Hoofdstuk 9
Lily verstijfde toen Clara’s woorden in haar hoofd weerklonken. Haar spullen waren verplaatst naar Alexander Kane’s kamer. Ze had zich hier mentaal of emotioneel niet op voorbereid. Een rilling van onbehagen trok door haar heen. Het was geen passie die hem hiertoe dreef—het was een noodzaak. De zwaarte van de realiteit drukte op haar borst, verstikkend.
Voor elke andere vrouw zou het delen van een kamer met Alexander een droom zijn geweest, maar voor Lily voelde het als het lopen in een val.
"Mevrouw?" Clara’s stem rukte haar uit haar gedachten.
Lily richtte zich op, haar innerlijke onrust verbergend. "Ik ga nu naar boven. Goede nacht, Clara."
"Goede nacht, mevrouw."
De rit met de lift naar de bovenste verdieping was doordrenkt met een spanning die Lily niet kon afschudden. Toen de deuren opengingen, stapte ze een wereld binnen die opvallend anders aanvoelde dan de rest van het huis. De lucht hier leek kouder, zwaarder. De grote dubbele deuren torenden voor haar op, en toen ze er een opende, begroette de imposante elegantie van de master bedroom haar.
De ruimte was groot, met donkere, mannelijke tinten die de inrichting domineerden. Alles schreeuwde rijkdom en macht, maar er was een verontrustende leegte. Haar blik gleed naar de inloopkast, waar haar spullen zorgvuldig waren gerangschikt.
Het voelde allemaal onwerkelijk. Een jaar geleden had ze hem van een afstand bekeken op een zakenconferentie, haar hart dom kloppend bij het zien van hem. Toen had ze hem bewonderd en gedroomd van een connectie die nu lachwekkend leek. Hij was een man van staal, emotioneel afstandelijk en gedreven door koude pragmatiek.
Lily schudde de herinneringen van zich af. Ze was hier niet voor liefde of dromen. Ze was hier om een contract na te komen—een zakelijke transactie met hoge inzet.
Ze verkende de kamer kort, haar vingers strijkend over de onberispelijke lakens van het bed. De realiteit van het delen van deze ruimte met hem bezorgde haar een koude rilling. Ze haalde diep adem en ging naar de en-suite badkamer om de spanning van haar huid te wassen.
Na een lang bad gleed ze in haar nachtgoed en kroop in bed. De slaap kwam moeizaam, de zwaarte van haar situatie drukkend op haar borst.
Maar uren later werd ze plotseling wakker.
Haar ogen schoten open en haar adem stokte. Alexander zat op de rand van het bed, nog steeds in zijn pak. Zijn gezicht was onleesbaar, zijn priemende blik op haar gericht.
"Je bent terug," zei ze voorzichtig, terwijl ze overeind kwam.
Hij reageerde niet, zijn stilte was benauwender dan welke woorden dan ook hadden kunnen zijn.
"Ik hoorde dat mijn spullen hierheen zijn verplaatst," drong ze aan, hoewel ze al wist waarom. "Wil je het uitleggen?"
Alexander stond op, zijn bewegingen waren doelbewust terwijl hij zijn jasje uittrok en begon zijn stropdas los te maken. "Een vrouw die zonder aarzeling clausules toevoegt aan een contract, moet zo’n voor de hand liggende vraag niet stellen," zei hij, zijn toon doordrenkt met minachting.
Lily verstijfde bij de belediging. Het was zijn tweede van de dag, en haar geduld raakte op. Ze balde haar vuisten en dwong zichzelf kalm te blijven.
Zonder een woord te zeggen, zwaaide ze haar benen van het bed, pakte haar telefoon en liep naar de deur.
Maar voordat ze die kon bereiken, sloot zijn hand zich om haar pols en trok haar met een ijzeren greep terug.
"En waar denk je dat je heen gaat?" Zijn stem was laag, gevaarlijk.
"Weg van jou en je beledigingen," snauwde ze, terwijl ze probeerde los te komen.
Zijn greep werd alleen maar strakker. "Test me niet, Lily."
In één vloeiende beweging trok hij haar terug en wierp haar op het bed. Ze hapte naar adem, haar lichaam schokte door de impact. Voordat ze kon ontsnappen, was hij bovenop haar, zijn gewicht hield haar vast.
"Wat ben je aan het doen?" vroeg ze, haar stem trillend.
"Dit is nu jouw kamer," zei hij, terwijl zijn hand een haarlok uit haar gezicht streek met verontrustende tederheid. "Totdat je zwanger bent."
Zijn woorden bezorgden haar een koude rilling, maar het was zijn aanraking—licht, bijna teder—die haar hart sneller deed kloppen. Ze staarde naar hem, haar adem stokte toen zijn gezicht dichterbij kwam.
Toen waren zijn lippen op de hare, stevig en dwingend. Ze verstijfde, haar gedachten raceten. Dit hoorde niet bij het plan. Ze hoorde niets te voelen, maar de hitte van zijn kus ontketende iets diep in haar.
Toen hij op haar onderlip beet, hapte ze naar adem, waardoor hij de opening kreeg die hij zocht. Zijn kus werd dieper, verslond haar. Zijn handen begonnen te dwalen, hun aanraking bezorgde haar rillingen.
Ze wilde zich verzetten, maar haar lichaam verraadde haar, reageerde op elke beweging van hem. Het ging niet meer alleen om plicht. Dit was de man die ze stiekem bewonderde, en nu maakte hij haar volledig los.
Alexander bewoog met een intensiteit die haar adem benam, zijn acties zowel berekend als overweldigend. Hij was meedogenloos, en tegen de tijd dat hij klaar was, was ze volledig uitgeput.
Toen de slaap haar overmande, bleef één gedachte hangen: Was dit alleen voor het kind, of was er meer?
De volgende ochtend werd ze wakker en vond hem naast haar liggen, zijn blik op haar gericht. Haar hart sloeg een slag over. Ze draaide zich snel om, haar wangen kleurden rood terwijl de herinneringen aan de nacht haar gedachten overspoelden.
"Ik moet naar mijn werk," mompelde ze, terwijl ze probeerde op te staan.
Maar Alexanders hand schoot uit en trok haar terug. "Je gaat nergens heen," zei hij, zijn stem vastberaden.
Lily’s adem stokte toen hij zich naar haar toe boog, zijn lippen streelden haar oor. "Je blijft hier tot ik anders beslis."
Zijn woorden bezorgden haar een rilling, en toen ze zijn hand de curve van haar taille voelde volgen, wist ze dat de intensiteit van de nacht nog lang niet voorbij was.
En dit keer wist ze niet zeker of ze wilde dat hij zou stoppen.