Hoofdstuk 3
Sara
Ik strompelde uit Jessica's auto, mijn benen wankelend op de onwennige hakken, terwijl ik wanhopig aan de zoom van mijn jurk trok. "Het voelt alsof ik een theedoek draag," mopperde ik, terwijl ik vergeefs probeerde de strakke stof lager te trekken. De koele avondlucht bezorgde me kippenvel op mijn onbedekte huid, waardoor ik me pijnlijk bewust werd van hoeveel ervan zichtbaar was.
Jessica rolde met haar ogen. "Oh, hou op met zeuren. Je ziet er geweldig uit."
"Ik lijk wel een figurant in 'Desperate Housewives,'" kaatste ik terug.
"Dat is juist de bedoeling, suffie. We gaan naar een kroeg, niet naar een klooster."
Ik wierp een blik op mijn outfit. De jurk, als je het zo kon noemen, bedekte nauwelijks mijn essentiële delen. "Ik heb riemen gezien die langer zijn."
Jessica snoof. "Alsjeblieft. Dit is nog tam vergeleken met wat sommige meiden dragen. Weet je nog die keer dat Becky opdook in wat in feite bodypaint was?"
"Hoe zou ik dat kunnen vergeten? Ik probeer dat beeld nog steeds uit mijn hersenen te bleken."
We waggelden richting de ingang van de kroeg, onze hakken tikten op het trottoir. Ik voelde me als een pasgeboren giraffe, met wankele benen en onzekerheid.
"Ik weet het niet, Jess," zei ik, aarzelend bij de deur. "Misschien moeten we gewoon naar huis gaan en Netflix kijken. Er schijnt een geweldige nieuwe webserie te zijn."
Jessica greep mijn arm. "Oh nee, dat gaan we niet doen. We gaan naar binnen, en je gaat plezier hebben. Zelfs als ik een glimlach op je gezicht moet lijmen."
"Is dat voor of nadat je deze jurk aan mijn dijen hebt geniet?" mompelde ik.
Ze negeerde me en duwde de deur open. Het geluid sloeg ons als een muur tegemoet – muziek, gelach, klinkende glazen. En de geur... een doordringende mix van bier, zweet en wanhoop.
"Ah, de zoete geur van slechte beslissingen," grapte ik.
Jessica gaf me een elleboogstoot. "Doe eens wat vrolijker, wil je? Kijk, daar is een groepje knappe jongens aan de bar."
Ik tuurde in hun richting. "Dat zijn geen jongens, Jess. Dat is een vrijgezellenfeest. En ik denk dat degene met de tiara net in een plant heeft overgegeven."
Ze zuchtte dramatisch. "Je bent onmogelijk. Kom op, laten we een drankje halen. Misschien verbetert wat alcohol je humeur."
"Of laat het me in ieder geval vergeten dat ik deze jurk draag," stemde ik in.
We wurmden ons een weg naar de bar, wat ongeveer net zo makkelijk was als een naald rijgen terwijl je op een stier zit. Ik verloor de tel van hoe vaak ik mijn excuses aanbood voor het staan op tenen of per ongeluk iemand een elleboogstoot geven.
"Twee vodka tonics," schreeuwde Jessica naar de barman over het lawaai.
Ik leunde dicht naar haar toe. "Maak die van mij maar een dubbele. Ik heb alle vloeibare moed nodig die ik kan krijgen."
Terwijl we op onze drankjes wachtten, kon ik het gevoel niet van me afschudden dat iedereen naar ons staarde. Of, specifieker, naar mijn benen, die tentoongesteld waren als prijswinnaars op een jaarmarkt.
"Jess," siste ik, "ik zweer dat deze jurk krimpt. Is dat mogelijk? Kan polyester in real-time krimpen?"
Ze lachte. "Hij krimpt niet, mafkees. Je bent gewoon niet gewend om je troeven te laten zien."
"Troeven? Ik ben één nies verwijderd van een aanklacht wegens openbare zedenschennis."
