1- Het is nog maar het begin
Duizenden jaren lang was de wereld die we kennen als Aarde een welvarend land van rijkdom, vrede en magie. Een oude, onverklaarbare kracht die leven en vooruitgang creëerde. Veel wezens konden putten uit de natuurlijke magie van de wereld om superieure wezens te worden met geavanceerde vaardigheden en verscherpte zintuigen. Uiteindelijk werden ze "bovennatuurlijk" genoemd.
Een van de vele wezens die de Aarde bevolkten, waren de mensen. Echter, naarmate ze evolueerden, werden ze een jaloerse en hebzuchtige soort. Ze begonnen te hunkeren naar meer macht en kennis die ze niet konden begrijpen. In een noodlottig jaar besloten enkele slechte mensen met een machtscomplex dat zij het superieure ras moesten zijn.
Ze brachten langzaam het idee bij de mensen dat superwezens gevaarlijk waren, en verspreidden het idee dat deze vredelievende wezens aan banden gelegd en tot slaaf gemaakt moesten worden. Mensen vrezen wat ze niet kunnen beheersen en dingen die ze niet kunnen begrijpen.
Uiteindelijk brak er een Grote Oorlog uit en vele onschuldige levens gingen verloren. Op een noodlottige dag verdwenen alle bovennatuurlijke wezens en degenen die aan hen verbonden waren. Maar ook de magie, de welvaart en de vrede verdwenen. Alle sporen van deze mystieke wezens verdwenen, alleen herinneringen bleven achter.
Mensen vonden een manier om te overleven. Ze bleven groeien, maar ook hun lustvolle verlangens, hebzucht, haat en uiteindelijk wanhoop. Ziekten en oorlogen volgden hen als parasieten.
Echter, de constante nieuwsgierigheid van mensen hielp een vastberadenheid voor vooruitgang aan te wakkeren, en uiteindelijk begon welvaart vorm te krijgen. Ze creëerden uiteindelijk hun utopie, met sprongen vooruit in de 22e eeuw.
Naarmate de jaren verstreken, werden herinneringen verhalen. De vertellers reconstrueerden verhalen die in de loop van de tijd werden verteld en werden mythen en legendes; fictie gesponnen op hoop en dromen van een andere tijd. Sprookjes werden gecreëerd en geromantiseerd.
Fast forward naar vandaag.
Deze wereld is geen sprookje met knappe prinsen die hemelse schoonheden redden die borderline bestialiteit vriendschappen hebben met dieren, vrolijke deuntjes zingen en 'Oh wee is mij' roepen. Dit is de echte wereld.
Ongeveer 200 jaar geleden werd onze kleine mensenwereld op zijn kop gezet. De wezens uit onze dromen en nachtmerries, de wezens uit folklore, waren allemaal echt. En nu leven ze onder ons, en sommigen regeren ons zelfs.
We leven nu in een patriarchale samenleving met vooropgezette monsters als monarchen die met ijzeren vuisten regeren. Toen ze de macht overnamen, voerden ze een verouderd en eerlijk gezegd regressief statussysteem in dat een complexe samensmelting was van culturen en tradities voor zowel mensen als wezens.
Maar ik loop op de zaken vooruit.
Hoi, mijn naam is Everly. Ik ben sinds gisteren 18 jaar oud. Ik ben een menselijk meisje. Ik woon in Elders Haven, de hoofdstad van New Glim, ooit bekend als Los Angeles, Californië, in de Verenigde Staten.
Ik zie er gemiddeld uit, 1,65 meter, met rondingen en een grote boezem. Ik heb bruin krullend haar dat over mijn schouders valt en heldere hazelnootkleurige ogen met spikkels van blauw en groen die volgens mama schitteren in de zon. Ik was het wonderkind van mijn ouders. Ik heb het geluk gehad een goed leven te leiden, omdat mijn vader in de Stadsraad zit en mijn moeder een zeldzame menselijke dokter is. Ik ben mijn laatste jaar aan het afronden op de prestigieuze Isla Academie voor Jonge Dames. Mijn beste vriendin is Stella, een weerwolf.
Een weerwolf? Ja! De bovennatuurlijke wereld kwam iets meer dan 200 jaar geleden uit hun schuilplaats. Weerwolven, vampieren, heksen, zelfs zeemeerminnen! Centauren, dwergen, feeën, allemaal.
Maar de machtigste wezens die uit het bovennatuurlijke rijk tevoorschijn kwamen, waren de draken. Hoewel ze een zeldzaam ras zijn, waren deze beesten de grootste, sterkste en meest buitengewone. Hun aanwezigheid bracht magie terug in de wereld en ze versterkten de bovennatuurlijke wereld tot een onstuitbare kracht.
Wij mensen zagen het niet aankomen en we hadden geen schijn van kans.
De Grote Tweede Oorlog eindigde voordat hij begon, en de wereld zoals wij mensen die kenden, werd vernietigd en veroverd. Meer dan tweederde van het menselijk ras stierf op één dag. Die dag wordt voor altijd betreurd als Reapers Day.
Toen de magie weer in de wereld werd vrijgelaten, gebeurde er iets en de meeste mensen verdwenen, hun essentie verdampte in de ether. Het werd gezegd dat het een grote schok voor iedereen was.
Het deed ook de bovennatuurlijke wereld pijn. Veel bovennatuurlijke wezens kwamen om; sommige soorten stierven zelfs uit. Niemand weet waarom. Alleen de sterken bleven over. Sommigen zeggen dat degenen die overleefden als waardig werden beschouwd voor magie en compatibel met de bovennatuurlijke rassen. Ik beschouw mezelf niet als gelukkig, maar blijkbaar waren mijn voorouders een van degenen die overleefden.
