Read with BonusRead with Bonus

Hoofdstuk 6 Hij verloor de controle

Sebastians norse houding was duidelijk in zijn korte spraak. Hij reikte opnieuw naar zijn koffiekopje, alleen om te ontdekken dat het leeg was. Een ontevreden blik gleed over zijn gezicht. "Schenk me wat water in," beval hij.

Brooklyns ogen vernauwden zich in verwarring. Water inschenken? Ze was een arts, geen verpleegster. Maar gezien zijn verslechterende gezondheid besloot ze hem deze keer te gehoorzamen. Ze vulde een kop met heet water en zette het op tafel, terwijl ze zachtjes waarschuwde, "Het is nogal heet."

Sebastian reageerde echter niet. Zijn blik gleed van de zoom van haar jurk naar de kop. Hij kneep in het handvat en blies zachtjes op het water voordat hij het naar zijn lippen bracht. Zijn moeiteloze gratie betoverde Brooklyn, waardoor ze hem sprakeloos aanstaarde.

Sebastian was een legende in de zakenwereld, een magneet voor vrouwen, en Brooklyn was niet immuun voor zijn aantrekkingskracht. Ze moest toegeven, deze man bezat een unieke charme die onmogelijk te repliceren was. Ze merkte dat ze diep om hem gaf.

Sebastian was diep betrokken bij zijn werk, en Brooklyn vond zichzelf sympathiseren met hem. Ze schonk hem water in, bereidde maaltijden laat in de avond, en verzorgde hem met voorzichtigheid. Hem zien bracht haar vreugde.

Maar toen zag ze hem met Megan. Hun duidelijke nabijheid verwondde Brooklyn diep. Ze had gehoopt haar leven met hem door te brengen, alleen om hem voor een ander te zien vallen. Ze berispte zichzelf om haar naïviteit.

Nadat hij zijn water had opgedronken, merkte Sebastian dat Brooklyn nog steeds in de kamer stond. Hij schonk haar een glimlach. "Zie ik er goed uit?" vroeg hij. Brooklyn bleef stil. "Of wil je misschien de nacht blijven?"

"Sorry, maar dokters bieden die dienst niet aan," antwoordde Brooklyn, haar hart bonzend bij zijn ongewone woorden. Beïnvloedde zijn ziekte zijn geest net zo goed als zijn lichaam? Ontwikkelde hij een afhankelijkheid in zijn ziekte? Of probeerde hij zijn genegenheid voor haar te uiten?

Diep ademhalend, bereidde Brooklyn zich voor om aan te bieden, "Als je wilt dat ik blijf, kan ik je gezelschap houden." Maar Sebastian gebaarde naar de deur. "Als dat niet het geval is, vertrek dan onmiddellijk."

Woede laaide op in Brooklyn. Ze was dwaas geweest om enige illusies te koesteren. Zonder een woord te zeggen draaide ze zich om om te vertrekken, haar tranen inslikkend. Ondanks alles had ze niet helemaal losgelaten. Haar hart deed nog steeds pijn.

Sebastian gooide ongeduldig zijn dossiers opzij, zijn gedachten afdwalen naar een incident drie jaar geleden. Megan had hem 's nachts gebeld en beschuldigde zijn kersverse vrouw van ontrouw. Sceptisch was Sebastian gaan onderzoeken.

Hij had gedacht dat Brooklyn gewoon afstandelijk was, nog niet verliefd op hem. Maar hij had nooit verwacht dat ze hem op de tweede dag van hun huwelijk zou bedriegen. Hij had het incident nooit ter sprake gebracht, maar hij had Brooklyn nooit meer aangeraakt.

De afgelopen drie jaar was ze kalm, objectief en rationeel tegenover hem gebleven, helemaal niet zoals een vrouw die verliefd was. Het maakte hem woedend. Waarom was hij ooit gevallen voor Brooklyns persoonlijkheid?

Elke keer als hij zijn ogen sloot, zag hij alleen maar Brooklyns serene glimlach. Dus had hij opzettelijk Megans vriendelijkheid geaccepteerd, hopend Brooklyn te provoceren, haar zijn pijn te laten begrijpen. Maar Brooklyn bleef onaangedaan.

"Stop!" Sebastians scherpe stem hield Brooklyn in haar sporen. "Je laat me vertrekken, ik vertrek. Dan laat je me stoppen. Waarom... ah!" Voordat ze kon afmaken, greep Sebastian haar pols en trok haar naar zich toe.

Hij bleef kalm terwijl hij naar Brooklyn keek, zijn blik doordringend in de hare. "Brooklyn, wat wil je?" eiste hij. Ze beïnvloedde hem constant.

Waarom had hij zich tot alcohol gewend? Waarom werkte hij laat in de nacht? Waarom was hij van zijn huis naar een appartement verhuisd? Waarom wisselde hij vaak van partners maar noemde hij zijn verloving nooit? Was ze blind? Was ze dom?

Brooklyn ontmoette zijn blik en lachte zachtjes. "Vraag je het mij? Meneer Kingsley, ik zou u dezelfde vraag willen stellen." Hij was bij talloze modellen geweest, had Megan verwend met luxe huizen en auto's, maar had hij ooit aan Brooklyns gevoelens gedacht?

Meneer Kingsley? Ze had geleerd hem formeel aan te spreken, net als iedereen. Brooklyns kalme onverschilligheid maakte Sebastian woedend. Hij wenste dat hij haar hart kon uitscheuren om haar gedachten te begrijpen.

"Wat wil ik? Ik zal het je laten zien!" Met die woorden draaide Sebastian haar ruw om en beet in Brooklyns lippen met een bijna gewelddadige intensiteit.

"Ah... Sebastian!" Brooklyn schreeuwde het uit van de pijn. Dit was een ziekenhuis, een ziekenhuiskamer. Sebastian, de klootzak!

Het horen van Brooklyn die zijn naam riep, raakte een snaar in Sebastians hart. Na drie jaar hoorde hij haar eindelijk zijn naam weer roepen. Als deze methode zo effectief was, waar maakte hij zich dan nog zorgen over?

Previous ChapterNext Chapter