haar.
Pearl lachte zachtjes. Hoe zou ze dat kunnen vergeten? Jarenlang had ze haar gevoelens voor Oscar onderdrukt en zichzelf eraan herinnerd afstand te houden.
"Meneer Brown, natuurlijk herinner ik het me." Pearl balde haar vuisten en verdroeg de pijn in haar hart. "Ik weet dat ik alleen uw secretaresse zal zijn. Wees gerust, ik weet wat ik moet doen."
"Goed." Oscar knikte lichtjes, zijn uitdrukking verzachtte. "Weet je zeker dat je aan het werk was gisteravond? Je was niet bij mij."
Pearl beet op haar lip. Even had ze de neiging hem de waarheid te vertellen! Misschien zou Oscar verantwoordelijkheid voor haar nemen?
Maar ze verwierp snel het absurde idee. Hij hield er nooit van te dichtbij haar te komen. Als hij erachter kwam dat ze een seksuele relatie hadden gehad, zou hij haar waarschijnlijk niet gemakkelijk laten gaan!
"Meneer Brown, ik was inderdaad aan het werk. De beveiligingscamera's van het bedrijf kunnen het bevestigen; u kunt iemand het laten controleren," antwoordde Pearl kalm en onderdrukte haar innerlijke pijn.
"Begrepen," reageerde Oscar onverschillig. "Ik neem aan dat je ons akkoord niet zou durven breken."
Pearl zei niets meer, alleen snikte ze. Onverklaarbaar voelde ze weer de drang om te huilen.
Hun huwelijk werd bij elkaar gehouden door een simpele afspraak, fragiel en onzeker.
Aanvankelijk was Oscar met haar getrouwd om de wens van zijn grootvader David Brown te vervullen.
Nu zou hun afspraak over een paar dagen aflopen.
Plots herinnerde Pearl zich iets, ze klikte op het nieuws op haar telefoon en zei tegen Oscar: "Meneer Brown, er is nog iets."
"Haley is terug."
Bij het horen van die naam veranderde Oscars uitdrukking lichtjes.
Pearl forceerde een bittere glimlach. Hij gaf toch om haar.
"Meneer Brown, onze afspraak loopt over een paar dagen af," Pearls stem trilde lichtjes toen ze verder ging. "Toevallig is Haley ook terug."
"Moeten we niet scheiden?"
Bij het horen van het woord "scheiden" fronste Oscar diep. Hij vroeg haar ongeduldig de kamer te verlaten. "Laten we dit later bespreken. Ga naar kantoor en bereid de vergadering voor."
"Goed, meneer Brown," antwoordde Pearl en verliet de kamer rustig.
Wat er ook gebeurde, ze zou altijd haar kalmte bewaren en een professionele houding tonen.
Toen Pearl de kamer verliet, stortten al haar emoties in een oogwenk in. Leunend tegen de koude muur stroomden de tranen over haar gezicht.
'Oscar, is dit hoe het tussen ons eindigt?'
Op kantoor realiseerde Pearl zich dat ze een document thuis had laten liggen en haastte zich terug om het op te halen.
Ze maakte normaal gesproken niet zulke slordige fouten, en als Oscar erachter kwam, zou hij misschien weer boos worden.
In feite was er een echtscheidingscontract dat ze drie jaar geleden thuis had voorbereid. Misschien zou dit echtscheidingscontract binnenkort van pas komen.
In het kantoor van de CEO van de Brown Group rapporteerde de assistent Harold Lewis elk detail van het werk aan Oscar.
Oscar knikte lichtjes en vroeg plotseling: "Heb je de bewakingsbeelden gecontroleerd?"
"Alles is gecontroleerd," rapporteerde Harold prompt. "Gisteravond was Pearl overwerken op kantoor."
"Wie ging er dan naar de hotelkamer? Heb je dat ontdekt?" vroeg Oscar.
"We hebben ontdekt dat Haley naar dat hotel ging. Volgens het hotelpersoneel was ze op zoek naar u," antwoordde Harold.
Oscar pauzeerde, zijn uitdrukking werd geleidelijk dieper.