Hoofdstuk 4-
Er zitten vijf mannen aan de tafel met de knappe vreemdeling die ze Alpha noemen. Ik herken degene die de mannen commandant noemen van het schip en van toen ik uit mijn huis werd gehaald. Hij ziet er vandaag iets minder woest uit, misschien voelt hij zich meer op zijn gemak thuis dan bij het vervoeren van gevangenen. Hij is ook iets minder intimiderend als hij achter een tafel zit, hoewel ik niet weet of ik ooit het beeld van hem met een zweep uit mijn hoofd zal kunnen krijgen. Ik herken de andere mannen in de kamer niet, en een van hen is veel ouder dan de rest, waarschijnlijk rond de zestig als ik zou moeten raden. Mijn ogen schieten nerveus rond terwijl ik mijn omgeving probeer in me op te nemen, en ik merk dat de man die me begeleidde bij de deur staat te waken. Hij ziet er zeer tevreden uit, en het geeft me een hol gevoel in mijn maag.
"Je hoeft niet bang voor ons te zijn, vrouw, dit is snel voorbij, en je zal geen kwaad worden gedaan." De man die ze Alpha noemen zegt en haalt me uit mijn innerlijke onrust. Ik voel me bijna euforisch als zijn ogen de mijne ontmoeten. Het is het vreemdste gevoel want ik ben bang, maar mijn hartslag versnelt van opwinding als hij tegen me spreekt. Zijn blik maakt dat ik alles wil doen wat hij zegt, zolang ik zijn aandacht maar op mij kan houden. Het is zo moeilijk om mijn gekke gedachten te begrijpen omdat deze gevoelens zo vreemd voor me zijn.
Ik heb nog nooit zo'n connectie gevoeld met iemand van het andere geslacht. Ik ben vaak in de buurt van mannen geweest, was zelfs verloofd, maar ik heb me nog nooit zo direct verbonden gevoeld met iemand als nu. Ik kijk nogmaals om me heen alsof ik iets zoek, wanneer ik kleine vonkjes door mijn lichaam voel gaan. Ik ontmoet de blik van een man die zoveel gemeen heeft met de Alpha. Zijn pupillen verwijden zich, zijn neusvleugels trillen, en mijn mond wordt droog van het contact. Waarom voel ik me plotseling veilig als de ogen van deze nieuwe man op mij gericht zijn? Ik ben officieel gek geworden. Misschien heb ik een soort mentale inzinking, deze mannen hebben me uit mijn huis gehaald en geketend. Ze zullen me waarschijnlijk doden of tot slaaf maken; ik moet mezelf onder controle krijgen. Ik ben hier niet veilig, ook al maakten de ogen van die man me even geloven dat ik dat wel was.
“We moeten wat basisinformatie van je verzamelen. Je zult elke vraag eerlijk beantwoorden, begrepen?” “Ja... ja, ik begrijp het... umm Alpha.” Ik weet niet goed hoe ik hem of de andere mannen moet aanspreken. Ik heb nog geen een-op-een gesprek met een van hen gehad, ik heb alleen maar orders gekregen. “Je mag me Alpha James noemen, en dit is mijn Beta Lucas, mijn tweede in bevel.” Hij gebaarde naar de man die aan het einde van de tafel zat. Hij was degene die mijn binnenste in vuur en vlam zette, degene die me even het gevoel gaf thuis te zijn toen we een blik deelden. Wanneer ik de tijd neem om beter naar hem te kijken, merk ik dat hij veel gelijkenissen heeft met Alpha James, alleen ziet hij er iets jonger en slanker uit met lichter, bijna goudkleurig haar. Hij heeft ook een groot litteken dat van zijn kaak bijna tot aan zijn oog loopt. Hoewel hij er net zo strijdlustig uitziet als de andere mannen, voelde ik een zekere zachtheid bij hem toen hij me warm toelachte.
De Alpha stelde ook de man voor die de mannen commandant noemden als Titus, hij knikte in mijn richting maar keek verder naar de papieren voor hem. De oudere man heette Benjamin en de andere twee mannen aan het einde van de tafel werden voorgesteld als Tanner en Sam. Tanner is blijkbaar de dorpsdokter, zowel hij als Sam begroetten me hartelijk. De aandacht van deze serieuze mannen was intimiderend. "Nu de introducties zijn gedaan, hebben we je naam, leeftijd en eventuele opleiding of vaardigheden die je bezit nodig." De Alpha sprak nadrukkelijk. Ik dacht even na voordat ik antwoordde.
