Hoofdstuk 4-
Er zitten vijf mannen aan de tafel met de knappe vreemdeling die ze Alpha noemen. Ik herken degene die de mannen commandant noemden van het schip, en van toen ik uit mijn huis werd gehaald. Hij ziet er vandaag iets minder woest uit, misschien voelt hij zich meer op zijn gemak nu hij thuis is in plaats van gevangenen te vervoeren. Wat de andere mannen in de kamer betreft, ik denk niet dat ik ze eerder heb gezien, behalve de knappe man die de leiding lijkt te hebben. Een van hen is veel ouder dan de rest, waarschijnlijk rond de zestig als ik zou moeten raden, de lijnen rond zijn ogen spreken van wijsheid die ik nog niet heb verworven. Mijn ogen schieten door de kamer wanneer ik merk dat de man die me begeleidde bij de deur op wacht staat. Zijn groene ogen wijken geen moment van mijn lichaam, en ik voel hoe hij me met zijn blikken uitkleedt. Hij kijkt zeer tevreden en het geeft me een naar gevoel in mijn maag, waarom zou hij zo blij zijn om hier te zijn?
"Er is geen reden om ons te vrezen, vrouw, dit is snel voorbij en je zal geen kwaad worden gedaan," zegt de man die ze Alpha noemen en haalt me uit mijn innerlijke onrust.
Ik krijg een bijna euforisch gevoel wanneer zijn ogen de mijne ontmoeten, ik voel me zo anders met zijn ogen op mij vergeleken met de glurende bewaker bij de deur. Het is het vreemdste omdat ik bang ben, maar ik voel mijn hart sneller kloppen wanneer hij tegen me spreekt, alsof ik alles zal doen wat hij zegt zolang ik zijn aandacht op mij kan houden. Ik voel me verhit en mijn lichaam warmt ongemakkelijk op, ik voel plots een kloppend gevoel tussen mijn benen en mijn gezicht wordt roze van schaamte. Het is zo moeilijk om mijn gekke gedachten te begrijpen omdat deze gevoelens zo vreemd voor me zijn. Ik heb nooit eerder deze soort verbinding met iemand van het andere geslacht gevoeld, en ik wil zijn ogen op mij.
Wanneer ik weer om me heen kijk voel ik bliksemschichten door mijn zenuwuiteinden gaan wanneer ik de blik ontmoet van een man die zo veel gemeen heeft met de Alpha. Zijn pupillen verwijden zich, en mijn mond wordt droog door het contact, het kloppende gevoel in mijn geslachtsdeel wordt intenser dus ik wrijf mijn dijen tegen elkaar om wat van het ongemak te verlichten. Ik kan alleen maar hopen dat niemand mijn vernederende situatie opmerkt.
Waarom voel ik me zo aangetrokken tot deze twee mannen, mannen die me hebben meegenomen en me waarschijnlijk pijn zullen doen? Waarom voel ik me plotseling veilig wanneer hun ogen op mij gericht zijn? Ik ben officieel mijn verstand verloren.
"We moeten wat basisinformatie van je verzamelen. Je zal elke vraag eerlijk beantwoorden, begrepen?" Zijn sterke, bevelende stem kalmeert mijn wilde gedachten. "Ja... ja, ik begrijp het... ehm Alpha." Ik weet niet zeker hoe ik hem of de andere mannen moet aanspreken. Ik heb nog geen een-op-een gesprek met een van hen gehad, alleen bevelen gekregen. "Je mag me Alpha James of Sir noemen, en dit is mijn Beta Lucas, mijn broer en mijn tweede in bevel." Geen wonder dat ze zoveel op elkaar lijken, behalve hun oogkleur die opvallend verschillend is.
Hij wees naar een jonger uitziende man die waarschijnlijk ongeveer mijn leeftijd is. Hij was degene die mijn binnenste in vuur en vlam zette, degene die dit verlangen in mij creëerde. Toen ik naar hem keek, merkte ik dat hij veel overeenkomsten had met Alpha James, alleen zag hij er jeugdiger en iets slanker uit met lichter, bijna goudkleurig haar in tegenstelling tot het donkerdere blonde haar van zijn broer. Hij had ook een groot litteken dat van zijn kaak bijna tot aan zijn oog liep. Het litteken zag er oud uit en voegde alleen maar toe aan zijn ruige, knappe uiterlijk. Hoewel hij er net zo uitzag als de krijger die de andere mannen waren, voelde ik een zekere vriendelijkheid bij hem toen hij me warm toelachte. Zijn ogen waren een prachtig opvallend blauw, het tegenovergestelde van de bijna zwarte ogen van zijn broer. Hij had een van de eerste oprechte glimlachen die ik van deze mannen heb gezien, misschien zijn ze toch niet van plan ons pijn te doen.
De Alpha stelde ook de man voor die ik door de mannen als commandant had horen aanspreken als Delta Shane. Shane heeft een groot, sterk lichaam met lang donker haar en een serieus gezicht. De oudere man heet Benjamin en hij observeert iedereen in de kamer stilletjes. De andere twee mannen aan het einde van de tafel die eruitzagen als krijgers heetten Danny en Sam. Ze hebben beiden een luchtige uitstraling, en moeten dicht bij elkaar staan omdat ze steeds kleine privégesprekken met elkaar voeren. De aandacht van deze mannen was intimiderend, ik weet nog niet wat ze willen, maar ik hoop dat mijn antwoorden hen tevreden stellen en dat ze niet besluiten me te doden. De Alpha zei dat me geen kwaad zal worden gedaan, maar kan ik een man vertrouwen die grote groepen vrouwen ontvoert... waarschijnlijk niet.
