4 Blijf stil om te overleven
Elizabeth's POV
"Ik laat je straks los, en onthoud, niet schreeuwen. Je moet stil blijven. Vanaf nu, wie er ook vraagt naar vandaag, je antwoordt dat je je achter de boom met mij hebt verstopt en dat je niets weet."
Mijn tranen vielen op Brandon's hand.
Hij benadrukte nogmaals, "Je moet onthouden wat ik zojuist zei. Ik weet dat je mijn vader haat, en misschien haat je mij ook. Het spijt me, ik weet niet waarom het zo is gegaan. Hoe dan ook, jij bent de enige overlevende van de Blue Moon Pack.
Je moet leven met de verwachtingen van je ouders en leden. Blijf stil. Blijf stil om te overleven."
Blijf stil.
Blijf stil om te overleven.
Pas toen ik knikte, liet Brandon de hand die mijn mond bedekte los.
Hij haalde diep adem en trok me toen naar Austin, die van pijn kreunde.
"Austin, wat is er gebeurd?"
Austin bedekte zijn linkeroog en huilde van pijn als een wild beest. Bloed stroomde uit zijn vingers.
"Mijn oog... mijn oog..."
De Alpha van de Black River Pack was diep bedroefd om zijn meest geliefde zoon gewond te zien, alsof het zijn eigen verwonding was.
"Wat is er in godsnaam aan de hand?" gromde de Alpha.
"Er was net een zwerver die zich voordeed als een lijk. Toen Austin voorbij kwam, lanceerde hij een verrassingsaanval. Hij, hij, hij verwondde Austins linkeroog..." zei een krijger aarzelend.
Die arrogante jongen huilt nu en jammert. Tranen vermengd met bloed gleden over zijn knappe gezicht.
Hij zag er zo zielig uit, maar in plaats van medelijden voelde ik de opwinding van wraak.
Ik haatte ze. Niet alleen haat ik de Alpha van de Black River Pack, ik haat zijn zonen ook.
Ik haat iedereen hier.
Ik moest hard op mijn onderlip bijten en mijn vuisten ballen om de haat in mij niet te verraden.
"Ik ga die zwerver vermoorden! Ik ga hem vermoorden!" gromde de Alpha, terwijl hij opstond en nog steeds de dolk vasthield die gebruikt was om mijn vader te doden.
De krijger die eerder sprak, ging verder, "Alpha, die zwerver is gedood."
"Ik heb hem gedood." De krijger zei het om de eer op te strijken.
"Echt?" vroeg de Alpha met een lage stem, en toen stak hij plotseling de dolk in het hart van de krijger. Steek na steek.
"Waarom heb je die zwerver niet eerder gedood? Waarom? Waarom heb je die zwerver mijn zoon laten verwonden? Je verdient het om te sterven! Je verdient het om te sterven!"
Mijn hele lichaam trilde oncontroleerbaar. Ik realiseerde me dat de Alpha van de Black River Pack een complete despoot was.
Die krijger kon zich niet voorstellen dat hij het leven van de zoon van de Alpha had gered, maar door de Alpha zou worden gedood om zijn woede te koelen tot aan zijn dood.
Net als ik, ik kon me niet voorstellen dat ik de Alpha had gebracht om mijn vader te redden, maar hij doodde mijn vader.
De eerste keer dat we elkaar ontmoetten, werd ik misleid door de illusie van zijn integriteit. Ik dacht dat hij de redder was.
Ik was degene die de Alpha van de Zwarte Rivierroedel binnenbracht. Ik was degene die de weg wees.
De vlammen van haat en schuldgevoel omhulden mijn hele lichaam. Ik zwoer bij de zon boven mijn hoofd en de maangodin in mijn hart dat ik zeker mijn wraak zou krijgen.
Ik perste mijn lippen op elkaar, maar probeerde mijn ogen zo wijd mogelijk open te houden.
Ik wil de gezichten van iedereen hier onthouden. Elk persoon hier, geen van hen is onschuldig.
Op een dag wil ik dat ze de prijs betalen.
***** acht jaar later *****
"Dummie, was mijn sokken."
Abby's irritante stem klonk, samen met de sokken die ze naar me gooide.
Ik was bezig met het wassen van alle kleren van de krijgers en had mijn handen vol, dus kon ik Abby's stinkende sokken niet vangen. Ze moet dat geweten hebben, daarom gooide ze haar sokken expres naar mijn hoofd.
Ik kon een droge kokhals niet onderdrukken toen ik de sokken rook die als een rottend lijk stonken.
Hoe konden de sokken van een meisje zo slecht ruiken? Was haar wolf een stinkwolf?
Ik haalde snel Abby's sokken van mijn hoofd en gooide ze in het vat.
Abby is de nicht van de Luna van de Zwarte Rivierroedel. Ze is een jaar jonger dan ik, maar ze is een ervaren trut die ervan houdt anderen te martelen.
Haar doel is om de volgende Luna te worden.
Wie van hen, Austin of Brandon, de volgende Alpha ook wordt, Abby wil Luna worden.
Daarom moest ze ervoor zorgen dat zij het enige meisje was rond Austin en Brandon dat geschikt was om Luna te zijn.
Sinds ze in het roedelhuis is komen wonen, heeft ze mij als haar denkbeeldige vijand gemaakt. Ze probeert me elke dag te pesten. Ze wil me uit de Zwarte Rivierroedel krijgen.
Maar ik zal niet vertrekken.
Acht jaar geleden verklaarde de hypocriete Alpha dat mijn vader door zwervers was vermoord. Hij kondigde publiekelijk aan dat hij mij als zijn dochter zou behandelen en voor mij zou zorgen in plaats van zijn oude vriend.
Daarna nam hij het territorium van de Blauwe Maanroedel in bezit, hoewel hij zei dat hij het slechts tijdelijk beheerde.
In het begin deed hij alsof hij vriendelijk voor me was, maar toen de leden van de Zwarte Rivierroedel het hele land van de Blauwe Maanroedel hadden overgenomen, stopte hij met doen alsof.
Hij begon me te negeren, liet anderen me pesten en maakte me wijs dat er niet genoeg ruimte was, waardoor ik bij de omega's moest intrekken. Geleidelijk werd ik gedwongen om met de omega's te werken.
Tegenwoordig behandelt iedereen me als een slaaf die naar believen rondgecommandeerd kan worden.
Ze vroegen me om te koken voor alle krijgers, kleren te wassen, schoenen te wassen. Bovendien moest ik de vloer vegen en dweilen en de bedden van de Alpha-familie van tevoren opmaken.
Ook moest ik andere walgelijke taken uitvoeren die ze me op elk moment vroegen te doen, zoals het wassen van Abby's stinkende sokken.