"Mijn naam is Ember Zwart, en ik heb net aan het begin van de zomer mijn twintigste verjaardag gevierd. Ik heb onlangs mijn studie afgerond om schooljuf te worden en ben opgegroeid op een grote boerderij, dus ik ken de basisprincipes van planten en hoe je vee moet houden." De mannen keken tevreden naar mijn antwoord en schreven iets op hun papieren. "Was je getrouwd, of had je kinderen?" De man aan het einde van de tafel, die als Beta Lucas werd geïntroduceerd, leunde naar voren alsof hij verlangde naar mijn antwoord.
Het maakte me nieuwsgierig dat hij het zo formuleerde, "was." Als ik getrouwd was of kinderen had, zou ik toch nog steeds iemands vrouw of moeder zijn, gevangengenomen of niet? "Ik was beloofd aan een man genaamd Thomas voordat ik werd meegenomen, de bruiloft was gepland na de oogst dit jaar. Geen kinderen." Ik antwoordde hen zonder emotie. Ik voelde echt niets voor Thomas en had hem maar een paar keer ontmoet. Mijn ouders waren erg vasthoudend aan de match, dus ik stemde in met zijn voorstel, wetende dat zijn aanbod het beste was dat ik waarschijnlijk zou krijgen. Hij was rijk en knap genoeg. Ik wist dat ik op een gegeven moment moest trouwen, waarom dan niet met Thomas als het mijn familie gelukkig maakte. Nu zou ik waarschijnlijk met niemand trouwen, niet lesgeven of misschien zelfs niet veel langer leven. "Heeft u medische problemen waarvan u op de hoogte bent?" vroeg de dokter. "Nee, voor zover ik weet ben ik gezond." antwoordde ik terwijl ik naar de mannen keek, misschien willen ze er zeker van zijn dat ik fysiek in staat ben om te werken.
Ik wilde niet dat ze dachten dat ik niet in staat was, misschien kon ik door hard werken mijn vrijheid verdienen. "Ik neem aan dat je met jouw leeftijd al hebt gebloed, klopt dat?" vroeg de Alpha me ronduit. Mijn wangen werden warm; ik ben niet gewend dat iemand zo direct tegen me spreekt. Deze lijn van ondervraging voelde vernederend. "Ja." antwoordde ik bijna fluisterend. De mannen schreven weer iets op. "Doe nu je kleren uit zodat we je kunnen onderzoeken." Mijn huid werd onmiddellijk rood van schaamte. Nee, ik kon dit bevel niet opvolgen. Geen enkele man had me ooit naakt gezien, dit was niet wat ik had verwacht. "Alsjeblieft, nee..." sprak ik terwijl ik mijn mantel steviger om mijn trillende lichaam klemde. "Als je het liever hebt, zal een van de mannen het voor je doen." De Alpha sprak op een manier die als neerbuigend aanvoelde en de bewaker bij de deur stapte naar voren. Ik veranderde van gedachten, ik wilde nooit meer dat zijn ogen of die van een andere man op mij gericht waren. Tranen begonnen langzaam over mijn gezicht te stromen terwijl ik mijn mantel verwijderde en de dunne nachtjapon naar de vloer liet zakken, het materiaal hoopte zich rond mijn voeten op.
Ik sloot mijn ogen strak omdat ik het niet kon verdragen de ogen van de mannen over mijn lichaam te zien dwalen. Mijn lippen trilden en een kleine snik ontsnapte uit mijn bevende mond, ik sloeg instinctief mijn armen om mijn borst, in een poging enige waardigheid te behouden die ik nog had. Ik opende mijn ogen weer toen ik grote handen rond mijn polsen voelde die ze langs mijn lichaam vastpinden. Zwarte, onmogelijke zwarte ogen ontmoetten de mijne. Ze behoorden toe aan Alpha James, zijn handen bewogen nu op en neer over mijn blote armen in een kalmerende beweging waardoor mijn lichaam intens warm werd.
Zijn ogen gleden langs mijn lichaam en namen elke ronding in zich op. Hij merkte mijn stevige, volle borsten op die hijgend op en neer gingen, mijn tepels hard en rechtopstaand. Hij zag elke ronding en elke centimeter huid die ik altijd privé had gehouden. Alpha James' ademhaling werd onregelmatig toen onze ogen elkaar weer ontmoetten en langzaam leunde hij naar mijn oor, veegde de tranen weg met zijn duim en zei zo zacht dat ik dacht dat ik het me misschien had verbeeld. "Je bent van mij, Ember." Alpha James trok de jurk weer over mijn lichaam, zijn handen raakten lichtjes mijn harde tepels aan, wat resulteerde in een kleine zucht die uit mijn mond ontsnapte. Ik dacht dat ik een laag gegrom hoorde, maar was zo verstrikt in mijn eigen schaamte dat ik het me moest hebben verbeeld. Volledig beschaamd door mijn gebrek aan controle over mijn eigen lichaam kromp ik ineen. De Alpha glimlachte naar me en gaf me de mantel terug. "Dat is alles, Ember Zwart."