Getrouwd met de Miljardair Broer van Mijn Echtgenoot

Hoofdstuk 4 Misbruik

Het waterbekken wekte Jasmine niet; het veroorzaakte alleen dat ze een hoge koorts kreeg.

"Wat is hier in godsnaam gebeurd? We moeten snel handelen!" riep de dokter, die net zijn ronde deed toen hij Jasmine's bleke gezicht en blauwachtige lippen opmerkte. "Breng haar nu naar de spoedeisende hulp!"

Bevroren op zijn plek, tintelden Daniels vingers van zowel schok als woede terwijl hij Evan bij zijn kraag pakte. "Ik dacht dat je zei dat ze het fakete?"

Evan, duidelijk in paniek, schudde Daniels greep af. "Hoe moest ik dat weten? Ze is een echte actrice. Heb je ooit gehoord van 'De jongen die wolf riep'?"

"Maak je geen zorgen, ze gaat niet dood," zei Karen zelfverzekerd, haar hakken klikten op de vloer en straalden de lucht van een rijke matriarch uit. "Dokter, ze stemde ermee in om een nier te doneren aan onze Serena. Controleer ondertussen of haar nier een match is, wil je?"

De dokter fronste. "Laten we ons concentreren op de noodsituatie."

"Dr. Ryan, onthoud dat je vader en Benjamin goede vrienden zijn. Ik wil liever niet alles uitleggen," insinueerde Karen, hintend dat de dokter de transplantatie zou moeten prioriteren aangezien er toestemming was en al het papierwerk zou worden afgehandeld. Eventuele complicaties zouden niet zwaar op de dokter of het ziekenhuis vallen.

Jasmine werd weggevoerd door het noodteam. Dr. Ryan stond op, streek zijn witte jas recht en gaf Daniel en Evan een blik. "Mevrouw Olivia, ik ben een arts. Mijn plicht is om patiënten te behandelen en te redden. Wat betreft alles daarbuiten, dat valt buiten mijn bevoegdheid."

Evan, zichtbaar geïrriteerd, begon te reageren maar werd gestopt door Karen.

"Wat is de haast? We laten je vader gewoon zijn vader bellen. Dokters hebben hun trots; sommige zaken moeten niet zo openlijk besproken worden." Karen wendde zich tot Daniel. "Onthoud, Daniel, Serena is je verloofde. Het is jouw verantwoordelijkheid om voor haar te zorgen."

Daniel knikte. "Tante Karen, dat zal ik doen."

...

In de spoedeisende hulp.

"Jasmine, je moet volhouden, gewoon volhouden. Ik sta net buiten, wees niet bang voor iets; ik ben hier voor je."

"Jasmine, ik zal je niet achterlaten."

Onder het harde licht van de tl-lampen wankelde Jasmine's bewustzijn onstabiel.

Vijf jaar geleden kwam haar kind voortijdig ter wereld te midden van een levensbedreigende bloeding.

Niemand leek zich te bekommeren om haar leven of dood. Ironisch genoeg was de broer die buiten haar ziekenhuiskamer voortdurend troost bood niet Evan, zoals men zou verwachten, maar Richard, de broer die ze nooit eerder had ontmoet – haar biologische broer van meer dan twee decennia.

"Dr. Ryan, kijk eens naar de patiënt. Ze is ondervoed, bedekt met oude littekens en heeft verse wonden... Moeten we de politie bellen?" vroeg de verpleegkundige angstig in de onderzoekskamer.

De vrouw leek te hebben geleden onder langdurige mishandeling.

"Niet nodig," Dr. William Ryan fronste zijn wenkbrauwen, en wees het idee af.

Hij was zich bewust van de valse erfgename van de familie Wilson, wiens schandaal vijf jaar geleden Silverlight City had geschokt. Jasmine was waarschijnlijk net uit de gevangenis, dus haar ondervoeding was nauwelijks verrassend.

"Waar is de familie van de patiënt?" William keek op en zag Daniel nonchalant leunen bij de ingang van het rokersgebied met een sigaret in zijn hand.

"Ze heeft hier geen familie," zei Daniel met ernst.

"De patiënt is zwak, met bradycardie die waarschijnlijk voortkomt uit haar langdurige ondervoeding; ze is zeker geen geschikte kandidaat voor nierdonatie," verklaarde William, terwijl hij Daniel's aanwezigheid negeerde en zijn oordeel velde.

"William, toch?" Daniel wierp zijn sigarettenpeuk weg terwijl zijn koude blik op de dokter rustte. "Ze stemde in met de donatie. Als dokter moet je je grenzen kennen."

William klapte het dossier dicht; zijn uitstraling gaf geen duimbreed toe aan Daniel, misschien zelfs nog meer gezag uitstralend. "Je hebt twee keuzes: neem haar mee naar huis, zorg ervoor dat ze goed gevoed wordt en haar gewicht weer normaal is voordat je terugkomt voor een beoordeling, of kies een geschikte match uit de vrijwilligerslijst die ik heb verstrekt en ga zo snel mogelijk door met de transplantatie."

Daniel's wenkbrauwen fronsten geïrriteerd. "Ik kies de eerste optie."

Daarmee liep Daniel weg.

"Dr. Ryan, heeft deze vrouw een wrok tegen hen? Waarom staan ze zo op haar nier?" mompelde de verpleegkundige, verbaasd.

William zei niets en schudde alleen zijn hoofd.

Hij had geen interesse in het bemoeien met de langdurige vete tussen de families Douglas en Wilson.

...

In de ziekenhuiskamer leunde Jasmine achterover tegen de kussens, een infuus in haar ader. Zodra de dokters allemaal weg waren, greep ze het moment van eenzaamheid aan, verwijderde snel het infuus en klauterde uit het raam van de badkamer.

Ze wist dat de familie Wilson en Daniel haar nooit met rust zouden laten; ze moest een manier vinden om zichzelf te redden.

Voor haar zoon, die vijf jaar geleden tegen alle verwachtingen in werd geboren, moest ze overleven.

Hoewel ze geen idee had wie de biologische vader van de jongen was, was haar kind onschuldig.

Jasmine gaf het kind nooit de schuld, noch koesterde ze enige wrok.

Alles wat ze wist was dat het kind haar nalatenschap was; de enige reden waarom ze die zware vijf jaar achter de tralies had overleefd.

Rennend uit het ziekenhuis, draaide Jasmine een nummer vanuit een telefooncel.

"Je hebt eindelijk besloten te bellen?" De stem van de man was diep en klonk door de lijn. "Ik heb je gezegd, als je hier wilt overleven, is er maar één manier - door met mij samen te werken. Zonder mijn bescherming had je geen dag in de gevangenis overleefd."

"Ik heb beloofd om dicht bij Ethan te komen..." Jasmine's stem trilde. "Maar ik... ik weet niet zeker of hij überhaupt geïnteresseerd zal zijn in iemand zoals ik."

Wie was Ethan? Het kroonjuweel van de familie Douglas, een zakelijk wonderkind aan de top van de zakelijke voedselketen.

Hij was buiten Jasmine's bereik.

"Maak je geen zorgen, Daniel zal je niet zomaar laten gaan. Je krijgt genoeg kansen om dichter bij Ethan te komen. Zorg er gewoon voor dat je klaar bent als ze komen."