Hoofdstuk 4
Howard's slapen klopten van spanning en hij perste de woorden tussen zijn opeengeklemde tanden uit, "Elisa, hoe durf je zo tegen me te praten!"
Hij dacht, 'Elisa wordt steeds brutaler!'
Elisa snoof, "Alleen omdat ik je een beetje respect toon, betekent dat niet dat je kunt doen alsof je het middelpunt van het universum bent. Moet ik je soms op handen en voeten bedienen?"
Howard's hoofdpijn werd erger en zijn gezicht betrok. "Elisa..."
Hij had het woord nog maar net uitgesproken of Elisa onderbrak hem, "Je moet kalmeren en erover nadenken. Ik ben bereid om uit de weg te gaan voor jou en Victoria; je zou blij moeten zijn."
Hij moest gewoon die scheidingspapieren ondertekenen, in plaats van haar met deze zinloze vragen te bestoken.
Howard was verbijsterd en fronste diep. "Wanneer heb ik ooit gezegd dat ik wilde dat je uit de weg ging?"
Voor Elisa klonk dit nog vreemder.
Als ze hen niet samen liet zijn en niet wilde scheiden, verwachtte Howard dan dat Victoria voor altijd een minnares zou blijven?
Of misschien wilde Howard Elisa gebruiken als dekmantel om zijn familie te sussen, terwijl hij stiekem met Victoria was zonder haar enige druk te geven.
Met deze gedachte in haar hoofd, kregen Howard's eerdere woorden betekenis.
Elisa's hart zonk meteen. Ze beet op haar lip en kon het niet laten om boos te schreeuwen, "Howard, jij klootzak!"
Toen hing ze de telefoon op.
Ze had nooit gedacht dat de man van wie ze zoveel jaren had gehouden zo zou zijn. Het was walgelijk.
Gelukkig had ze op tijd besloten om van hem te scheiden, ook al had ze niet veel tijd meer.
Elisa betreurde het dat ze zoveel tijd had verspild aan iemand zoals Howard.
Vanaf nu kon ze zulke fouten niet meer maken.
Howard keek naar de verbroken verbinding en kookte van woede.
Hij drukte op zijn slapen en schreeuwde boos, "Ze is te ver gegaan! Hoe durft ze op te hangen? Bel haar terug!"
Was er iets mis met wat hij net had gezegd? Hoe durfde Elisa hem uit te schelden!
Angus wierp een voorzichtige blik op Howard's pijnlijke uitdrukking en reikte hem stilletjes de pijnstillers en wat water aan. "Meneer Brown, misschien moet u eerst de medicijnen innemen. Zodra mevrouw Brown is gekalmeerd, kunt u goed met haar praten."
In het verleden gaf Elisa zoveel om Howard dat, zelfs als ze ruzie hadden gehad, ze meteen voor hem zou zorgen zodra ze hem pijn zag lijden.
Maar nu was ze niet alleen onverschillig tegenover Howard's hoofdpijn, ze had ook zoveel harde woorden gezegd.
Angus zuchtte zachtjes. Het leek erop dat Elisa deze keer echt boos was.
Howard nam de medicijnen met een somber gezicht. Net toen zijn hoofdpijn begon af te nemen, kreeg hij een telefoontje van Victoria's agent. "Meneer Brown, er is iets gebeurd met Victoria. Een obsessieve fan is haar hotelkamer binnengedrongen en ze is bang. We zijn nu op het politiebureau."
"Wat?" Howard stond abrupt op, greep zijn jas en stormde naar buiten.
Angus stond daar met de telefoon in zijn hand, verbijsterd. Hij had Howard net willen vragen of hij Elisa weer moest bellen.
Toen hij zag hoe bezorgd Howard was over Victoria, begreep hij meteen Elisa's recente ongebruikelijke gedrag, wetende dat ze diep gekwetst was.
De volgende dag stond Elisa vroeg op om pap te maken, omdat het het beste was voor Flora om iets lichts te eten als ze verkouden was.
Flora keek naar de dampende pap en omhelsde Elisa met een gezicht vol dankbaarheid. "Elisa, je bent zo goed."
