Hoofdstuk 2 De angstaanjagende man
Sebastian, een man die doorgaans gezegend was met een scherp geheugen, werd nu gekweld door pijn, met aderen die op zijn voorhoofd zwollen. Hij wierp zijn blik in een bepaalde richting, en in een vluchtig moment ontmoetten zijn ogen de ijzige blik van Brooklyn. Zijn ongenoegen was voelbaar.
Kon hij nog steeds zo'n intimidatie uitstralen met zijn blik, zelfs in zijn verzwakte toestand?
Een lach ontsnapte aan haar lippen. Ze had inderdaad de capaciteit voor zulke gedachten!
Gastrische bloedingen, hoewel onaangenaam, waren geen levensbedreigende aandoening. George, een doorgewinterde medisch expert, was erbij. Al snel was Sebastian uit direct gevaar.
Brooklyn verliet de spoedeisende hulp, haar hoofd laag hangend. Ze vond een bankje en ging zitten, haar hart bonzend in haar borst.
Ze had gedacht dat ze haar kalmte kon bewaren;
Ze had geloofd dat ze onverschillig kon blijven;
Ze had zichzelf ervan overtuigd dat ze geen gevoelens meer had voor Sebastian.
Toch, toen hij bezweek aan overmatig drinken en gastrische bloedingen, greep de angst haar. Zijn koude, afstandelijke blik had nog steeds de kracht om rillingen over haar rug te sturen.
Terwijl ze haar handschoenen uittrok, volgden Brooklyn's vingers de contouren van een ring. Het was een uniek, hoogwaardig op maat gemaakt diamanten stuk. Hoe het had gestraald en geglansd toen het haar ringvinger sierde. Maar uiteindelijk waren de woorden van de man tegen haar, de weelderige baai bruiloft, allemaal onderdeel van een wreed spel.
Een bittere grijns trok aan haar lippen.
Brooklyn was gebroken, maar niet zo verwoest als drie jaar geleden. Dus schoof ze de ring weer om haar vinger, verzamelde haar gedachten en stond op, zichzelf stabiliserend op haar knieën.
Terug in de dienstkamer haalde Brooklyn een dossier tevoorschijn. Ze was zo verdiept dat ze de tijd uit het oog verloor totdat een klop op de deur van het kantoor haar onderbrak.
Het was George.
Ondanks haar drukke schema stond Brooklyn op. Ze was misschien niet bedreven in het vleien van haar superieuren, maar ze had oprechte waardering voor George. Ze begroette hem met een warme glimlach, "Meneer Clark, wat brengt u hier persoonlijk?"
George, een man van middelbare leeftijd met vriendelijke ogen en zachte wenkbrauwen, glimlachte terug, waarbij een paar rimpels zichtbaar werden. "Brooklyn, je hebt net hard gewerkt."
Zijn woorden verrasten haar. Was dit niet gewoon onderdeel van het werk?
Voordat Brooklyn kon reageren, vervolgde George, "Ik ben bang dat je de komende dagen nog harder zult moeten werken."
Wat George bedoelde met 'harder werken' was eigenlijk dat ze werd toegewezen als Sebastian's persoonlijke arts, belast met het begeleiden van hem gedurende zijn hele herstelproces, zonder enige ruimte voor fouten.
Onbekend voor George, dacht hij dat Brooklyn niet alleen zeer bekwaam was, maar ook jong en mooi, wat haar de perfecte kandidaat maakte om voor de humeurig CEO te zorgen.
Deze mededeling vulde haar echter met angst en bezorgdheid.
Haar hoge hakken klikten op de vloer terwijl ze aarzelde.
Wat zou ze zeggen als ze hem zag?
Moest ze doen alsof ze hem niet kende? Of moest ze hem benaderen als zijn vrouw?
Onverwacht, zodra Brooklyn uit de lift stapte, werd haar zicht belemmerd door een figuur.
De ziekenhuisgang was een zee van journalisten, hun microfoons en camera's als een bos van elektronische flora omhoog gehouden.
"Mevrouw Turner," begon een van hen, zijn toon doordrenkt van nieuwsgierigheid, "er gaan geruchten dat u de vriendin van meneer Kingsley bent. Nu u persoonlijk voor meneer Kingsley zorgt, bevestigt u hiermee dat u officieel een relatie heeft?"
Een ander voegde eraan toe: "Mevrouw Turner, de media hebben u en meneer Kingsley al lang als stel gezien. Erkent u nu publiekelijk uw relatie met het oog op een huwelijk?"
Een derde journalist vroeg: "Mevrouw Turner, als een bekende ster, bent u bereid om een rijke huisvrouw voor meneer Kingsley te worden en uw carrière op te geven?"
Brooklyn stopte in haar sporen, haar lichaam gehuld in een witte jas, bevroren op haar plek.
"Als Sebastian en ik in de toekomst zouden trouwen, zou ik mijn werk vrijwillig opgeven om me aan hem te wijden, voor hem te zorgen en een bekwame en liefdevolle vrouw te zijn," klonk de zoete, suikerachtige stem van Megan.
De uitdagende vrouw, haar kastanjebruine golven die over haar rug vielen, stond daar, haar blootgestelde huid een perfecte aanvulling op haar haar. Uit haar weelderige rode lippen kwam een naam die ze maar al te goed kende.
Dit was Megan Turner.
Erfgename van de Turner Group en momenteel de meest gewilde A-lijst ster, Megan's gezicht was een veelvoorkomend gezicht op bushokjes en elektronische schermen. Haar populariteit was onmiskenbaar.
"Mevrouw Turner, u bent werkelijk bewonderenswaardig. Heeft u al concrete trouwplannen?" vroeg een journalist.
"Mevrouw Turner, uw carrière bloeit, maar u bent bereid om een stap terug te doen voor meneer Kingsley. Dit is echt ontroerend..." voegde een ander eraan toe.
Als Brooklyn Megan niet van tevoren had gekend, zou ze misschien zijn beïnvloed door de charmante en mooie woorden van de vrouw. Maar nu kon Brooklyn Megan slechts één label toekennen - een sluwe harpij!
De vragen van de journalisten gingen onverminderd door. Megan, die de in het wit geklede figuur achter de menigte opmerkte, schonk een triomfantelijke glimlach. "We hebben geen directe trouwplannen. Wanneer we dat wel hebben, zullen we iedereen zeker op de hoogte stellen," zei ze, haar stem een zachte spin.
Brooklyn stak haar hand in haar zak, haar vingers raakten haar telefoon. Ze draaide haar hoofd weg en sprak in het apparaat, "Beveiligingsafdeling? Kom direct naar de VIP-afdeling. Er is een verstoring."
Na het beëindigen van het gesprek trok Brooklyn een wenkbrauw op, een gedachte vormde zich in haar hoofd, 'Megan, zelfs als ik voor Sebastian val, zal ik je nooit zo ver laten gaan!'