Beste CEO, Wees Alsjeblieft Zacht!

Hoofdstuk 7 The Scoundrel

Drie jaar waren verstreken en het eens zo vertrouwde gevoel van intimiteit was voor Brooklyn een verre herinnering geworden. Nu, terwijl de handen van de man de contouren van haar taille volgden, ontketende elke aanraking een vonk van genot die ze lang vergeten was.

"Sebastian... jij... jij schurk..." mompelde ze.

Zijn stem, hees en verleidelijk, echode in haar oren. "Wat noemde je me net? Is dit niet wat de huichelaar in jou verlangde?"

"Schurk? Ja, ik ben een schurk! En vandaag ga ik doen wat schurken doen!"

Brooklyn was verbijsterd door zijn cryptische woorden over andere mannen.

"Ik... ik begrijp niet wat je bedoelt!" retordeerde ze, haar stem gevuld met uitdaging.

"Wil je het weten? Ik schaam me zelfs om er weer over te spreken!"

Het zwakke maanlicht filterde door het raam en wierp een zachte gloed op Brooklyn's gezicht. Ze kneep haar ogen dicht, vastbesloten om haar tranen in te houden. Ze had gezworen nooit meer een traan te laten voor Sebastian.

Toen de dageraad aanbrak, klemde Brooklyn haar tanden op elkaar, haar wenkbrauwen strak gefronst. Sebastian had haar gevangen gehouden in zijn omhelzing voor wat een eeuwigheid leek, waardoor ze zich volledig uitgeput voelde.

Ze wikkelde zichzelf in een deken en wilde opstaan van het bed, maar werd geconfronteerd met Sebastian's spottende blik. "Geen behoefte om je te bedekken. Er is niets de moeite waard om te zien."

Ze keek op, terwijl ze de tranen die dreigden te vallen, probeerde tegen te houden. Met een geforceerde glimlach antwoordde ze: "Juist. Er is niets de moeite waard om te zien, dus ik zou je niet durven ongemakkelijk maken."

Sebastian's wenkbrauwen trokken samen bij haar toon. Ze gebruikte die stem weer!

Brooklyn pakte haar gescheurde kleren op, haar hart zwaar. Haar witte jas en shirt waren beide gescheurd. Hoe moest ze nu vertrekken?

Met een zucht liet ze haar geruïneerde kleren vallen en liep blootsvoets de badkamer in. Het geluid van stromend water vulde al snel de kamer.

Sebastian keek naar haar silhouet door het matglas van de badkamer, een diepe zucht ontsnapte aan zijn lippen. Een golf van irritatie en opluchting spoelde over hem heen, waardoor hij een complex mengsel van emoties voelde.

Nadat ze zich had opgefrist, drukte Brooklyn haar slapen, haar gedachten raceten. Wat moest ze nu doen? Hoe moest ze vertrekken? Er waren reserve witte jassen in de dienstkamer, maar hoe moest ze er nu een halen?

Bovendien, vroeg in de ochtend in haar huidige staat in Sebastian's afdeling verschijnen, kon tot onnodige speculatie leiden.

Gehuld in een handdoek stapte Brooklyn de badkamer uit, terwijl ze met haar vingers door haar vochtige haar ging. De natte lokken vielen op haar schouders, wat haar een nonchalante uitstraling gaf.

Met een vleugje tegenzin eiste ze: "Geef me wat kleren."

"Wil je kleren lenen?"

Brooklyn snoof, "Dus, ben je bereid of niet?"

Terwijl ze sprak, viel haar blik op een beige heren trenchcoat die aan het kledingrek hing. Het zou perfect zijn om haar huidige staat te verbergen.

Sebastian grijnsde, zijn stem ijzig. "Prima, maar je moet je omkleden voor mijn ogen."

Brooklyn reageerde kortaf, "Oké!"

Ze waren al intiem geweest, dus wat was het omkleden nu! Ze was nooit iemand voor schijnvertoningen!

Ze liet de handdoek vallen en gleed in de trenchcoat. De oversized mouwen slokten haar armen op terwijl ze de jas om zichzelf sloeg en de riem om haar taille vastmaakte. De handgemaakte Armani heren trenchcoat veranderde in een lange damesjas wanneer zij hem droeg.

Nu gekleed, was Brooklyn omhuld door Sebastian's geur. Het vage aroma van agave, vermengd met de geur van lelies, was bedwelmend.

Het was lang geleden dat ze in deze geur was gehuld. Ooit had deze geur haar in slaap gewiegd.

Toen de hemel begon te lichten, negeerde Brooklyn de nieuwsgierige blikken van de artsen en verpleegkundigen in de gang en verliet het ziekenhuis.

Na de hele nacht samen te hebben doorgebracht, zowel fysiek als emotioneel uitgeput, ging Brooklyn zo snel mogelijk naar huis zodra ze uit de taxi stapte.

Haar woning was een gehuurde studio. Het was een eenvoudige maar nette ruimte, compleet met een slaapkamer, een woonkamer, een keuken en een badkamer. Het appartement was licht en schoon.

Brooklyn schopte haar hakken uit en liet de trenchcoat van haar schouders glijden, waarna ze in het bad zonk. Ze sloot haar ogen en liet het warme water haar omhullen.

Ze was volkomen uitgeput, te moe om te bewegen.

Wanneer Brooklyn weg was van Sebastian, was ze moe. Maar wanneer ze elkaar ontmoetten, was ze nog vermoeider.