Hoofdstuk vier-- The Alpha's House
"Laat me los!" Ik worstelde om me uit Ash's greep te bevrijden.
"Ik laat je zo gaan. Verdorie, je bent een sterke wolf."
Sam opende de deur voor Ash en ik tuimelde naar binnen. Ik had me net van hem losgemaakt toen we het huis binnenstormden. Ik struikelde en ging onderuit, maar ik slaagde erin Ash tegen zijn scheenbeen te schoppen.
"Godver." Hij kreunde.
Eikel. Drie andere wolven verschenen achter me. Hun blik voelde als een gewicht dat me op de koude vloer hield.
De wolvin met kort rood haar en een gezicht vol sproeten grinnikte terwijl ze om me heen liep. "Goed gedaan, zus."
"Ik heb niets verkeerds gedaan." Ik spuugde.
De wolvin lachte. Natuurlijk moest ze familie zijn van Ginger. Nu ik echt naar haar keek, leek ze inderdaad op een oudere versie van Ginger. Er was een man met blond haar dat tot zijn schouders reikte. Hij keek me aan met net zoveel minachting als de magere man met een mouw vol tatoeages op zijn linkerarm.
"We hoorden dat je een spion bent," zei degene met de tatoeages.
Ik klemde mijn tanden op elkaar. "Ik ben ook geen spion."
"Precies wat een spion zou zeggen," lachte de blonde. Hij leek op een oudere versie van Ash.
Deze gasten waren familie, was dit hoe ze ermee wegkwamen om me hierheen te slepen? Nou, ik sliep vannacht zeker buiten de schuilplaats.
"Kijk, niemand heeft bewijs dat ik iets verkeerds heb gedaan. Ik ben hier het slachtoffer. Jullie hebben me ontvoerd!"
Ginger haalde haar schouders op alsof het niets was. Alleen Sam zag er nerveus uit.
"Dat zullen we nog wel eens zien, spion," zei Ginger's zus.
Ik gromde. Het geklets in de kamer verstomde, de sfeer veranderde en een overweldigende kracht viel op ons. Toen ik de bron van de plotselinge verandering ontdekte, begreep ik waarom. Torenhoog boven ons stond een man van meer dan zes voet. Zwart zijdezacht haar in een lage man-bun gebonden. Zijn shirt hing aan zijn lichaam als een tweede huid. Zijn donker groene ogen vernauwden zich op mij. Elke greintje verzet sijpelde uit me weg.
"Interessante ogen," zei hij.
Dank je?
"Wat is je naam?"
Ik beet op mijn onderlip.
"Wil je dat ik het uit je haal?" Hij boog naar mijn niveau.
"Layla. Regan."
Hij knikte. "Wie heeft je gestuurd?" vroeg hij kalm.
"Niemand," zei ik met moeite.
Hij grijnsde. Vond hij dit grappig?
"Kan ik nu naar huis?"
Hij haalde zijn schouders op en stond toen op. "Waarom denken jullie dat ze een spion is?" Hij krabde aan de achterkant van zijn hoofd.
Ginger keek naar de jongens die geen uitleg gaven. Ze stapte naar voren en schraapte haar keel.
"Alpha, ze is een week in de roedel. Iedereen zegt dat ze vreemd is. Ze praat met niemand. Alles wat ze doet is luisteren."
De Alpha zuchtte.
"Gabe, luister naar haar—"
"Dit is tijdverspilling. Er zijn grotere bedreigingen waar ik mee te maken heb."
"Dit is een gevoelige tijd, Gabe. We moeten elke verdachte activiteit volgen," zei de blonde wolf.
Hier dacht ik dat ik echt weg zou komen.
Alpha Gabe haalde zijn vingers door zijn haar. "Waar ben je vandaan overgeplaatst?"
Verdomme. Mijn brein voelde als een motor die niet wilde starten. "Uh..."
Ginger grijnsde. Punt voor haar.
"Ik..."
"Kun je het me niet vertellen?"
"Het zou Dare kunnen zijn," zei Ash, zijn stem met een zelfvoldane toon.
Gabe keek van mij naar Ash en schoot hem neer met een flits van zijn rode ogen. Ash deinsde terug. Ik huiverde toen hij naar me keek, ook al waren zijn ogen weer groen geworden.
"Kom met me mee," zei hij.
"Wat?"
Hij pakte me bij mijn elleboog en sleepte me weg van de ingang. Ik had niet door dat we in een huis waren. Een enorm huis met twee verdiepingen.
"Wacht Gabe, waar neem je haar mee naartoe?" vroeg Ginger's zus.
Gabe stopte, keek even naar mij en toen naar haar. "Ik ga haar inspecteren."
"Wat?" De wolvin schoot naar voren.
De jongens grepen haar armen. "Rustig aan, Kenzie."
Gabe sleepte me door een gang met gesloten deuren. "Inspectie? Wat is dat?"
Hij opende een deur en onthulde een kamer met een kingsize bed in het midden. Een bank bij een groot raam en een deur die naar een balkon leidde. Hij deed de deur achter zich op slot.
"Wat ga je doen?"
Hij stak zijn handen in zijn zakken. "Niets raars. Ik wil dat je je kleren uittrekt."
Mijn ogen werden groot, "Wat?"
Hij leunde tegen de muur. "Je hebt me gehoord."
Hij bracht me naar zijn kamer en deed de deur op slot.
"Je kletst uit je nek."