6. Eric Bellini
"Verdomme... sluit, verdomme," vloekte Eric, terwijl hij op de knop van zijn autosleutel drukte, tevreden toen de auto eindelijk op slot ging. De Alpha kon niet wachten om terug naar zijn huis te gaan. Hij stopte de sleutels in zijn zak en haalde met zijn andere hand door zijn haar, blij dat hij eindelijk thuis was. Het was later dan hij had gedacht, maar zijn werk was essentieel en er waren dingen die hij gewoon niet kon laten liggen, hoe graag hij dat ook vaak wilde.
Hij liep het pad op en ontgrendelde de voordeur, schopte zijn zwarte laarzen uit terwijl hij de deur achter zich sloot en wiebelde even met zijn tenen. Een zucht ontsnapte uit zijn mond terwijl hij zijn voeten in het luxe tapijt liet zinken, waar hij een fortuin voor had betaald. Het bedrijf zou over een paar maanden van de grond komen.
Voor Eric was er niets fijner dan na een stressvolle dag thuis te komen en gewoon te ontspannen, zich om te kleden in comfortabele kleren en op de bank te loungen, met iets zinloos op de achtergrond op de televisie.
Echter, de Alpha realiseerde zich dat het huis vreemd stil was, maar hij dacht er niet te veel over na. Hij hing zijn jas op en maakte de bovenste helft van zijn overhemd los, waarbij zijn roedel-tatoeage op zijn borst zichtbaar werd, de lucht in hun huis warm. Zonder verder na te denken droegen zijn benen hem naar de trap en begon hij langzaam te klimmen, zijn lichaam moe en zijn geest nog steeds aan het malen na een helse dag.
Toen hoorde hij dat geluid.
De Alpha werd wakker met een schok. Hij keek om zich heen en realiseerde zich dat het weer een nachtmerrie was. Eric trok aan zijn haar, voelde de nattigheid aan de randen voordat hij besefte dat hij was ingedommeld met de alcoholfles tegen zijn hoofd geklemd. Zijn gezicht vertrok van afschuw.
Hij ging rechtop zitten en kneep zijn ogen samen tegen het zonlicht dat door de gordijnen scheen. Wat had hij er dan aan? De Alpha zuchtte. Hij wreef in zijn ogen en liet ze naar zijn nachtkastje dwalen, alleen om zijn telefoon weer te zien trillen. Dat deed hij al voor de miljoenste keer die week. Hij wist dat hij niet voor altijd kon weglopen van zijn verantwoordelijkheden.
Hij leunde achterover en draaide het nummer van zijn noodcontact.
"Adrian?" Hij ademde.
Zijn beste vriend aan de andere kant grinnikte, "Blij om te horen dat je nog leeft en ademt."
"Je bezorgdheid om mij is zo ontroerend."
Eric voelde zijn lippen nog steeds trillen. Hij wist dat zijn verdwijning zijn beste vrienden zorgen baarde, maar hij had geen controle over de situatie. Het laatste wat hij wilde was dat zijn vrienden de stukken moesten oprapen. Hij was beter dan dat en ook sterker.
"Ik doe mijn best," merkte Adrian droog op.
"Ik kom morgen terug," mompelde Eric, terwijl hij de telefoon strakker vastgreep dan nodig was.
"Geweldig! Wil je dat ik een parade voor je organiseer ter ere van je terugkomst?"
"Daar zou ik niet tegen zijn."
"Je bent een klootzak," blafte Adrian.
"Van jou is dat een groot compliment."
"Het is niet grappig, Eric! Je nam je telefoon helemaal niet op. Geen enkel bericht. Weet je hoe bezorgd we waren?"
De Alpha tuitte zijn lippen. Hij wilde niemand ongerust maken, maar het gebeurde gewoon. De telefoon naast zijn bed was een paar dagen stil, alleen ingeplugd in de oplader voor noodgevallen. Niet één keer had hij zijn telefoon gecontroleerd. Dat zou hem alleen maar schuldiger laten voelen.
"Het spijt me. Ik maak het goed met jullie beiden."
"Vertel me iets nieuws."
Eric veranderde snel van onderwerp. "Update me over wat er de afgelopen dagen is gebeurd."
Er viel een stilte voordat hij de opgewonden toon van zijn partner hoorde. De Alpha ging rechtop zitten, alert door de plotselinge verandering.
"We hebben een nieuwe persoonlijk assistent gevonden. Ze is gisteren begonnen en deze keer... blijft ze."
Eric rolde met zijn ogen. Geen sprake van. Adrian zei hetzelfde over de vorige. Ze hield het een maand vol voordat ze Eric vroeg om haar te knopen en zijn maatje te worden. Hij nam het eerste aanbod aan, en ze werd boos toen de Alpha zei dat hij het tweede niet zou vervullen.
"Oke, we zullen zien."
"Nee, ik meen het deze keer. Ze dacht eigenlijk dat jij haar zou interviewen vanwege haar oom..."
Eric onderbrak hem halverwege, zijn wenkbrauwen opgetrokken en zijn lippen op elkaar geperst. "Wacht, hoe heet ze?"
"Alyssa Rivers. Ze zei dat haar oom al met jou had gesproken over haar baan."
Toen klikte het. Ja. Hij had vorige week een telefoontje gekregen van een van zijn klanten die zijn nichtje aanbeval voordat hij zich terugtrok in zijn privéhut in het midden van nergens. Het was hem ontglipt.
"Ja. Het was me ontschoten, maar hebben jullie ervoor gezorgd dat ze geschikt is voor de baan?"
Adrian snoof. "Maak je geen zorgen, niet iedereen denkt met zijn lul."
