Verlaten Vrouw Slaat Terug

Hoofdstuk 7 The Jerk krijgt zijn verdiende loon

Cecilia's gezicht vertrok lichtjes.

Hij was echt niet bang om een scène te veroorzaken.

Dominic keek met minachting naar Alaric's zich terugtrekkende figuur en mompelde, "Gewoon een verloren zoon."

Cecilia perste haar lippen op elkaar. Gelukkig was Dominic zo vol van zichzelf dat hij waarschijnlijk nooit had gedacht dat zij enige connectie met Alaric had.

Maar Cecilia's lippen krulden in een spottende glimlach. Deze zogenaamde "verloren zoon" was iemand die Dominic niet aankon, hoe hard hij ook probeerde!

"Kom, we gaan," zei Cecilia, terwijl ze Dominic's arm pakte en de feestzaal binnenliep.

Deze keer, terug in de zaal, was Cecilia merkbaar proactiever.

Ze begroette en praatte beleefd met de gasten, nipte aan haar drankje en voerde al die hoogstaande sociale beleefdheden moeiteloos uit.

Dominic was verbaasd over Cecilia's verandering. Hij kon het niet laten te vragen, "Cecilia, je bent echt veel veranderd. Vroeger was je vreselijk in het praten met vreemden, maar nu doe je het als een professional."

Ze glimlachte gracieus, "Toen ik zag hoe uitstekend jij bent, realiseerde ik me dat ik mijn spel moest verbeteren."

Dit was duidelijk een compliment voor Dominic.

Dominic's humeur verbeterde, "Mijn lieve meid, al mijn inspanningen zijn er alleen maar op gericht jouw leven beter te maken, toch?"

Cecilia glimlachte en zei niets.

"Bovendien, het zien van jou die leert socializen doet me pijn."

"Ik zal binnen mijn mogelijkheden handelen," antwoordde Cecilia, terwijl ze zijn onoprechtheid echt verafschuwde.

Gelukkig dimden op dat moment de lichten in de zaal plotseling.

Het belangrijkste evenement van de avond, de liefdadigheidsveiling, stond op het punt te beginnen. Een man liep naar het midden van het podium, en een spotlight scheen direct op hem.

"Hallo allemaal! Het is een grote eer om jullie allemaal hier te hebben op het jaarlijkse liefdadigheidsbanket van Serenovia Stad. Namens de liefdadigheidsorganisatie van Serenovia Stad waardeer ik jullie aanwezigheid..." Alle ogen waren op hem gericht.

Na de openingswoorden begon de veiling, met af en toe gefluister uit het publiek.

Dominic leunde naar Cecilia en vroeg, "Is er iets dat je leuk vindt? Ik zal het voor je kopen als huwelijkscadeau."

Cecilia's ogen schitterden. Ze zei, "Ik hoorde dat het finale veilingstuk vanavond de saffier uit de kroon van koningin Diana uit de jaren 80 is. Ik heb foto's gezien; het is adembenemend."

"Goed," stemde Dominic zonder aarzeling in.

In feite was hij een beetje verrast. Cecilia gaf meestal niet om dit soort dingen en was altijd zuinig voor hem. Hij had vandaag al beloofd te bieden op een armband voor Eloise, en nu was het duidelijk dat zijn budget krap zou worden.

Cecilia deed alsof ze Dominic's gedachten niet opmerkte en richtte al haar aandacht op het podium.

Eindelijk was het tijd voor het laatste veilingstuk.

De gastheer introduceerde het met veel flair, en sloeg toen de hamer, "De saffier, beginnend bij 700.000 dollar, met verhogingen van 10.000 dollar! Laten we beginnen!"

Op het banket begonnen veel mensen te bieden, "800.000 dollar!"

"900.000 dollar!"

"950.000 dollar!"

"Een miljoen dollar!" In de duisternis klonk plotseling een bekende mannelijke stem.

Dominic stond op het punt zijn hand op te steken, maar werd even verbluft door het plotselinge hoge bod.