"Nu de introducties zijn gedaan, hebben we je naam, leeftijd en eventuele training of vaardigheden nodig." De Alpha sprak nadrukkelijk.
Ik dacht een minuut na voordat ik antwoordde. "Mijn naam is Ember Black, en ik ben net negentien geworden aan het begin van de zomer. Ik heb bijna voldaan aan de eisen om mijn onderwijsbevoegdheid te ontvangen en ben opgegroeid op een grote boerderij, dus ik ken de basis van planten en het verzorgen van vee." De mannen keken tevreden met mijn antwoord en schreven iets op hun papieren. "Was je getrouwd, of had je kinderen?" Het maakte me nieuwsgierig dat hij het zo formuleerde, "was". Als ik getrouwd was of kinderen had, gevangen of niet, zou ik toch nog steeds iemands vrouw of moeder zijn, nietwaar? "Ik was beloofd aan een man genaamd Thomas, de bruiloft was gepland na de oogst dit jaar. Geen kinderen."
Ik antwoordde hen zonder emotie, ik voelde echt niets voor Thomas en had hem maar een paar keer ontmoet. Mijn ouders waren erg vasthoudend, dus ik had zijn voorstel geaccepteerd in de wetenschap dat zijn aanbod het beste was dat ik waarschijnlijk zou krijgen. Hij was rijk en knap genoeg. Ik wist dat ik op een gegeven moment moest trouwen, waarom niet met Thomas als het mijn familie gelukkig maakte. Nu zou ik waarschijnlijk met niemand trouwen, niet lesgeven of misschien zelfs niet veel langer leven. De stem van mijn moeder galmde in mijn hoofd: "Je moet tevreden zijn met het leven dat je hebt in plaats van altijd te hopen op iets beters." Ik had haar advies moeten opvolgen, ik wou dat ik gelukkiger had kunnen zijn met mijn eerdere mogelijkheden.
"Heb je medische problemen waar je van op de hoogte bent?" "Nee, voor zover ik weet ben ik gezond." Ik antwoordde terwijl ik naar de mannen keek, misschien wilden ze zeker weten dat ik lichamelijk in staat was om te werken. Ik wilde niet dat ze dachten dat ik onbekwaam was, misschien kon ik door hard werken mijn vrijheid verdienen. "Heb je gebloed?" Mijn wangen werden warm; ik was niet gewend dat iemand zo direct tegen me sprak. Deze lijn van ondervraging voelde vernederend, menstruatie is privé en zeker niet iets waar ik me comfortabel bij voel om over te praten in een kamer vol vreemde mannen. "Ja." antwoordde ik bijna fluisterend.
De mannen schreven weer iets op. De energie in de kamer veranderde, en ik voelde me klein en kwetsbaar. "Nu, trek je kleren uit zodat we je kunnen onderzoeken." Mijn huid werd meteen rood van schaamte. Nee, ik kon dit bevel niet opvolgen. Geen man had me ooit naakt gezien, dit was niet wat ik had verwacht. "Alsjeblieft, nee..." zei ik zachtjes terwijl ik mijn gewaad steviger om mijn trillende lichaam klemde.
"Als je dat liever hebt, zal een van de mannen het voor je doen." De Alpha sprak op een toon die als neerbuigend aanvoelde en de bewaker bij de deur stapte naar voren. Ik was de groenogige man die me naar de kamer had gebracht bijna vergeten, ik wilde zeker niet dat hij zijn handen aan me zou slaan.
Ik veranderde van gedachten, ik wilde nooit meer de ogen van de Alpha, of die van een andere man, op me. Tranen begonnen langzaam over mijn gezicht te lopen terwijl ik mijn gewaad uittrok en de dunne nachtjapon op de grond liet vallen, het materiaal zich ophopend rond mijn voeten. Ik kneep mijn ogen dicht, niet in staat om de blikken van de mannen op mijn lichaam te verdragen. Een kleine snik ontsnapte oncontroleerbaar uit mijn mond en instinctief sloeg ik mijn armen om mijn borst, in een poging om nog een beetje waardigheid te behouden. Ik opende mijn ogen weer toen ik grote handen om mijn polsen voelde die ze naar de zijkant van mijn lichaam drukten. Zwarte, onmogelijke zwarte ogen ontmoetten de mijne.
Ze behoorden toe aan Alpha James, zijn handen bewogen nu langzaam op en neer over mijn blote armen en stuurden vuur door mijn ontblote lichaam. Zijn ogen gleden over mijn frame en namen elke ronding van mijn lichaam in zich op. Hij merkte mijn stevige, volle borsten op die met schokkerige ademhaling op en neer gingen, mijn tepels hard en rechtopstaand. Hij zag mijn heupen die uitwaaierden en het kleine rode plukje krullen dat mijn meest intieme plek verborg, mijn benen niet lang, maar gespierd en sterk. De ademhaling van Alpha James werd onregelmatig toen onze ogen elkaar weer ontmoetten en hij leunde naar mijn oor, mijn tranen wegvegend met zijn duim en zei zo zacht dat ik dacht dat ik het misschien verbeeldde.
"Je bent van mij, Ember." Alpha James bukte zich naar mijn voeten en trok de jurk weer over mijn lichaam, lichtjes langs mijn harde tepels strijkend, wat resulteerde in een kleine kreun die uit mijn mond ontsnapte. Helemaal beschaamd door mijn gebrek aan controle over mijn eigen lichaam kromp ik ineen. Toen glimlachte hij naar me en gaf me het gewaad terug. "Dat is alles, Ember Black."