Hoofdstuk 13
Jennifer
Toen ik de spa verliet, zag ik eruit als een nieuw persoon. Ik voelde me niet zo, maar ik zag er tenminste zo uit. Nu moet ik het gewoon faken tot ik het maak vanavond, dat zal niet zo moeilijk zijn, hoewel de gesprekken voor mij saai zullen zijn. ‘Oh verdomme, ga ik dit redden?’ was alles wat ik dacht terwijl ik me aankleedde. Om zeven uur precies belde mijn vader me. Geen hallo of iets dergelijks, alleen “We wachten buiten.” Toen verbrak hij de verbinding. Ik keek voor de laatste keer in de spiegel, de jurk zat perfect, mijn blonde haar hing in losse krullen rond mijn gezicht en op mijn rug. Mijn make-up was perfect gedaan, het zag er natuurlijk uit en mijn lippen hadden een zachte roze kleur. Ik bevestigde mijn sleutelhanger aan het clutch-tasje en sloot de deur achter me. Toen ik bij de limo aankwam, opende de chauffeur van mijn vader, Peter, de deur voor me. “Goedenavond, juffrouw Rynn, mag ik zeggen dat u er absoluut prachtig uitziet vanavond.” “Dank je, Peter,” zei ik voordat ik in de limo stapte. Peter complimenteert me altijd omdat hij weet dat mijn vader het niet zal doen, hij weet ook dat Kyle het nooit deed, niet de keren dat hij ons ergens naartoe reed en met Kyle was het vaak, hij voelde zich belangrijk als ik Peter belde om ons ergens naartoe te rijden. ‘Rode vlag, Jennifer, rode vlag,’ dacht ik bij mezelf terwijl ik in de limo stapte. “Goedenavond, Jennifer.” “Hoi pap.” Dat was ons gesprek de hele weg naar Arlo’s huis. Ik weet echt niet waarom ik met hem meega, maar hoe dan ook. We kwamen aan bij Arlo’s huis en zijn vrouw had flink uitgepakt, er was een rode loper waar we moesten stoppen en onze deuren werden geopend door valets. Ik worstelde om uit de limo te komen met mijn hoge split zonder iemand te laten schrikken, toen ik er eindelijk uit was en mijn vader naast me stond, kon ik zien dat hij een beetje geïrriteerd was door mij. Maar ik ga niets zeggen, anders beginnen we een ruzie.
Toen we het huis binnenliepen, begroette Arlo me met een kus op elke wang en zijn vrouw Sarah ook. “Je hebt jezelf overtroffen, Sarah,” zei ik tegen haar. “Dank je, liefje, Arlo vindt het te veel.” “Wat was er mis met een kleine bijeenkomst met spijkerbroeken en T-shirts, nu moet ik weer als een pinguïn gekleed gaan,” zei Arlo. Ik hield mijn clutch-tasje voor mijn gezicht en lachte zachtjes, ik was het met Arlo eens, maar ik zou nooit een woord zeggen. Papa begroette Arlo en Sarah, “Is de eregast er al?” vroeg mijn vader. “Je kent hem, hij moet altijd een entree maken,” zei Sarah. “Ga alvast naar binnen en neem een drankje, we komen zo.” Papa en ik liepen naar de ontvangstruimte, er liepen obers rond met hapjes en obers met champagne, toen een ober langs ons liep, pakte mijn vader voor ons elk een glas champagne. Toen sloten we ons aan bij zijn andere vrienden Tom en zijn vrouw Fergie en Rufus en Lauren. “Jennifer, je ziet er prachtig uit,” zei Fergie toen we ons bij hen voegden. “Dank je, Fergie, jij ook zoals altijd.” Fergie was midden veertig maar zag er jonger uit dan ik, ik weet zeker dat ze fillers of Botox gebruikt, maar daar praten we niet over. Rufus’ vrouw was meer terughoudend en sprak niet veel, alleen hallo en de basisdingen, ik weet nooit waarover ik met haar moet praten als we alleen zijn. Na een tijdje voegden Arlo en Sarah zich bij ons nadat ze alle andere gasten hadden begroet. We stonden allemaal in een kleine kring, ik draaide mijn rug naar hen toe om nog een glas champagne te pakken toen ik die stem hoorde, mijn hele lichaam reageerde op die stem, het kan niet waar zijn. Ik probeerde mezelf zo lang mogelijk bezig te houden, ik had al klaar kunnen zijn, maar ik wilde me niet omdraaien, toen mijn vader zei: “Romeo, ontmoet mijn dochter,” draaide ik me langzaam om en keek in de ogen van Sir.
Romeo
Ik weet dat de uitnodiging zei 7:00-7:30, maar ik was de eregast, dus ik kan vast wel een beetje te laat komen. We kwamen net na 8:00 aan bij Arlo's huis. Terwijl we het huis naderden, kon ik zien dat Sarah volledig overdreven had. Er waren buiten lichten die je naar de voordeur leidden, waar een rode loper was uitgerold en een valet mijn deur van mijn G-Wagon opende. Ik wachtte alleen nog op de fotografen die vanachter een boom tevoorschijn zouden springen of iemand die naar me zou schreeuwen om deze kant op te kijken en dan die kant op. Gelukkig waren er geen fotografen. Toen ik het huis binnenliep, kon ik zien dat het feest al begonnen was. Ik zag de mensen die ik hier kwam zien, de rest kende ik niet zeker. Waren ze ingehuurd of kende ik deze mensen echt? Toen ik Arlo, Tom, Rufus en Brad naderde, zag ik een vrouw naast Brad staan. Ze kwam me zo bekend voor, maar ik kon haar niet plaatsen, misschien omdat ik haar gezicht niet kon zien; ze stond met haar rug naar de groep en pakte een glas champagne. Toen ik bij de kring van vrienden kwam, zei ik: "Hoi allemaal, sorry dat ik te laat ben, maar wat zou de eregast zijn als hij niet te laat was." Ik lachte erbij. Mijn ogen waren nog steeds gericht op het blonde meisje, ik observeerde haar lichaamstaal, haar hele lichaam werd stijf. 'Wat de fuck?' dacht ik. "Welkom Romeo, blij dat je er bent," zei Arlo. "Dank je dat ik mocht komen, maar wie zijn al deze mensen?" vroeg ik. De blonde hield zich bezig en probeerde niet om te draaien. "Het zijn zakenmensen, Romeo," zei Sarah. "Oh, sorry, ik dacht dat het een welkom-thuis-feestje was." "Er is altijd tijd voor zaken," zei Sarah. "Oh, sorry Sarah. Brad, hoe gaat het met je?" Brad kwam naar me toe en gaf me een bro-hug. "Welkom terug, Romeo." "Goed om terug te zijn." "Mag ik je voorstellen aan mijn dochter Jennifer?" Ze draaide zich om en ik kon het niet geloven; Maya stond voor me en de woorden die uit haar mond kwamen, maakten me in een seconde hard. "Meneer."