Verlaten Vrouw Slaat Terug

Hoofdstuk 5 De menigte verbazen

In de hal.

Cecilia's telefoon ging over. Ze zag de beller-ID en nam op: "Hey, Seraphina."

"Hey, er is morgen een liefdadigheidsdiner. Ga je erheen?" vroeg Seraphina. "Ik was vergeten het eerder te vragen."

Cecilia pauzeerde en dacht terug aan het verleden.

Morgenavond was het jaarlijkse liefdadigheidsdiner in Serenovia Stad, waar alle grote namen zouden zijn. Vroeger ging ze nooit naar deze evenementen, en Dominic had haar nooit uitgenodigd voor sociale bijeenkomsten.

Ze dacht altijd dat Dominic attent was, maar nu wist ze dat het gewoon deel van zijn plan was om haar buiten spel te zetten en machteloos te houden wanneer ze niets meer had.

"Ik ga," antwoordde Cecilia.

"Ik vroeg het maar terloops," zei Seraphina verrast. Ze hield ervan om naar evenementen te gaan en hoopte dat iemand met haar mee zou gaan, maar ze had er niet op gerekend dat Cecilia ja zou zeggen.

"Laten we morgen samen jurken uitzoeken," stelde Cecilia voor.

"Je maakt een grapje, toch?" Seraphina was nog steeds een beetje sceptisch.

"Tot morgen," zei Cecilia en beëindigde het gesprek.

Theodore had het gehoord en was verrast. "Cecilia, je gaat morgen naar het liefdadigheidsdiner? Ik dacht dat je niet van deze sociale evenementen hield."

Cecilia voelde dat ze in haar vorige leven al haar energie aan één man had gewijd en nooit iets voor haar familie had gedaan, wat uiteindelijk leidde tot hun ondergang.

Ze beloofde plotseling: "Papa, vanaf nu zal ik onze Lockhart familie beschermen. Ik zal je helpen bij het runnen van de Lockhart Groep. Niemand kan het van ons afnemen, niet Vincent of iemand anders!"

Theodore keek met nieuw respect naar Cecilia.

In het verleden had hij overwogen haar het familiebedrijf te laten overnemen, maar hij had haar nooit gedwongen. Hij wist dat haar hart bij Dominic lag, dus dacht hij dat hij na het huwelijk de Lockhart Groep aan Dominic zou overdragen om te beheren.

Maar het was beter dat Cecilia het zelf overnam. Theodore kon niet anders dan zich verheugd voelen. "Goed, ik geloof in je!"

Cecilia glimlachte.

In dit leven zou ze nooit meer zo naïef zijn om alles aan Dominic weg te geven!

De volgende dag.

In de middag.

Cecilia en Seraphina gingen naar de Luxe Jurkenwijk om op maat gemaakte avondjurken uit te zoeken.

Ze kleedden zich om en gingen toen samen zitten om hun haar en make-up te doen.

"Ben je weer normaal?" vroeg Seraphina aan Cecilia.

Cecilia was verbaasd door de vraag. "Wat bedoel je met normaal?"

"Gisteren met Alaric..."

"Seraphina." Cecilia's gezicht veranderde lichtjes en ze onderbrak haar.

Seraphina keek naar Cecilia en mompelde zachtjes: "Ik begrijp niet eens wat je in hem ziet!"

Ze had het natuurlijk over Alaric.

"Ik hoorde dat Dashiell Rainier terugkomt," veranderde Cecilia van onderwerp, echt bang dat Seraphina zonder nadenken zou spreken.

Dit was een luxe jurkenwijk, bezocht door de bovenlaag van de samenleving. Als iemand met slechte bedoelingen het hoorde en het woord verspreidde, zouden al haar plannen in duigen vallen.

"Wat heeft zijn terugkeer met mij te maken?" zei Seraphina onverschillig. "Gaat het niet goed met hem in het buitenland? Waarom komt hij terug?"

Seraphina's toon was niet aangenaam.

"Ik dacht dat hij zou terugkomen na zijn afstuderen," zei Cecilia ontwijkend.

"Hij kan maar beter niet terugkomen," zei Seraphina met een minachtende blik.

