Hoofdstuk 5 Omkering
Maar voordat de klap kon landen, ving Zoey Hazel's hand halverwege de lucht. Haar gezicht was ijskoud terwijl ze haar aankeek. "Praat, en begin niet meteen te zwaaien."
Hazel was even van haar stuk gebracht, maar begon toen te jammeren en een scène te maken. "Zoey, hoe durf je? Ik heb je negen maanden gedragen en je op de wereld gezet, en zo betaal je me terug? Je maakt de familie Koning te schande door een onderhouden vrouw te zijn, en nu wil je het niet eens toegeven en je eigen moeder slaan! Ben je wel menselijk?"
Luna snelde toe om Hazel te ondersteunen, zogenaamd om te bemiddelen maar eigenlijk om de boel op te stoken. "Zoey, is het zo moeilijk om je excuses aan te bieden aan Mama en Papa? Ik weet dat je even je verstand kwijt was, Brian en de familie verraden hebt. Maar je bent nog steeds hun kind. Als je gewoon je excuses aanbiedt en nederig bent, zullen ze je niet de rug toekeren."
Zoey was sprakeloos. Dus deze idioten dachten dat ze de vorige keer was weggelopen omdat ze onderhouden werd? "Heb ik ooit toegegeven dat ik onderhouden word? Luna, beschuldig je me zo snel omdat je je schuldig voelt of omdat je bang bent dat ik Brian terugwin?"
Luna's gezicht werd bleek, en ze schudde snel haar hoofd, tranen welden op in haar ogen. "Nee, ik heb niet over je gelogen! De vorige keer stapte je in een auto met een man die zo oud leek als Papa. Hij lachte en praatte met je, en iedereen zag het! Nu beschuldig je mij om jezelf te redden? Zoey, je gaat te ver!" Met die woorden rende ze huilend naar boven en sloeg haar slaapkamerdeur dicht.
Timothy en Hazel waren ook woedend. Timothy greep een liniaal die hij had klaargelegd voor straf en schreeuwde boos: "Ondankbaar kind! Kniel nu!"
Zoey keek op, haar uitdrukking spottend. "Waarom zou ik knielen?"
"De hele nacht wegblijven, omgaan met willekeurige mensen, liegen, je ouders niet respecteren, en je zus pesten—zijn dat niet allemaal redenen om gestraft te worden? Kniel! Als ik je vandaag niet bont en blauw sla, ben ik je vader niet!"
Net toen de spanning zijn hoogtepunt bereikte, werd er op de deur geklopt. Timothy moest de liniaal neerleggen, zijn tanden knarsend. "Ik zal later met je afrekenen!"
Toen hij de deur opendeed, veranderden zowel Timothy als Hazel van gezicht. De grijsharige man van middelbare leeftijd die daar stond, was dezelfde rijke man die Zoey een paar dagen geleden had opgehaald.
Timothy's ogen werden rood van woede. "Hoe durf je hier te komen?"
Terry keek verbaasd. "Meneer, kennen wij elkaar? Ik ben hier om de tas van Miss King terug te brengen; ze heeft hem in mijn auto laten liggen."
Zoey stapte naar voren om de tas aan te nemen en bedankte hem kalm. "Sorry voor het ongemak, Terry."
Timothy's gezicht betrok. "Zoey, nu is je sugar daddy hier, en je wilt het nog steeds niet toegeven? Hoe lang ga je nog liegen?"
"Sugar daddy?" Terry was verbluft. Na een moment leek hij het te begrijpen en lachte. "U vergist zich. Ik ben de butler en chauffeur van de familie Phillips. Meneer Jesse Phillips heeft me gevraagd om Miss King op te halen. Ze is zeer capabel; vertrouw haar en negeer alle ongegronde geruchten."
Met die woorden nam Terry afscheid en vertrok. Zoey draaide zich om en genoot van de veranderende gezichtsuitdrukkingen van Timothy en Hazel. "Nog andere vragen?"
Ondanks dat hij wist dat ze Zoey onrecht hadden aangedaan, toonde Timothy nog steeds geen teken van verzachting. Hij staarde koud naar Zoey en veranderde het onderwerp: "Ook al werd je niet onderhouden, je was nog steeds aan het omgaan met allerlei mensen. Weet je dat de school je bijna wil schorsen vanwege je herhaalde afwezigheden? Kijk naar Luna. Ze is jonger dan jij, maar veel verstandiger, altijd de beste van haar klas! Kun je niet gewoon een goede erfgename van de familie King zijn en ons wat zorgen besparen?"
Zoey leek de grootste grap ooit te horen, haar lippen krulden in spot. "Maak je geen zorgen, Luna kan mijn cijfers niet verslaan. Mijn doel is immers de Universiteit van Evergreen."
Timothy en Hazel lachten spottend, hun minachting duidelijk. "Jij? Altijd lessen overslaan en te laat komen, bijna geschorst worden, en je blijft opscheppen? Zoey, je stelt ons echt teleur."
Zoey kon zich niet druk maken om te argumenteren, ze wuifde nonchalant met haar hand. "Geloof wat je wilt. Welke leraar zei dat ze me gingen schorsen? Laat ze maar direct met de directeur praten. Ik ga naar mijn kamer." Met die woorden ging ze naar boven, negeerde de woedende Timothy en Hazel.
Toen ze haar laptop opende, zag Zoey een ongelezen bericht.
Joshua Thomas: [Zoey, Meester EĂ©n uit Aquilonia wil die schaakpartij met je afmaken.]
Zoey was geĂŻntrigeerd, haar vingers vlogen over het toetsenbord: [Geen probleem, ik ben altijd klaar.]
Denkend aan Meester EĂ©n, een gelijkwaardige tegenstander, en hun onderbroken wedstrijd, wist ze dat ze de kans nu niet zou missen om het af te maken. Na het beantwoorden van het bericht, deed Zoey wat werk voordat ze naar bed ging.
De volgende dag stond Zoey vroeg op. Ze trok haar sportkleding aan en ging hardlopen in het buurtpark.
In het midden van het park stond een groep oudere mensen met wit haar om een oude man heen, vol verbazing uitroepend.
"Meneer Smith's vechtkunsten zijn echt verfijnd!"
"Meneer Smith is indrukwekkend; zijn kracht en vorm zijn professioneel."
James Smith, de oude man die werd geprezen, keek tevreden maar deed alsof hij bescheiden was. "Jullie zijn te vriendelijk. Het zijn gewoon wat sierlijke bewegingen."
Voordat de complimenten konden doorgaan, klonk er een heldere vrouwenstem: "Ja, gewoon sierlijke bewegingen."
James' glimlach bevroor, en hij draaide zich om, zijn gezicht donkerde toen hij een jong meisje zag.
"Jij, jong meisje, je bent behoorlijk brutaal voor je leeftijd!"
"Weet je wel wie meneer Smith is om hem te bekritiseren?"
"Weet je wel wat vechtkunst is?"
Zoey negeerde de twijfels van de menigte en veegde kalm het zweet van haar voorhoofd met een handdoek. "De bewegingen van meneer Smith mogen er soepel uitzien, maar ze zijn niet scherp genoeg. Ze zijn te gespannen en missen de echte vloeiendheid van vechtkunst."
De menigte barstte in lachen uit. James was klaar om het brutale meisje een lesje te leren, maar toen hij zich omdraaide, was hij verbluft!