Maar goed, ik dwaal af.
Nu zit ik voor mijn spiegel, mijn haar in een lage formele knot te doen en de rode satijnen avondjurk aan te trekken die de koerier heeft bezorgd. Het was een op maat gemaakte satijnen baljurk met off-the-shoulder lange mouwen en een lange split die verleidelijk mijn been liet zien. Ik was dankbaar dat mijn moeder me voor mijn verjaardag had meegenomen om me te laten waxen. De jurk paste als gegoten en ik voelde me prachtig.
Over een uur moet ik naar het langverwachte en beroemde EverMate Bal. Het is een soort overgangsritueel voor bovennatuurlijke jongedames om hun partner of partners te vinden wanneer ze volwassen worden. Ja, meervoud. Je kunt er meer dan één hebben. Het gebeurt twee keer per jaar en je kunt de leiders van je ras verzoeken om deel te nemen. Stella gaat ook. Mensen kunnen een lotgenoot hebben, maar het is zeldzaam.
Het Orakel kiest elk jaar een aantal mensen en verplicht hen om deel te nemen. Als je weigert, sturen ze een klein leger om je te halen. Brieven werden weken geleden verstuurd. Twee meisjes op mijn school kregen een brief. Leraren roemen het als een grote eer. Niemand weet wat de mensen daar doen, want degenen die terugkomen hebben hun herinneringen gewist. De bovennatuurlijke wezens kunnen hun geheimen natuurlijk niet onthullen.
Ik dacht dat ik veilig was. Ik was zo blij dat ik minderjarig was, want het Orakel kiest alleen meisjes van 18 jaar of ouder. Ik heb vreselijke verhalen gehoord over het Bal. Zelfs Stella's familie waarschuwde ons voor de wezens daar. Eerlijk gezegd ben ik bang—dat ben ik altijd geweest. Het idee om gekoppeld te worden aan een superieur wezen maakt me doodsbang. Ik was dolblij dat ik niet geselecteerd was. Het sleutelwoord is WAS.
Gisteravond kwam er een speciale brief samen met de rode jurk. Het Orakel stuurde mij een brief. Ik was in shock, en dat ben ik nog steeds. Mijn moeder probeert dapper te doen, maar ik zie de bezorgdheid in haar ogen. Mijn vader was stoïcijns. Hij was de hele dag somber en zijn vermoeidheid is duidelijk zichtbaar op zijn gezicht.
Hij heeft de hele nacht met zijn collega's gepraat, geprobeerd te achterhalen waarom ik ineens een brief kreeg en geprobeerd me van de lijst te krijgen omdat het zo last minute was. Hij heeft zelfs persoonlijk bij Lord Handich gepleit om de uitnodiging in te trekken. Dit Bal is geen grap. Maar die brief is wet, en dus moet ik gaan. Om het nog erger te maken, zijn Lord Handich en Lady Annabel opgedragen om me persoonlijk te begeleiden.
Tenminste, ik zal bij Stella zijn; zij zal me beschermen. Er zijn zoveel wezens die mensen haten en ons nog steeds willen kwetsen. Hoewel er vrede en welvaart is, is er nog steeds veel onenigheid van beide kanten. Het Bal is ook een manier voor de overgebleven bovennatuurlijke rassen om zaken en verdragen te regelen. Heb ik al gezegd dat het een big deal is? De koningen komen zelfs opdagen, naar verluidt.
Ik moet deze nacht doorkomen, en dan lig ik weer in mijn warme bed. Morgen sta ik op en ga ik naar school alsof er niets is gebeurd.
De deurbel ging drie keer terwijl ik mijn eenvoudige diamanten oorbellen in deed die mijn moeder me gaf. Ding dong. Ding dong. Ding dong. Daar is mijn escorte! Oh geweldig! Let op de sarcasme.
Ik verlaat mijn kamer en loop de twee trappen af in ons gezellige vierkamerhuis. Wanneer ik de hoofdtrap bereik, zie ik Lord Handich, Lady Annabel en mijn ouders praten bij de voordeur in onze hal.
Lord Handich, de kanselier van Nieuw Glim (wat de oudjes een burgemeester zouden noemen), droeg een zwart smoking die glansde tegen de fonkeling van de kroonluchter. Lady Annabel droeg een zwarte pailletten baljurk die strak om haar lijf zat en uitwaaierde bij haar dijen; een grote zwarte strik zat op haar onderrug.
Wat mijn aandacht trekt, zijn de vier lange, gespierde en bewapende beveiligers die bij de deur staan. Hun paarse ogen vertellen me dat ze uit het demonrijk komen. Geen wonder dat ze zo lang zijn. Goh, ze moeten makkelijk 2 meter of langer zijn. Ik kan hun scherpe klauwachtige nagels onderscheiden ondanks dat hun handen voor hen gevouwen zijn. Ze hebben oortjes in en dragen allemaal zwarte pakken om de professionele look af te maken. Ze zouden zo kunnen doorgaan voor handlangers in die oude maffiaverhalen; ze hebben alleen nog die kleurrijke trainingspakken nodig.
Ik grinnik in mezelf. Er is geen reden waarom ik, een miezerig klein mens, vanavond naar een partnerbal zou moeten gaan. Er is geen manier dat ik gekoppeld ben aan een bovennatuurlijk wezen, toch?