




Hoofdstuk 1 Zelfmoord
De villa van de familie Kennedy.
"Help! Mevrouw Clara Kennedy heeft zelfmoord gepleegd!"
Een schreeuw galmde door de hele villa.
Iedereen in de woonkamer haastte zich naar de tweede verdieping.
Victoria Kennedy wierp een blik naar Clara's kamer boven en liep langzaam naar boven.
Er waren veel mensen in haar kamer, maar het was ruim genoeg.
Victoria keek om zich heen en merkte de luxe inrichting op die rijkdom en privilege uitstraalde.
Een vleugje spot flitste door haar ogen.
Een boze stem sneed door de chaos heen: "Wat is er in hemelsnaam gebeurd?"
Een bediende, knielend op de grond en trillend, zei: "Meneer Oliver Kennedy, we kwamen mevrouw Clara roepen voor het avondeten en vonden haar liggend op de grond. Er lag een afscheidsbrief en een fles slaappillen naast haar bed."
Een afscheidsbrief? Slaappillen?
Iedereen keek geschokt en vol afgrijzen.
Victoria was verrast. Clara meende het dit keer echt?
Een knappe man ging op één knie zitten en tilde Clara stilletjes op. Zijn gezicht was ernstig en met een diepe stem riep hij: "Breng haar naar het ziekenhuis!"
Terwijl hij langs Victoria liep, keken zijn koude, diepe ogen haar scherp aan.
"Je kunt maar beter bidden dat Clara in orde is!" beet hij haar toe, en liep toen de kamer uit.
Victoria zei niets.
Elodie Smith, Clara's moeder, snikte: "Victoria, waarom heb je je zus tot dit gedreven? Hoe kun je zo wreed zijn?"
"Als ze wil sterven, wat heeft dat met mij te maken?" antwoordde Victoria kil.
"Jij ellendeling! Ze is je zus. Hoe kun je zo koud en harteloos zijn?" berispte haar vader, Simon Kennedy, haar boos, zonder rekening te houden met haar gevoelens.
Ze leek eraan gewend te zijn.
"Hoe kan de familie Kennedy zo'n ondankbaar persoon als jij hebben? Je bent te wreed om deel uit te maken van de familie Kennedy!" vloekte Oliver, leunend op zijn stok.
Victoria lachte, "Denk je dat het me iets kan schelen om deel uit te maken van de familie Kennedy? Als je de moed hebt, zet me dan eruit!"
Oliver kon Victoria's uitdagende houding niet verdragen en dreigde: "Je bent gewoon onredelijk! Als er iets met je zus gebeurt, dan..."
Victoria onderbrak hem, "Wat? Wil je dat ik met haar begraven word?"
Ze geloofde niet dat Clara echt zou sterven. Iemand die zo ijdel was, zou zichzelf niet doden.
"Denk je dat ze de koningin is?
"Ik ben ook een dochter van de familie Kennedy. Waarom zou ik altijd toe moeten geven aan Clara?" weerlegde Victoria.
Oliver zei boos: "Waarom? Denk aan de gekke dingen die je de afgelopen jaren hebt gedaan. Behalve je zus erin luizen en problemen veroorzaken, wat kun je nog meer doen? Wat kun je de familie Kennedy brengen?"
Victoria's ogen waren diep, met emoties die moeilijk te lezen waren. De hoeken van haar mond krulden lichtjes, wat een koude uitstraling gaf.
Ja, hoe kon ze vergeten dat Clara bekend stond als de Parel van Ridgewood, een titel die de familie Kennedy aanzienlijke voordelen bracht?
Toen zei Oliver: "Je verloving met de familie Tudor moet worden afgeblazen! Met je bezoedelde reputatie zal de familie Tudor niet toestaan dat je met hun familie trouwt!"
Victoria zei opstandig: "Wat als ik het er niet mee eens ben?"
Oliver's stok sloeg krachtig op de grond en de rimpels op zijn gezicht spanden zich aan. "Het is niet aan jou!"
Hij leidde toen een groep mensen naar het ziekenhuis.
Victoria keek naar hun vertrekkende ruggen, haar hart ongewoon kalm. Ze had zulke scènes talloze keren meegemaakt.
In de ogen van de familie Kennedy was Clara de parel van de familie, terwijl Victoria de minst geliefde was.
De familie Kennedy werd bedrogen door Clara's slechte acteerwerk omdat ze dom waren en alleen om hun eigen belangen gaven.
Maar Victoria kon niet begrijpen hoe een man zo slim als Lucas Tudor ook door haar bedrogen kon worden.
Ze kon echt niet begrijpen hoe hij de erfgenaam van de familie Tudor was geworden!