Iedereen verstijfde bij het horen van de plotselinge hoge biedingen die werden geroepen. Ze konden niet anders dan naar Alaric kijken.

Op dat moment stond Seraphina ook bij Cecilia. Ze kon het niet laten te zeggen: "Alaric blijft toch zo extravagant!"

"Hij is gewoon een rijkeluiszoontje. Kan hij niets goed doen?" sneerde Dominic koud, waarna hij zijn hand opstak, "Twee miljoen euro!"

Zijn trotse ego wilde natuurlijk niet overtroffen worden.

"2,25 miljoen euro!" bood Alaric opnieuw.

Dominics gezicht betrok zichtbaar.

"2,5 miljoen euro!" verhoogde Dominic het bod.

"3 miljoen euro!" Weer een fors hoger bod.

Alaric zorgde er duidelijk voor dat Dominic er bijzonder gierig uitzag.

Dominics budget voor vanavond was slechts 1,5 miljoen euro, en hij kon hooguit tot 2,5 miljoen euro gaan.

Op dit moment...

Veel mensen keken geamuseerd naar Dominic.

Recentelijk had de familie Kingsley financiële problemen. Dominic was naar de liefdadigheidsveiling gekomen om te doen alsof het nog goed ging met de familie Kingsley, in de hoop de geruchten te ontkrachten en bankleningen en investeringen van andere bedrijven veilig te stellen. Maar nu, met 3 miljoen euro, zat Dominic diep in de problemen.

Dominic hield zich in, zijn lichaam trilde.

"3 miljoen euro, voor de eerste keer!" riep de veilingmeester luid, aangezien niemand anders bood.

Dominic voelde dat Alaric hem totaal niet serieus nam.

"3 miljoen euro, voor de tweede keer!" zei de veilingmeester opnieuw.

"3 miljoen euro, laatste waarschuwing..."

"3,5 miljoen euro!" sprak Cecilia plotseling. De heldere vrouwelijke stem veroorzaakte opschudding in de feestzaal.

Dominic had niet verwacht dat Cecilia ineens zou bieden.

Hij kon het niet laten te fluisteren: "Alaric verhoogt duidelijk expres de prijs. Trap niet in zijn val."

Cecilia deed alsof ze hem niet hoorde.

Toen Alaric "4,5 miljoen euro" bood en Cecilia wilde volgen, trok Dominic, voor iedereen zichtbaar, Cecilia's hand naar beneden.

Iedereen zag het.

Dominic was op dat moment inderdaad impulsief omdat hij het simpelweg niet kon betalen.

Onder de blikken van iedereen gaf hij Cecilia geen uitleg.

Hij zei: "Aangezien meneer Whitaker er zo dol op is, laten we het hem hebben."

Alaric waardeerde het niet en onthulde direct: "Ik hoorde dat dit een huwelijksgeschenk was van meneer Kingsley aan mevrouw Lockhart. Weet u zeker dat u het niet wilt?"

Dominics gezicht betrok nog meer.

Alaric wist precies wat Dominic aan het doen was en verhoogde toch bewust de prijs, zonder enig respect voor Dominic.

Alaric glimlachte lichtjes, zijn zachte en magnetische stem nog steeds zeer charmant, "Het gerucht gaat dat meneer Kingsley stapelverliefd is op mevrouw Lockhart. Ik dacht dat het verhogen van de prijs meneer Kingsley zou helpen zijn liefde beter te uiten. Het lijkt erop dat ik te ver ben gegaan."

"Liefde moet niet in geld worden uitgedrukt," zei Dominic rechtvaardig.

Alaric lachte opnieuw en zei: "Meneer Kingsley, u slaat de spijker op zijn kop. Dus, meneer Kingsley, weet u zeker dat u het niet wilt?"

"Zeker." Dominic deed beleefd.

Op dat moment leek Alaric naar Cecilia te kijken.

Elke keer had Cecilia het gevoel dat Alarics blik, hoewel schijnbaar onverschillig en casual, ongelooflijk krachtig was.