Hoofdstuk acht-- Het Locus Lake
Ik sloot mijn ogen en het geblaf van de vreemde wolf verdween. Ik kon net zo goed accepteren dat ik zou worden verdronken door een kwaadaardige stem. Mijn voeten zonken in het water en een botverscheurende kou schoot door me heen. Ik huilde.
"Layla."
Van opzij werd ik omvergegooid, ik viel op de grond en mijn hoofd sloeg tegen de aarde. Eindelijk kon ik weer ademhalen, maar ik werd verpletterd door een grote naakte man.
"Wat dacht je in godsnaam dat je aan het doen was?" schreeuwde Gabe.
"Ik... ik weet het niet. Ik kon het niet controleren—"
"Weet je wat dat ding is?" Hij wees naar het meer.
"N-nee."
"Kom op." Hij trok me overeind, maar ik schreeuwde en viel weer neer.
Mijn voeten stonden in brand. Ik wreef over mijn voeten, het voelde alsof ze in kokend water waren gedompeld.
"Wat?" vroeg Gabe eisend.
"Mijn voeten. Ik kan niet staan, laat staan lopen."
"Ongelooflijk," mompelde hij.
Gabe schoof zijn armen onder mijn benen en mijn oksels. Hij trok me tegen zijn borst en droeg me weg. Ik moest wel dingen zien, want het leek alsof het meer zich terugtrok. Het voelde bijna als een vaarwel, maar ook als een tot ziens. Ik werd gek.
Terug bij Gabe's huis gooide hij me op de bank. De deuren stonden open, waardoor de bittere wind mijn tepels hard maakte. Ik sloeg mijn armen om mijn borst en kneep mijn benen samen.
"Wat probeerde je te doen, jezelf doden?" blafte hij vanuit de keuken.
Ik hoorde hem pannen rammelen en glazen verplaatsen.
"Ik had geen controle over mezelf. Het zei me dat ik moest komen."
"Wat zei je?"
"Een stem!" Het klonk gek om het hardop te zeggen.
Gabe kwam terug met twee tubes zwarte substanties.
"Ben ik mijn verstand aan het verliezen?" vroeg ik.
"Wat is er aan de hand?" Kenzie liep binnen.
Gelukkig droeg ze een groot shirt. Lyle en Dec kwamen naar buiten met hun geslachtsdelen in het zicht. Letterlijk. Dec zag eruit alsof hij net gezwommen had. Hopelijk niet in wat ik bijna was binnengelopen. Hij duwde zijn blonde haar naar achteren. Zijn ogen vielen op mij en hij fronste.
"Wat is er met je voeten gebeurd?"
Ik keek naar beneden. De kleur van mijn enkels tot mijn voeten was verdwenen, bijna alsof ik een lijk was dat te lang in het water had gelegen.
"Ze liep een Locus-meer in," zei Gabe, terwijl hij de tubes opende.
"En je leeft nog?" Kenzie staarde.
Gabe keek me boos aan. "Blijkbaar wel."
Hij leek bijna boos dat ik nog leefde. Hij pakte mijn voeten van de grond en legde ze op zijn schoot. Ik slikte, het meest ongemakkelijke was in een kamer vol naakte mensen zijn.
"Wat is dat? Het meer?"
"Het is een demon. Het duikt op en doodt alles wat erin loopt en verhuist dan naar de volgende locatie," legde Lyle uit.
"Waarom zou het mij willen doden?" Ik wreef over mijn schouders.
Gabe goot de zwarte substantie op mijn voeten en het voelde als water op hete stenen.
"Hangt ervan af, wat heb jij dat een demon wil?" Kenzie zette haar hand op haar heup.
"Je blijft maar meer en meer een mysterie worden, Kleine Wolf," lachte Dec, terwijl hij zijn gespierde armen over zijn brede borst kruiste.
"Ik weet het niet—"
"Gabe." Een diepe stem galmde door de woonkamer.
