Hoofdstuk 4 Vaderschapstest
Dylan hoestte een paar keer, dacht aan de klus die Marcus op hem had afgeschoven, en vroeg zachtjes: "Hé, mevrouw, behandelen Oliver en Celeste je goed?"
Catherine keek op, haar ogen kalm maar ze gaven Dylan toch een ongemakkelijk gevoel.
'Catherine is pas achttien, maar waarom voelt haar blik enger aan dan die van Marcus? Het is alsof ze dwars door me heen kan kijken.'
Catherine keek weg, haar wimpers zakten terwijl ze zich concentreerde op het ontwerp in haar hand.
Opmerkend dat Dylan zich zorgen maakte, zei Catherine luchtig: "Het is goed. Dylan, hoe is het landschap in Rustige Stad? Ik ben er nog niet geweest."
"Huh? Rustige Stad? Juniper Windsor doet daar onderzoek, runt een kippenboerderij van 500 hectare. Degene die je de vorige keer belde, was van het onderzoeksinstituut. Als je geïnteresseerd bent, neem ik je de volgende keer mee. Maar vandaag gaan we daar niet heen. Je familie wacht op je thuis in Imperia Stad."
'Imperia Stad, het politieke en economische centrum van Stellara, waar elke vierkante meter een fortuin kost. Een huis daar kopen, zelfs een klein huisje, zou een vermogen kosten. Gisteren wilde Clara een huis kopen in Imperia Stad voor haar studie, maar Oliver wees het af, zeggend dat het de investering niet waard was. Hij zei dat je naast geld ook connecties nodig hebt om een huis te kopen in Imperia Stad! Olivers connecties en geld zijn net genoeg om hem de rijkste man in het kleinste district van Serenitia Stad te maken. Het is alleen omdat ik hem in het geheim veel middelen heb gegeven voor Elodie, dat Oliver zich een villa kon veroorloven. Maar die titel van rijkste man zal misschien snel verdwijnen!' dacht Catherine.
Nadat de familie Smith Catherine had uitgezwaaid, zaten de drie samen in de woonkamer.
Clara vroeg onzeker: "Celeste, als Catherine niet goed leeft en moe wordt van het kippen voeren in de toekomst, zal ze dan bij ons terugkomen?"
Celeste antwoordde kil: "Laat me je vertellen, we moeten bij haar uit de buurt blijven. We zijn niet van hetzelfde niveau als een boer zoals zij."
Clara's eerdere zorg was dat als de familie Smith Catherine ellendig zou zien leven, ze medelijden zouden krijgen en haar terug zouden halen.
Na Celeste's woorden voelde Clara zich veel beter.
"Er vloog een helikopter voorbij, dat kon toch niet Catherine zijn, of wel?"
Oliver glimlachte ook, tikte liefdevol op Clara's neus en zei: "Wat een grap! Dat was de nieuwste gevechtshelikopter, een nieuw ontwikkelde technologie. Hoe zou Catherine's familie dat kunnen betalen? Ze moet de bus hebben genomen, waarschijnlijk nu hobbelend over de weg."
'Iemand die zo'n helikopter zou kunnen gebruiken, zou iemand zijn die ik in mijn leven nooit zou ontmoeten. Als dat van Catherine's familie was, zou ik met mijn blote handen vis voor Catherine bereiden,' zwoer Oliver in zijn hart.
"Maar ze..." Clara wilde zeggen toen Celeste ongeduldig onderbrak: "Zei Oliver niet? Ze moet de bus terug hebben genomen, bedekt met stof en er ellendig uitziend. Vanmiddag neem ik je mee winkelen en koop ik meer sieraden en kleren voor je!"
Clara glimlachte zoet en nestelde zich in Celeste's armen, "Ik wil de nieuwe collectie van Quinn!"
Zelfs een klein zakdoekje van Quinn's ontwerpen zou Clara de afgunst van de sociale kringen maken.
Celeste stemde volledig in.
De dienstmeid kwam binnen met een pakket, "Meneer, uw pakket is gearriveerd."
Oliver ontving dagelijks zoveel documenten en pakketten dat hij ze niet allemaal kon onthouden.
Maar toen hij het opende, liet de inhoud hem sprakeloos achter!
Binnenin zaten twee vaderschapstestrapporten.
Een was voor hem en Clara.
De andere was voor Celeste en Clara.
De resultaten van deze twee rapporten bewezen dat Clara Celeste's dochter was maar niet die van Oliver!
Olivers handen trilden terwijl hij naar de reeks woorden en cijfers keek.
"Wat is dit?"
Celeste leunde snel naar voren, keek naar de twee documenten en herinnerde zich plotseling Catherine's afscheidswoorden over een cadeau.
'Die verdomde Catherine, een geheim onthullen dat ik al meer dan tien jaar verborgen hield, hoe gemeen!'