Jessica lachte luid, haar hoofd naar achteren gooiend. "Oh, schat, dat is niets. Wil je een geheim weten?" Ze leunde dicht naar me toe, haar adem warm tegen mijn oor. "Ik draag vanavond niet eens een slipje. Voor, je weet wel, snelle toegang."
Ik deinsde achteruit, bijna van mijn barkruk vallend. "Jessica! Dat is... dat is..."
"Geniaal? Praktisch? Het toppunt van mode?" Ze wiebelde met haar wenkbrauwen.
"Onhygiënisch," eindigde ik, rillend. "Wat als je op iets plakkerigs gaat zitten?"
Ze haalde haar schouders op. "Dat is een probleem voor Toekomstige Jessica. Huidige Jessica is hier om te feesten."
Ik staarde Jessica ongelovig aan, mijn hoofd schuddend. "Je hebt echt geen schaamte, hè?"
Ze grijnsde onbevreesd. "Nee! En waarom zou ik? Het leven is te kort om je zorgen te maken over dingen als 'sliprandjes' of 'publieke fatsoen'. Je zou het eens moeten proberen. Bevrijd die dijen, meid!"
"Nee, dank je. Ik houd mijn ondergoed stevig op zijn plaats als het aan mij ligt."
"Zoals je wilt." Jessica haalde haar schouders op. "Maar je mist wat. Je hebt geen idee hoe bevrijdend het voelt."
Voordat ik kon reageren, kwamen onze drankjes aan.
Ik nam aarzelend een slok van de vodka tonic, lichtjes grimassend toen de scherpe alcohol achter in mijn keel sloeg. Jessica daarentegen dronk de hare in één lange teug leeg.
"Ahh, dat is het spul," zei ze, terwijl ze het lege glas op de bar zette. "Barman, nog een rondje!"
Ik keek haar wantrouwend aan. "Denk je niet dat je een beetje moet afremmen? We zijn net aangekomen."
Jessica wuifde afwijzend met haar hand. "Alsjeblieft, dit is slechts het opwarmen. Je hebt geen idee wat er nog komt."
"Ik weet niet of ik dat wel wil weten," mompelde ik.
"Oh, kom op! Leef een beetje. Weet je wat jij nodig hebt? Een ouderwetse one-night stand."
Ik verslikte me bijna in mijn drankje. "Pardon?"
"Je hebt me gehoord. Een vrijblijvende, wilde nacht vol passie met een vreemde. Het zal wonderen doen voor je stressniveau."
Ik schudde heftig mijn hoofd. "Geen sprake van. Absoluut niet. Ik ben niet dat soort meisje."
"Welk soort meisje? Het soort dat plezier heeft? Het soort dat niet alles overdenkt?"
"Het soort dat met vreemden naar huis gaat," kaatste ik terug. "Het is onveilig, en bovendien ben ik niet... ervaren op dat gebied."
"Precies daarom zou je het moeten proberen!" riep Jessica uit, haar ogen oplichtend. "Denk eraan als een educatieve ervaring. Seksuele voorlichting: Gevorderd."
"Je bent onverbeterlijk, weet je dat?"
"Ik noem het liever 'avontuurlijk'," zei ze met een knipoog. "Maar serieus, Sara, je moet wat losser worden. Wanneer heb je voor het laatst iets spontaans gedaan?"
Ik opende mijn mond om te protesteren, maar sloot hem weer. Ze had een punt. Mijn leven was een reeks routines en veilige keuzes geworden. Maar toch...
"Ik weet het niet, Jess. Het is gewoon niet wie ik ben."
Ze zuchtte dramatisch. "Prima, wees maar een spelbreker. Maar ik, ik ga vanavond zeker mijn geluk beproeven."
"Je meent het niet," zei ik, een wenkbrauw optrekkend.
"Doodserieus," antwoordde ze, de rest van haar drankje leegdrinkend. "Mama is op jacht."
Na een paar drankjes kwam er een lange man naar ons toe aan de bar. Hij had zorgvuldig warrig haar en een glimlach die schreeuwde: 'Ik heb een boot, en mijn vader is advocaat.'