Eric kromp ineen. Heb seks met assistentes drie keer, en je hoort er nooit het einde van.
De Alpha liep de lobby van het BEFORE-gebouw binnen. Het was een heldere zaterdagochtend zoals elke andere, het was rustig op straat, maar zodra je de glazen deuren van het platenlabelgebouw voorbij was, bevond je je midden in een chaotische wervelwind van geklets en commotie.
"Hallo, meneer Bellini," snorde de receptioniste, haar ogen twinkelden terwijl hij haar een blik gunde.
Eric keek naar de jonge vrouw naast hem; ze droeg haar haar strak opgestoken met een zwarte bodycon-jurk en zwarte panty's.
"Hallo, mevrouw Day."
"Ik ben zo blij je terug te zien."
Hij knikte, drukte op de liftknop om te ontsnappen aan een gesprek met haar.
"Heb je gehoord van Adams feest in het weekend? Ik hoop dat we samen kunnen gaan."
Adam was hun manager. Hij had geen idee van zijn feest, en het kon Eric ook niet schelen.
"Ik betaal je niet om te kletsen. Focus op je werk," wees hij haar af.
Ze knikte kort en ging weer aan het werk. De Alpha was moe van haar flauwe pogingen om met hem te flirten. Hij had spijt dat hij die ene avond met haar had gedanst in de club. Het was een dronken fout, als ze dat maar eerder had beseft.
Begrijp hem niet verkeerd, hij was een modelburger sinds de dag dat hij werd geboren, had nooit iets verkeerd gedaan. Hij was een rechttoe rechtaan student op school, eindigde bovenaan zijn klas op de universiteit en excelleerde vervolgens in zijn werkende leven, wat hem leidde tot de positie van CEO.
De positie waarin hij zich bevond, kwam met veel voordelen, waaronder de omega's die naar hem verlangden. Het was niet dat hij niet van de aandacht genoot, maar het werd te veel. Ze verwachtten ook te veel.
Zijn focus lag op zijn carrière, en hij had hard gewerkt om te komen waar hij vandaag was. De Alpha zou het zeker niet allemaal weggooien voor een omega.
Eric stond bij het raam, met zijn rug naar de deur. Hij was in zijn privékantoor. Hoewel de drie van hen een gedeeld kantoor hadden, gebruikten ze het alleen voor vergaderingen of tijdens de lunch. De Alpha haalde scherp adem toen hij een kloppend geluid op zijn deur hoorde. Die bedwelmende geur deed zijn ogen naar achteren rollen.
"Kom binnen."
Hij hoorde het geluid van een kopje dat op zijn bureau werd gezet en wachtte geduldig. De man draaide zich om en opende zijn lippen.
Alyssa was verbluffend met haar duifblauwe ogen en donkerbruin haar. Ze had een ronde mond, de gezwollen roze lippen deden hem denken dat ze er vaak op moest bijten. Hij kon het niet helpen haar fragiele handen op te merken, gevouwen voor haar. Haar pak zat als een tweede huid, en toonde die heerlijke rondingen. Geen wonder dat Adrain niet kon ophouden over haar te praten.
"Alyssa Rivers?" Eric's stem was een beetje ruw aan de randen, maar verder glad. Zijn gezicht en houding straalden macht en zekerheid uit.
Ze slikte hoorbaar. "Uh... ja, meneer."
Zijn grijns werd breder terwijl hij om het bureau heen liep, zijn ogen onderzochten de timide kleine omega voor hem. De Alpha voelde zich als een roofdier dat zijn prooi naderde terwijl de geur scherper werd. Warmte kronkelde in zijn maag, maar zijn gezicht bleef uitdrukkingsloos. Wat was er aan haar dat hij alles wilde laten vallen en haar beschermen? Dat gevoel was zo vreemd dat het hem boos maakte.
Hij liep terug naar zijn bureau en opende een lade, haalde een grote stapel dossiers tevoorschijn.
"Mijn zakenpartner heeft me over je verteld. Sorteer en organiseer deze," eiste Eric. "Corrigeer ook eventuele fouten die je erin vindt. Ik verwacht dat deze taak vanavond af is."
Ze stond bijna met open mond. Haar ogen flikkerden tussen de dossiers en hem.
Hij merkte de kleur uit haar gezicht verdwijnen terwijl ze aan de grond genageld bleef staan. "Wat is er mis, mevrouw Rivers? Is dit niet uitdagend genoeg?"
De Alpha gooide haar eigen woorden naar haar terug. Ze schudde haar hoofd en dwong een gespannen glimlach.
"Ik kan het aan, meneer Bellini," zei ze door haar tanden geklemd.
Zijn neusvleugels trilden bij de manier waarop ze hem zo uitdagend aankeek. Prima. Als ze een uitdaging wilde, kon hij haar die geven.
"Goed," Eric duwde de papieren praktisch in haar armen, waardoor ze een beetje wankelde door het gewicht van de documenten.
"Aan het werk," de omega knikte en wierp hem een vuile blik toe.
Toen ze zich omdraaide om te lopen, hield hij haar tegen. "Oh, en mevrouw Rivers, bedankt voor de koffie. Ik hoop dat het precies is zoals ik het graag heb, anders moet ik je weer lastigvallen voor een nieuwe kop."
Ze gaf hem een nepglimlach voordat ze wegliep, iets mompelend onder haar adem.
Dit gaat leuk worden. Hij grijnsde.
Facebook: The Scripturient (Word lid van "San_2045 squad", een besloten groep op Facebook om als eerste alles te weten!)
Instagram: San_2045