Hoofdstuk zes- Het Alpha's Bed
"Nu heb je het gedaan. Ik wist dat je een spion was," zei Ginger triomfantelijk.
Wat was ze? Acht?
Lyle probeerde hem tegen te houden, maar Gabe wimpelde hem af als een vlieg.
Gabe stormde de woonkamer binnen. Ik liet mijn tas vallen. Dit was niet de Alpha van gisteren. Dit was een man hoog op macht en woede. Zijn ogen flitsten rood en een zwarte wolf schemerde door.
Hij kwam recht op me af. Mijn zogenaamde vrienden verspreidden zich. Ik deinsde achteruit, maar het was niet genoeg om van Gabe weg te komen.
Hij greep mijn schouders en duwde me tegen de muur. Ik zat gevangen tussen zijn lichaam en de muur achter me.
"Zijn ze hier voor jou?" blafte hij.
"Wat?" Ik kromp ineen onder de hitte van zijn blik.
"Speel niet dom. Dit is de eerste keer dat de Dare-roedel ooit een voet op mijn land heeft gezet."
"Ik zweer het. Ik heb geen idee waar je het over hebt."
Gabe's kracht raakte me als een directe straal van de zon. Tranen druppelden over mijn wang. Hij greep me nog steviger vast.
"Tranen zullen je niet redden."
"Stop gewoon, stop." Ik voelde me alsof ik onder een blok cement was geplaatst en iemand erop sprong.
Ik gleed langs de muur naar beneden terwijl mijn zicht me in de steek liet. Ik voelde hitte. Ik zag vuur voor me. Op de daken van huizen, op de ruggen van mensen, volgde het hen als verlengde huid. Hun geschreeuw vulde mijn oren. Geschreeuw van angst. Angst om levend verbrand te worden.
"Ze doet alsof. Kom op, ze werkt met hen samen," schreeuwde Kenzie.
"Ze kan niet doen alsof, kijk naar haar. Ze kan niet zo'n goede actrice zijn," schoot Ash terug.
Ik realiseerde me dat ik mijn oren had vastgehouden en huilde terwijl ik opgerold op de vloer lag.
"Gabe, wat is dit in godsnaam?" vroeg Lyle.
Ik opende mijn ogen niet, ook al wilde ik dat. Alles wat ik zag was chaos en vernietiging. Ik voelde me daar met hen.
In een oogwenk werd ik van de grond getild en als een baby vastgehouden. Ik opende mijn ogen en het geschreeuw werd distant. Ik was in Gabe's armen.
"Wat ben je aan het doen?" snauwde Kenzie.
Gabe verstevigde zijn greep op mij. Hij reageerde niet en droeg me de woonkamer uit.
"Man?" vroeg Bane.
Kenzie stond op het punt om aan te vallen, maar haar mede-beta's hielden haar tegen.
"Genoeg. Niemand volgt me," brulde Gabe.
"Je gaat haar toch levend villen," siste Kenzie.
Haar woorden waren het laatste angstaanjagende dat ik hoorde voordat mijn hoofd begon te bonzen en ik flauwviel. Mijn dromen waren leeg en zwart als een zwart gat. Ik werd wakker met mijn hart bonzend en ging rechtop zitten om mijn omgeving te onderzoeken.
"Goed. Je bent wakker."
Gabe's stem kwam van rechts. Hij leunde tegen de muur dichtbij het bed en bij het raam. Tenminste, hij was niet in een woedeaanval.
"Ja?"
"Wat was dat allemaal?"
Ik wreef over de achterkant van mijn hoofd omdat dat het meeste pijn deed voordat ik flauwviel.
"Ik... ik weet het niet."
"Je moet me meer geven dan dat, Layla." Hij stak de kamer over en ging op het bed zitten.
Zijn kracht reikte weer naar me, dwingend om de waarheid te vertellen.
"Vuur. Overal. Dat is wat ik zag."
Ik wreef over mijn schouders en staarde naar de deken. Gabe trok de dekens tot mijn middel. Misschien was het mijn verbeelding, maar ik vond het attent van hem, gezien hij me bijna in tweeën had gescheurd.
"Wat betekent dat in godsnaam?" snauwde hij.
"Ik weet het niet! Het was vreselijk. Het voelde als een nachtmerrie."
"Nachtnerries gebeuren niet als je wakker bent."
"Deze wel."
Gabe liet een zware zucht ontsnappen. Zijn schouders zakten en hij keek me in de ogen alsof hij in mijn ziel staarde.
"Morgenavond is het volle maan. Je gaat dan veranderen. Ik zal weten wat je bent als je dat doet."
Ik knikte en staarde naar mijn trillende handen. Gabe's hand kwam en streek haar uit mijn gezicht. Ik keek op en hij wiegde mijn wang in zijn grote handpalm.
"Rust maar uit."
"Hier?" vroeg ik terwijl hij opstond.
"Maakt het je ongemakkelijk?"
"Ik... nou."
Hij grijnsde, "Ik zal niets met je doen."
Hij liep weg, maar liet de deur op een kier zodat ik kon horen dat er iemand anders buiten was.
"Wat is dit in godsnaam?" snauwde Kenzie.
"Hé," waarschuwde Gabe.
"Waarom is die slet in jouw kamer? Ga je echt de vijand neuken?"
"Dat ben ik niet," blafte hij. "Ik heb geen tijd voor jouw jaloezie, Kenzie. Dean komt morgen en we moeten ons voorbereiden. Praat met Lyle en Bane over het beveiligen van de grenzen. Hij komt niet alleen."
"De Alpha Koning komt?"
Mijn hart begon te racen. Alpha Koning?