Celeste klemde haar tanden op elkaar, "Oliver, dit moet Catherine's werk zijn. Ze moet deze rapporten vervalst hebben om ons te dwarsbomen. Vaderschapstests kosten een fortuin, en ik heb haar nooit zakgeld gegeven. Waar zou ze het geld vandaan halen? Ze wil Clara gewoon pijn doen voordat ze vertrekt!"
"Oliver, Clara lijkt zoveel op jou. Je kunt niet aan haar twijfelen, anders val je recht in Catherine's val!"
Clara, met tranen over haar gezicht stromend, zag er zielig uit.
Oliver bekeek haar argwanend. 'Ik zie inderdaad mijn eigen trekken in Clara's gezicht. Ik geloof ook niet dat Catherine het geld of de connecties had om stiekem een vaderschapstest te laten doen. Als ik zo denk, moet Clara wel mijn echte dochter zijn.'
Oliver legde de documenten neer, uitgeput, "Ik twijfel niet aan jou en Clara. Ik wil gewoon niet mijn dochter verwarren. Dit moet Catherine's verdraaide geest zijn, die probeert onenigheid te zaaien. Gelukkig hebben we de banden met haar verbroken."
'Zo'n kwaadaardig meisje, haar wegsturen was de slimste zet!' dacht Oliver.
Nadat Oliver vertrokken was, slaakte Celeste eindelijk een zucht van verlichting.
Ze instrueerde Clara, "Ik heb je ingeschreven voor een cursus om verschillende micro-expressies te leren. Zolang je Oliver's uitdrukkingen en houding nabootst, zal hij niet meer aan je twijfelen."
Clara durfde Celeste niet ongehoorzaam te zijn, wetende wat de gevolgen zouden zijn als de waarheid uitkwam, en stemde met tegenzin in, "Koop dan nog een stuk uit Quinn's collectie voor me. Ik wil een bijpassende haarspeld!"
Celeste omhelsde haar, glimlachend liefdevol, "Natuurlijk, ik koop het allemaal voor je."
Clara glimlachte tevreden.
'Catherine weet waarschijnlijk niet eens wie Quinn is. Ons leven zou vanaf nu werelden van elkaar verschillen!'
In het vliegtuig keek Catherine naar de berichten op haar telefoon en beantwoorde selectief.
Ze had ook deelgenomen aan de ontwikkeling van deze helikopter, die zelfs op 30.000 voet hoogte een signaal had.
De telefoon was niet volledig geformatteerd. Ze kon hem herstellen met een paar handelingen.
Ze had geen interesse om iets van de familie Smith te bewaren.
Simon Miller: [Mevrouw, de nieuwste collectie is uit. Ik heb de pre-order informatie naar uw telefoon gestuurd. Dit ontwerp is geweldig! Het was uitverkocht zodra het werd uitgebracht, en het geld is naar uw rekening overgemaakt. Verschillende rijke dames vochten zelfs ter plekke om een sjaal!]
Catherine antwoordde onverschillig, [Zorg voor de beveiliging.]
Simon: [Maak je geen zorgen, we zorgen ervoor dat ze volledig compenseren!]
Simon kende Catherine's persoonlijkheid goed na lange samenwerking.
Simon: [Heb je de ontwerpen voor het volgende kwartaal af? Natuurlijk, ik wil je niet opjagen!]
Simon had Catherine eerder designtekeningen zien maken. In een uur, terwijl hij zijn maaltijd nog niet eens had afgerond, had zij een hele kwartaal aan ontwerpen voltooid!
Elk ontwerp was verbluffend, en aan het eind wilde Simon Catherine's handen aanbidden.
Mensen uit de kring prezen Quinn's ontwerpen als adembenemend. Als ze wisten dat deze tijdens Quinn's maaltijdpauzes waren getekend, zouden hun monden openvallen!
Catherine keek naar de stapel blanco witte papieren naast haar.
Catherine: [Ze zijn klaar. Ik stuur ze over. Ik laat het je weten zodra ik het ontwikkelingsmiddel heb voorbereid.]
Simon: [Begrepen!]
Simon wist dat Quinn uiterst voorzichtig was.
Ze gebruikte altijd haar speciaal gemaakte papier en pen voor haar ontwerpen, waardoor de patronen onzichtbaar waren voor het blote oog.
Elk ontwerp vereiste een ontwikkelingsmiddel dat Catherine zelf bereidde om het echte ontwerp te onthullen.
Zelfs als iemand per ongeluk deze ontwerpen in handen kreeg, zou hij alleen blanco papier zien.
Het verkrijgen van Quinn's ontwerpen was moeilijker dan de hemel bereiken.
Dylan, die haar had opgehaald, was in opperbeste stemming, zelfs blijer dan toen hij een paar dagen geleden de loterij won.
"Mevrouw, u bent eindelijk thuis. Nu is onze verloving met de familie Howard verzekerd."