Hoofdstuk 4 Je bent niet goed genoeg voor mij
"Jesse!" Zoey onderbrak hem en draaide haar hoofd om naar Henry te kijken. De jongen was zeker knap, maar hij leek niet al te slim.
Ze glimlachte en schonk Henry een kopje thee in, terwijl ze een vreemd kalme uitstraling had. "Weet je, ook al ben je super irritant, je hebt tenminste Ă©Ă©n ding goed: je bent ver buiten mijn bereik. We passen gewoon niet bij elkaar. Jij zit gewoon niet op mijn niveau."
Henry's gezicht verstarde, terwijl hij haar aankeek alsof ze gek was. 'Is dit meisje serieus? Denkt ze echt dat ik niet goed genoeg voor haar ben?' dacht hij.
Zijn normaal zo koele en strenge gezicht leek op het punt te staan te breken. Na een moment klemde hij zijn tanden op elkaar, nam de thee aan, snoof en ging zitten.
Jesse, die zijn kleinzoon helemaal van slag zag, werd niet boos. In plaats daarvan lachte hij stiekem. 'Die jongen, altijd proberen er koel uit te zien met dat koude gezicht, nu krijgt hij een koekje van eigen deeg met Zoey!'
Proberend zijn gezicht in de plooi te houden, werd Jesse weer serieus, zijn wenkbrauwen fronsten. "Zoey, als je oudere, neem me niet kwalijk dat ik te veel praat. Ik heb je destijds gered, en je zei dat je me zou terugbetalen. Nu heb ik maar Ă©Ă©n wens: Henry zien settelen en een gezin stichten zodat ik met een gerust hart kan rusten. Breng gewoon wat tijd met hem door voor mij. Als het niet werkt, zal ik niet aandringen."
Zoey werd stil. Jesse had het zo gesteld, en als ze weer zou weigeren, zou ze als een eikel overkomen.
Na erover nagedacht te hebben, knikte Zoey. "Geef het een maand. Als we dan nog steeds niets voor elkaar voelen, duw het dan alsjeblieft niet, Jesse."
Henry fronste, duidelijk niet blij. "Jesse, ik ben het er niet mee eens. Ik heb al..."
Maar Jesse's scherpe blik liet hem zwijgen. "Henry, vergeet niet waarom je elke dag met je hobby's kunt rotzooien. Het is omdat ik de zaken met je ouders heb gladgestreken. Als je me nog steeds als je grootvader ziet, wijs dan mijn regeling niet af."
Dat liet Henry snel zwijgen. Hij balde zijn vuisten en stemde uiteindelijk in, "Goed, maar slechts voor een maand."
Jesse's gezicht lichtte op met een glimlach. "Zo hoor ik het graag! Ik stel je niet voor aan Zoey om je te pesten! Je zult haar goede eigenschappen na verloop van tijd wel zien."
Nu het hoofdonderwerp was afgerond, stond Zoey op. "Jesse, het wordt laat. Ik zou naar huis moeten gaan."
Jesse pruilde, "Die familie King behandelt je zo slecht, waarom teruggaan en jezelf ellendig maken? Waarom blijf je hier niet? Hoe dan ook, we organiseren je verlovingsfeest over een paar dagen, dus het maakt niet uit waar je verblijft."
Henry's slapen klopten, maar voordat hij iets kon zeggen, sprak Zoey. "Laat maar, ik heb wat dingen thuis te regelen. Ik kom je de volgende keer bezoeken."
Wetende dat hij Zoey niet kon tegenhouden, knikte Jesse met tegenzin, niet vergetend om Henry aan te stoten om haar uit te zwaaien.
De Maybach scheurde door het verkeer, Zoey leunde tegen het raam, starend naar de donker wordende lucht, verloren in gedachten.