Ze kuste Elisa's wangen en vervloekte opnieuw die klootzak Howard omdat hij Elisa's waarde niet inzag.
Elisa duwde haar weg met een blik van afkeer. "Schiet op en eet je pap. Geef me de reservesleutel; ik moet later nog weg."
Flora gaf haar de sleutel en vroeg: "Zei je niet dat je vandaag een script zou schrijven?"
Elisa zwaaide vrolijk met het belgeschiedenis van haar telefoon. "Luminous Pictures zei dat ze 'Herstart' willen tekenen. Ik ga erheen om het contract te bespreken."
Naarmate Elisa's populariteit steeg, nam de aandacht van alle kanten toe. Veel filmmaatschappijen wisten dat ze aan een nieuw project werkte en wilden het graag van tevoren ondertekenen.
Hoewel 'Herstart' nog maar voor tweederde klaar was, deed dat niets af aan hun enthousiasme om het te tekenen.
Die zakenlui hadden een scherp oog voor kansen en zagen het winstpotentieel in haar script, daarom wilden ze graag betrokken raken.
Flora's ogen lichtten op. Ze stelde voor, bang dat Elisa een verlies zou lijden: "Aangezien ze je werk willen tekenen, moet je voorzichtig zijn en een goede prijs onderhandelen."
Elisa knikte. "Oké, begrepen."
Na het ontbijt nam Elisa een taxi naar Luminous Pictures.
Ondertussen, in het kantoor van Arthur Wright, de baas van Luminous Pictures, zat Howard tegenover hem.
Arthur fronste moeilijk. "Het is niet dat ik niet wil, maar 'Herstart' is nog niet getekend. Het is te vroeg om me te vragen de hoofdrol voor Victoria te reserveren."
Howard antwoordde onverschillig: "Victoria is net terug in het land en heeft een beter project nodig om haar positie in de binnenlandse entertainmentindustrie te stabiliseren. Als je haar de hoofdrol geeft, geef ik je dat stuk grond in Zuidstad."
Arthur hapte naar adem. "Je bent echt bereid om alles te geven voor Victoria."
Hij keek Howard, zijn jeugdvriend, van top tot teen aan en zei bedachtzaam: "Het is moeilijk om niet te vermoeden dat je relatie met Victoria precies is zoals de geruchten online."
Howard gaf hem een waarschuwende blik. "Zeg me gewoon, kun je het doen of niet?"
Arthur wreef over zijn kin. "Ik moet erover nadenken en je over een paar dagen een antwoord geven."
Hij moest met een goede reden komen om te weigeren. 'Herstart' was tenslotte het belangrijkste script dat hij in jaren had gezien, en de casting moest zorgvuldig gebeuren.
Bovendien had hij Victoria's werk gezien, en haar acteerwerk was inderdaad behoorlijk slecht.
Hij wilde niet dat zo'n goed script door Victoria werd verpest, maar hij kon de waarheid niet aan zijn vriend van meer dan twintig jaar vertellen. Het was echt moeilijk.
Howard stond op en streek zijn pak glad. "Geef me dan volgende week een antwoord!"
Arthur begeleidde Howard naar beneden. Zodra ze uit de lift stapten, zag Howard een bekend figuur in de lobby van het bedrijf. Het was Elisa.
Zij zag hem ook, maar na slechts een seconde oogcontact keek ze snel weg.
Arthur, naast hem, grijnsde een beetje. "Waarom begroet je vrouw je niet? Hebben jullie ruzie gehad?"
Howard wierp hem een boze blik toe en wilde naar Elisa toe gaan om haar te vragen waarom ze hier was. Na een paar stappen herinnerde hij zich plotseling iets.
Zijn uitdrukking veranderde en hij liep trots naar haar toe. "Besef je dat je gisteren te ver bent gegaan en ben je hier om je excuses aan te bieden?"
Elisa keek verward op. Wanneer had ze gezegd dat ze hier was om zich te verontschuldigen?
Howard bekeek haar van top tot teen en fronste licht. "Heeft niemand je verteld dat een verontschuldiging oprecht moet zijn? Met lege handen komen—dit is jouw idee van oprechtheid? Bovendien, stalk me niet meer. Ik hou er niet van!"