Cecilia had een paar woorden op het puntje van haar tong, maar besloot ze niet te zeggen.

Het kostte een middag om eindelijk op te doffen.

Cecilia stond op, alleen om Seraphina plotseling te horen schreeuwen.

Het was oorverdovend!

"Cecilia!" Telkens als Seraphina opgewonden raakte, herhaalde ze haar naam, "Kun je niet zo mooi zijn?"

Cecilia was sprakeloos door Seraphina.

"Elke keer zie je er beter uit dan ik ooit kan bereiken!" klaagde Seraphina.

"Laten we gaan," zei Cecilia, zonder de moeite te nemen om te reageren.

Seraphina was eigenlijk niet lelijk; het was alleen dat ze in de buurt van Cecilia altijd minder opvallend leek.

Wat Cecilia betreft, zij was werkelijk prachtig.

Het is moeilijk haar kenmerken met woorden te beschrijven; elk afzonderlijk was mooi, en samen vormden ze perfectie.

Het is geen gerucht dat elke man in Serenovia Stad met Cecilia wilde trouwen!

En de reden waarom ze met haar wilden trouwen, was niet omdat ze buitengewoon getalenteerd was, maar omdat ze buitengewoon mooi was.

Onderweg bleef Seraphina Cecilia's uiterlijk prijzen, en samen arriveerden ze op hun bestemming.

De portier opende respectvol de autodeur voor hen.

Cecilia haalde diep adem.

Ze had al lang niet meer zo'n evenement bijgewoond en was onvermijdelijk een beetje nerveus.

Ze hield haar beste houding aan, stak haar slanke been uit de auto en stapte langzaam op de grond. Op dat moment flitsten talloze camera's, waardoor de verslaggevers en media buiten bijna verstomd waren.

Mevrouw Cecilia Lockhart van de familie Lockhart! De adembenemend mooie Cecilia, die nooit banketten bijwoonde, maakte haar grootse entree in de zaal.

Alle ogen waren op Cecilia gericht.

Ze droeg een zilveren, strakzittende jurk met een lange sleep die haar delicate figuur perfect benadrukte. Onder de schitterende lichten fonkelde de jurk als sterren, wat haar vlekkeloze gezicht en lichte, delicate huid complimenteerde. Ze leek wel een elf die per ongeluk in de sterfelijke wereld was neergedaald, betoverend mooi!

"Cecilia." Dominic liep snel naar haar toe.

Hij was duidelijk een beetje boos, maar probeerde het hard te verbergen.

"Waarom ben je hier? Ik dacht dat je niet van deze sociale evenementen hield?" vroeg Dominic haar.

"Ik voelde plotseling dat ik niet altijd thuis kon blijven," antwoordde Cecilia koel, terwijl ze hard haar best deed niet te denken aan het moment waarop hij haar had gestoken.

Op dat moment verschoof haar blik lichtjes, kijkend naar Dominics arm, die werd vastgehouden door zijn gebruikelijke vrouwelijke metgezel, Eloise Thorne, een van Dominics seksuele partners.

In haar vorige leven had ze geloofd dat ze slechts een eenvoudige superieur-ondergeschikte relatie hadden.

"Mevrouw Lockhart," begroette Eloise respectvol.

"Dominic had vaak in mijn oor gefluisterd over u, mevrouw Thorne, en hij sprak hoog van uw capaciteiten, zeggend dat u uiterst berekend was in uw acties," zei Cecilia met een glimlach.

"Door meneer Kingsley gewaardeerd worden is mijn eer," antwoordde Eloise gracieus, haar woorden bescheiden en gepast.

Maar in haar hart had ze een diepe minachting voor Cecilia.

Zou Cecilia woedend zijn als ze wist dat Dominic haar had geprezen om haar bedgedrag?

In Eloise's gedachten was Cecilia een dwaas, iemand die ze nooit serieus nam. Op dit moment was Eloise gewoon een show aan het opvoeren.

"Het is alleen dat ik niet weet of u mijn verloofde op zo'n onfatsoenlijke manier vasthoudt, mevrouw Thorne, of dat het een werknoodzaak is of iets anders?" Cecilia's toon was koud.