Hoofdstuk 8
Jennifer
Kim, Olivia, Scarlett en ik begaven ons naar de dansvloer, iedereen was helemaal gek van de DJ. Ik denk dat hij niet slecht was. Toen ik zei dat iedereen gek werd, bedoel ik niet zijn muziek, maar zijn uiterlijk. Ik had echter maar één man in gedachten en hij was lang, donker en verdomd knap. Ik begon spijt te krijgen dat ik bij hem was weggegaan. We dansten allemaal en Olivia haalde nog meer tequila voor ons. Na de tweede besloot ik dat het genoeg was; ik moet morgen lunchen met mijn vader en dat nuchter doen was al een uitdaging, laat staan met een kater. Ik schakelde over op water en iedereen was teleurgesteld in me, maar ik geef niet toe aan groepsdruk. Ik kan me prima vermaken zonder veel te drinken. We dansten ongeveer vijf nummers voordat ik hen vertelde dat ik even moest uitrusten. Kim en Olivia trokken gezichten naar me, maar bleven dansen, Scarlett ging met me mee.
We liepen naar buiten naar het zwembadgebied, op zoek naar een rustige plek om te kletsen. We vonden een plek weg van de mensen, wat best moeilijk was omdat het er zo druk was. "Hoe gaat het met je, Scarlett?" Ik wist dat Scarlett wat problemen had met haar vriend en ze praat er niet graag over in het bijzijn van Kim. Ik weet niet waarom, maar ik respecteer haar daarin. "Ik weet het niet, Jenn." "Wat bedoel je met 'ik weet het niet'?" "Ik weet gewoon niet of al dat ruzie maken het nog waard is." "Denk je eraan om bij hem weg te gaan?" "Eerlijk gezegd wel, maar waar moet ik heen? Ik denk dat dat de enige reden is dat ik nog bij hem ben, ik heb nergens anders om heen te gaan." "Scarlett, je kunt bij mij komen wonen." "Meen je dat? Ik weet dat je van je privacy houdt." "Ja, ik meen het. Ik wil niet dat je in een toxische relatie blijft, ik ben daar geweest en ik weet hoe je je voelt." "Maar wat dan met je privacy?" vroeg ze me. "Scarlett, zolang je niet wilt weten waar ik 24/7 ben of mensen vertelt wanneer ik een nacht niet thuis kom, is het goed." "Dat zou ik nooit doen, Jenn, dat weet je." "Nou, dan heb je een plek om naartoe te gaan. Blijf niet in een toxische relatie. Hij weet waarschijnlijk dat je nergens heen kunt en daarom behandelt hij je zo." "Waarschijnlijk, daar heb ik nooit eerder aan gedacht." "Nou Scarlett, het is aan jou. Je weet dat ik mijn neus niet steek waar hij niet hoort, wanneer je klaar bent om te verhuizen is er een kamer voor je." Ze pakte me vast bij mijn middel en omhelsde me zo stevig. "Dank je, Jenn, heel erg bedankt." "Geen probleem, Scarlett. Ik ben er altijd voor je." We zaten een tijdje mensen te kijken toen ik zei: "We moeten waarschijnlijk terug naar binnen voordat Kim ons komt zoeken." "Dat zou ze waarschijnlijk doen," zei Scarlett met een halve grijns. Oké, er is iets gebeurd tussen die twee, maar ik ga me er niet mee bemoeien. We gingen terug naar de meiden, maar Scarlett wilde eerst een cocktail halen. Ik besloot de barman te vragen om een virgin cocktail voor me te maken, zodat de anderen kunnen denken dat ik drink terwijl dat niet zo is. Toen we onze cocktails hadden, gingen we terug naar Kim en Olivia. Kim hing aan een of andere kerel en deed dirty dancing met hem, en arme Olivia danste alleen. "We zijn terug, Olivia," schreeuwden we over de muziek. "Godzijdank."
Om te zeggen dat Kim de wildste van ons allemaal is, is waarschijnlijk een understatement, maar we houden niet minder van haar. De drie van ons begonnen te dansen en te lachen terwijl mensen tegen ons aan botsten en wij tegen hen, het was gewoon onderdeel van de sfeer, vooral als het zo vol was. Op een gegeven moment zag ik Olivia's ogen groot worden en daarna Scarlett's. "Wat is er?" schreeuwde ik naar hen. "Kijk nu niet, maar Kyle heeft je gezien en komt naar ons toe." "Oh, shit, ik wist het, ik heb hier geen zin in meiden. Ik ga." "We gaan met je mee." "Nee, jullie moeten plezier hebben, het komt wel goed met mij." "Weet je het zeker?" vroeg Scarlett. "Heel zeker, geniet van jullie avond meiden." Ik begon mijn weg te banen van de dansvloer, maar voordat ik de deur kon bereiken, in mijn geval de vrijheid, pakte iemand mijn arm. Ja, dat iemand was Kyle. Ik draaide me om en gaf hem een vuile blik.
"Laat me met rust Kyle." "Ik moet met je praten." "Waarover? We hebben niks meer tegen elkaar te zeggen." "Ik heb veel tegen je te zeggen." Ik trok mijn arm uit zijn greep en liep naar de deur. Ik liep de vochtige nacht van Amsterdam in. Terwijl ik liep, bestelde ik een Uber. "Jennifer, ik praat tegen je!" schreeuwde hij naar me, wat een van de portiers die ik ken deed omkijken. "Ik heb niks tegen je te zeggen Kyle, laat me met rust." "Maar ik wil je terug." Ik stopte abrupt. "Wat zei je net tegen me?" "Ik zei dat ik je terug wil." "Heb ik je de afgelopen maanden ook maar enige indicatie gegeven dat ik je terug zou nemen?" "Nee, maar ik kan dromen, toch?" "Het enige waar je van droomt is het fortuin van mijn vader en de VIP-behandeling, je wilt mij niet. Je wilt wat ik je kan geven." "Dat is niet waar." Hij greep mijn arm. De portier was zo snel bij me dat ik het bijna niet kon geloven. "Haal je handen van haar af." zei hij tegen Kyle. "Dit heeft niks met jou te maken, man." "Het is duidelijk dat mevrouw Rynn niet met je wil praten, laat haar met rust." probeerde de portier opnieuw. Kyle maakte de fout om de portier te duwen, waarop de portier hem terugduwde en hij plat op zijn kont viel. Ik wilde zo hard lachen, maar ik hield me in. Terwijl Kyle nog op de grond zat om zijn wonden te likken, vroeg ik de portier: "Hoe heet je? Sorry, dat heb ik nooit gevraagd." "JP, mevrouw Rynn." "Heel erg bedankt JP en mijn naam is Jennifer of Jenn." "Graag gedaan Jenn." Mijn Uber arriveerde en JP opende de deur voor me. Net voordat hij de deur sloot, hoorde ik Kyle schreeuwen: "Ik krijg je terug." 'In je dromen,' dacht ik terwijl de Uber-chauffeur me naar huis bracht.