Hoofdstuk 7 Elizabeth, Ben je op zoek naar problemen?
Ze was in een razende haast om de vertaling voor 11:30 uur af te ronden, sloeg het op haar computer op en maakte een back-up op een USB-stick.
Terwijl ze bad na het voltooien van haar werk, 'Alsjeblieft, computer, crash niet.'
Haar laptop, alsof hij een eigen wil had, ging plotseling op zwart.
Hoeveel Elizabeth ook prikte en duwde, hij bleef dood.
Was de laptop net gestorven?
Elizabeth staarde naar het scherm, niet in staat te bevatten dat haar trouwe oude laptop haar nu, van alle tijden, in de steek zou laten.
Ze slaakte een diepe zucht.
Gelukkig had ze het document op het laatste moment op de USB-stick geback-upt.
Ze trok de USB-stick eruit en begon rond te kijken naar een andere computer.
Maar er was er geen in zicht.
Ze had geen andere keuze dan Susan om hulp te vragen, "Susan, ik heb dringend een computer nodig. Mijn laptop is net gecrasht en ik zit in de problemen. Is er een andere computer in huis? Ik heb maar een paar minuten nodig om een document te versturen."
"Die is er, maar het is die van meneer Thomas," antwoordde Susan.
Elizabeth's hart zonk.
Ze zou het niet wagen zijn computer aan te raken.
"Je hoeft alleen maar een document te versturen, toch? Dat duurt niet lang," zei Susan, haar paniek ziend. "Meneer Thomas is misschien streng, maar hij is niet onredelijk. Als het dringend is, zal hij het niet erg vinden dat je het gebruikt."
Elizabeth keek op de klok.
Het was al 11:50 uur.
De klant had het document voor twaalf uur nodig.
Elizabeth stopte met aarzelen en ging naar Michael's studeerkamer op de tweede verdieping.
Ze liep naar het bureau en zette de computer aan.
Gelukkig had Michael geen wachtwoord ingesteld.
Ze haalde diep adem, stak de USB-stick in, logde in op haar account en verstuurde snel het document.
Het document werd succesvol voor twaalf uur verstuurd.
Ze stuurde het met een bonzend hart en wilde zo snel mogelijk de studeerkamer verlaten.
Michael was altijd zo voorzichtig; hij zou ergens verborgen camera's kunnen hebben.
Toen het document succesvol was verstuurd, durfde ze niets meer te doen.
Elizabeth's handen trilden toen ze probeerde de computer uit te schakelen.
Misschien was ze te nerveus, haar handen trilden te veel.
Voordat ze op de aan/uit-knop kon klikken, opende ze per ongeluk een map ernaast.
Haar amandelvormige ogen werden groot. Gedreven door nieuwsgierigheid, wierp ze een nieuwsgierige blik op de inhoud van de map.
De map stond vol met foto's van een jonge vrouw, gekleed in een schattige jurk met onschuldige, heldere ogen en een mooi gezicht.
Vijf minuten later liep ze verdwaasd de studeerkamer uit.
Toen Elizabeth de trap afliep, was haar geest een wervelwind van emoties. Ze leek Michael's geheim te hebben ontdekt.
Michael had foto's van deze vrouw op zijn computer, maar niemand had ooit over haar gesproken.
Blijkbaar wist Mary het ook niet.
Anders, tijdens de tijd dat hij bewusteloos was, zou er geen reden zijn geweest voor Elizabeth om met hem te trouwen.
Of deze vrouw was zijn eerste liefde, of ze was al die tijd bij Michael geweest en had hem na zijn ongeluk in de steek gelaten.
Geen wonder dat Michael zo'n humeurige, wrede en gewelddadige man was geworden.
Toch hield hij haar foto's op zijn computer.
Wat zou er door zijn hoofd gaan als hij naar haar foto's keek?
Elizabeth schudde haar hoofd, proberend deze wilde gedachten van zich af te zetten.
Als Michael erachter kwam dat ze deze foto's had gezien, zou hij haar dan vermoorden om haar stil te houden?
Hij was daar absoluut toe in staat.
Elizabeth raakte in paniek omdat ze iets had gezien wat ze niet had mogen zien.
Met een duizelig hoofd strompelde ze de studeerkamer uit, verstopte zich snel in de logeerkamer en ging op het bed zitten om haar bonzende hart te kalmeren.
Haar telefoon piepte.
Elizabeth pakte hem op en zag een overschrijvingsmelding.
Haar mentor had haar 500 euro gestuurd.
Ze had niet zo'n groot bedrag verwacht. Het had maar twee uur geduurd, en ze kreeg 500 euro!
Deze overschrijving stelde haar meteen gerust.
Na de lunch ging Elizabeth terug naar haar kamer en deed de deur dicht.
Misschien was het de zwangerschap die haar slaperig maakte, maar ze viel al snel aan het bureau in slaap.
In de middag waren er dringende voetstappen buiten de kamer te horen.
Elizabeth schrok wakker.
Voordat ze haar gedachten kon verzamelen, werd de deur met een klap opengegooid.
"Elizabeth, zoek je de dood?" Michael's stem klonk alsof hij rechtstreeks uit de hel kwam.
Elizabeth zag hem in de rolstoel bij de deur zitten, zijn gezicht donker en zijn ogen vlammen van woede.
"Elizabeth, wie heeft je de moed gegeven om aan mijn spullen te zitten?" schreeuwde Michael.
Ze had verwacht dat hij boos zou zijn, maar ze had niet gedacht dat hij zo woedend zou zijn.
Elizabeth's hart bonkte van de zenuwen.
Nu hoefde ze zich waarschijnlijk geen zorgen meer te maken over de scheiding, want hij zou haar misschien gewoon vermoorden.
Haar ogen vulden zich met tranen, "Michael, het spijt me." Ze was vol angst, "Mijn computer ging vanochtend kapot, dus gebruikte ik de jouwe zonder toestemming. Het was mijn fout. Het spijt me, ik wilde echt niet naar je spullen kijken. Toen ik hem uitzette, trilde mijn hand een beetje en opende ik het per ongeluk. Ik zweer het, ik heb maar een blik geworpen en toen meteen afgesloten."
Zijn ogen waren licht rood, wat liet zien hoe woedend hij was.
Ze sprak opnieuw, haar stem zwaar van emotie, "Het spijt me."
"Je hebt naar de spullen op mijn computer gekeken?" Michael's stem was schor, gevuld met ijskoude kilte.
Zijn handen waren strak gebald, zijn knokkels wit van woede.
Als hij nu niet in een rolstoel zat, had hij haar misschien wel gewurgd.
Elizabeth, deze dwaze vrouw, was brutaal!
Wie gaf haar het recht?
Dacht ze dat door met hem te trouwen, ze de meesteres van dit huis was geworden?
Elizabeth, deze zelfingenomen dwaas!
Waar had Mary zo'n vrouw als Elizabeth gevonden om hem te irriteren?
Ze durfde zijn studeerkamer zonder toestemming binnen te gaan.
Ze durfde zelfs aan zijn spullen te zitten!