De Beta's stonden strak in de houding en Gabe kwam overeind. Ik rilde terwijl ik mijn aandacht richtte op de persoon die de kamer beheerste.
"Alpha," bogen de Beta's.
Voor Gabe stond een man die zijn tweelingbroer had kunnen zijn, als ik niet had opgemerkt dat de man voor hem ouder was. Hij had gitzwart haar in een manbun gebonden en fel hazelnootkleurige ogen, in tegenstelling tot Gabe's smaragdgroene ogen, en het lichaam van een gebeeldhouwde halfgod.
Zijn gebeeldhouwde lichaam had de perfecte bronzen tint. Beide mannen straalden zelfvertrouwen en ongelooflijke kracht uit, maar het was Dean van wie ik mijn ogen niet kon afhouden. Ik nam hem in me op als een vrouw die van dorst sterft in de woestijn. Dat was toen brandend maagzuur veranderde in een laaiend vuur binnenin me. Ik greep naar mijn borst en hapte naar adem.
"Layla," gromde Gabe, irritatie droop van zijn toon.
Ik viel van de bank en rolde over de vloer. Het vuur verspreidde zich naar beneden waar een brullend vuur vocht met de natheid die daar ontstond. Ik kneep mijn benen dicht en vocht tegen de tranen omdat ik wist hoe zielig ik eruitzag.
"Lyle, breng haar naar haar kamer," beval Gabe.
Door mijn wazige zicht zag ik Lyle naar me toe marcheren.
"NEE." De bevel van Dean galmde.
Lyle bevroor.
"Raak haar niet aan," beval Dean.
Een nieuwe golf van vernietiging spoelde door me heen. Ik kromp ineen toen het vuur mijn rug begon te verteren. Het voelde alsof ik in tweeën werd gesneden.
"We kunnen haar hier niet houden," zei Gabe.
Dean was de eerste die bewoog. Hij boog en tilde me in zijn armen. Dat maakte alles nog erger! Nu was mijn hele lichaam een inferno geworden. Ik had kunnen zweren dat mijn huid gloeide.
"Stop, zet me neer." Mijn stem kwam uit als een klein piepje.
Dean verstevigde zijn greep op me.
"Gozer?" vroeg Gabe.
Dean reageerde niet. Hij marcheerde de kamer uit.
Mijn lichaam gaf me geen kans om te vechten. Dean schopte een deur open. Hij ging me dumpen vanwege mijn uitbarsting. Verwachtend om onder een nacht vol sterren te komen, kwamen we een slaapkamer binnen met een kroonluchter die aan het plafond hing.
"Probeer te ontspannen." Dean legde me op het bed.
"Wat wil je?" Ik kroop weg van hem alsof hij de pest was.
"Ik wil dat je ontspant." Hij gromde.
"Misschien als je de kamer verlaat." Ik greep het kussen om mezelf te bedekken. Zijn hazelnootkleurige ogen vernauwden zich naar mij.
Mijn tepels waren hard en de pijn tussen mijn benen was een inferno. Ik had verlichting nodig, maar ik kon mezelf niet aanraken met hem in de kamer. Zijn ogen gleden langs mijn blote benen omhoog naar waar het kussen mijn vagina nauwelijks bedekte.
"Ga weg," piepte ik terwijl een nieuwe golf van verlangen over me heen spoelde.
Dean greep mijn enkel en trok me naar zijn lichaam. Ik slikte de brok in mijn keel weg.
"Ontspan gewoon," zei hij.
"Je bent gek als je denkt dat ik mezelf aan jou ga geven."
Moed waarvan ik niet wist dat ik het bezat, brandde in me. Een groot deel van me wilde zichzelf aan Dean geven en het vuur tussen mijn benen doven, maar hij was weer een andere wolf die het mysterieuze meisje met vreemde ogen wilde opsluiten.
"Ga je weg?"
"Dat kan ik niet doen."
Wat wilde de Alpha King van me?