Henry keek achterom en kon niet wegkijken. Hij moest toegeven, Zoey was verbluffend. Ze was niet alleen mooi - haar dikke, donkere wimpers, betoverende ogen, huid als fijn jade, en volle, bloembladachtige lippen die van nature getint leken met een verleidelijke rode kleur.
Na een moment realiseerde Henry zich dat hij staarde en wendde zich af, geĂŻrriteerd door zichzelf.
Hoe prachtig ze ook was, ze was gewoon ordinair en kon niet tippen aan de vrouw van die nacht. Hij hoefde alleen maar te wachten tot het einde van de maand. Zowel hij als zijn opa Jesse wisten dat hij al iemand in zijn hart had. Wat Zoey betreft, hun paden zouden nooit meer kruisen!
De rit was stil. Toen de auto eindelijk voor het King familie landhuis stopte, zei Henry koel, "We zijn er."
Zoey hummde als reactie, bedankte hem en stapte uit de auto.
Net toen ze zich omdraaide, sneed Henry's koude stem door de lucht, "Voor deze maand, naast het acteren voor Jesse, doen we alsof we elkaar niet kennen. Voor je informatie, ik heb al iemand in mijn hart. Er is geen kans voor ons."
Zoey pauzeerde, draaide zich om en gaf hem een sluwe glimlach. "Maak je geen zorgen, ik ben ook niet geĂŻnteresseerd in jou."
Daarmee draaide Zoey zich om en ging naar binnen, Henry achterlatend in de auto, zijn gezicht donker van woede, starend naar haar rug.
Het volgende moment ging zijn telefoon. Henry nam op met een strenge blik, "Maak het snel!"
Een luie stem kwam van de andere kant, "Tsk tsk, waarom zo boos? Wie heeft je kwaad gemaakt, onze almachtige meneer Phillips?"
"Benjamin, als je je zo verveelt, vind ik het niet erg om een paar deals te annuleren om je bezig te houden," snoof Henry koud.
Benjamin White smeekte snel, "Oké, oké, grapje! Ik heb vandaag geweldig nieuws voor je! Ik heb eindelijk contact gekregen met de Schaakmeester waar je naar op zoek bent!"
"Echt?" Henry's gezicht lichtte meteen op. Hij hield van schaken maar vond zelden een waardige tegenstander tot hij drie jaar geleden gelijk speelde met de Schaakmeester.
Als het niet voor een ongeluk was, zou hij niet drie jaar lang naar deze tegenstander hebben gezocht!
Benjamin's toon was zelfvoldaan, "Maar word niet te enthousiast. Ik heb alleen contact gehad met de assistent van de Schaakmeester. Ik heb niet het voorrecht gehad haar persoonlijk te ontmoeten. Dus ik kan alleen de uitnodiging doorgeven, geen garanties."
Henry vond het niet erg. "Geen probleem, geef mijn uitnodiging gewoon door. Ze weet wie ik ben; ze zal niet weigeren."
Na het ophangen verdween Henry's somberheid, en hij gaf Terry de opdracht om weg te rijden.
Terry merkte echter iets op en wees naar de achterbank, "Is dat niet de tas van mevrouw King? Ze is hem vergeten."
Henry's gezicht werd donker. Deze onzorgvuldige vrouw!
Aan de andere kant had Zoey net de deur geopend om drie mensen op de bank te zien met verschillende gezichtsuitdrukkingen.
Luna was zoals altijd, roodogig en zag er zielig uit. Zodra ze Zoey zag, begon ze neptraantjes te huilen. "Zoey, hoe kon je zo dom zijn! Zelfs als de King familie klein is, hebben we je nooit iets onthouden. Waarom zou je iets zo doms doen voor geld en onze familie te schande maken?"
Timothy en Hazel keken teleurgesteld. Zoey was verward, "Waar hebben jullie het over?"
Toen ze Zoey ontkennen zag, dacht Hazel dat ze dom speelde en stapte boos naar voren om haar te slaan. "Ondankbaar meisje! Nog steeds doen alsof je het niet weet!"