Hoofdstuk 6: Cemetery Talk
Azalea:
Ik was woedend toen Nikola zonder schroom vertelde dat hij mijn verbinding had getapt, terwijl mijn mysterieuze beest naar me riep. Ik gaf niet eens om het eten dat ik had achtergelaten. Ik moest weg van Nikola voordat ik iets doms zou doen waar ik nooit meer op terug zou kunnen komen.
Terwijl ik door de Oude Franse Wijk liep, genoot ik van de levendig gekleurde huizen met hun prachtig verzorgde tuinen, grote potplanten in levendige tinten blauw, rood, paars en wit.
"Je weet dat hij alleen maar een broer was," spinde Sky zachtjes terwijl ze in de schaduwen lag terwijl ik stilletjes het pittoreske Oude Orléans-wijk in me opnam en mezelf voor de Layfette-begraafplaats bevond.
"Het geeft hem nog steeds niet het recht om mijn persoonlijke verbinding binnen te dringen," snauwde ik geïrriteerd terwijl ik zachtjes door de "Oudste Begraafplaats" liep, zoals het bordje op het smeedijzeren hekwerk aangaf.
Het voelde alsof ik op een dunne sluier van privacy naar het Rijk van de Doden trad terwijl ik de oude verweerde graven van handgehouwen steen met de verschillende familienamen in me opnam. Vervagend met de harde realiteit van de tijd. Ik stopte voor een graf met een hele familie erop vermeld, de jongste een pasgeboren meisje, dat slechts een dag overleefde.
Sky roerde zich onrustig terwijl ik de hete tranen vrij over mijn wangen voelde rollen terwijl ik zachtjes de vervagende letters van het kleine meisje "Lyla" traceerde.
"Ik dacht al dat ik je hier zou vinden." Een bekende stem trok mijn aandacht toen Lady Morgan om een vervallen monument stapte met bovenop een massieve met mos bedekte handgehouwen engel.
Haar zilveren haar was gevlochten en versierd met prachtige bloemen in levendige kleuren, die zachtjes tegen haar zilveren fluwelen jurk lagen. Haar mooie iriserende ogen fonkelden in de ondergaande zon terwijl ze haar met ivoor ingelegde hand naar me uitstak en me zachtjes door de griezelig kalme sereniteit van de begraafplaats leidde.
"Hoe wist je dat ik hier zou zijn?" vroeg ik zachtjes, bang dat ik de zielen zou verstoren die vredig in deze stille graven rustten.
"De geesten spraken tot me." Ze glimlachte helder terwijl Oom Damian verscheen en een ceremonieel altaar met salie en andere kruiden opstelde, gekleed in witte katoenen broek, zonder shirt, waardoor zijn gebruinde gespierde borst zichtbaar was in de glinsterende zonsondergang.
"Lea," sprak hij trots terwijl hij me in een enorme omhelzing trok, ruikend naar salie en sandelhout.
"Hoi Oom Damian," antwoordde ik zachtjes terwijl ik me losmaakte om weer adem te kunnen halen na zijn verstikkende omhelzing.
Ik keek toe hoe hij weer aan het werk ging, zich voorbereidend op de jaarlijkse ceremonie van de Coven om hun voorouderlijke lijn te vieren terwijl Mardi Gras officieel om middernacht begon. Morgan en Damian glimlachten liefdevol naar elkaar terwijl ze me naar een groot graf leidde met witte kaarsen, die hun verleidelijke dans tegen de koude verweerde steen wierpen.
"Kom, ik wil je iets laten zien," sprak ze zachtjes terwijl ze me verder naar achteren leidde, waar een natuurlijke bron zachtjes opborrelde in een grote stenen kom, bestrooid met verschillende kruiden en bloemen.
Sky neuriede zachtjes terwijl Morgan me wenkte om naast de kom te gaan zitten. Ze streek zachtjes met haar vinger over het oppervlak, terwijl ze toekeek hoe de kruiden en bloemen in een betoverende dans wervelden en alles wit werd, behalve de kom die een zachte rode gloed uitstraalde.
Beelden van mijn mysterieuze beest flitsten door mijn gedachten als een projector. Toen scènes van onze seksuele ontmoetingen, die mijn lichaam in een razernij van extase brachten. Morgan veegde snel over het wateroppervlak, pakte mijn gezicht in haar vochtige handen terwijl ze met intensiteit in mijn ogen keek.
"Wat?" vroeg ik bang door de manier waarop ze me met een vragende blik aankeek.
"Luister goed, Lea." Ze pauzeerde kort terwijl ik zachtjes knikte om haar te laten weten dat ik het begreep.
"Selene zei dat je krachten zich in de toekomst zouden openbaren, aan je moeder nadat je vader was overleden en ze dat monster Alexi hadden aangepakt. We wisten dat de ziel van je vader in jou was herboren, maar er is iets dat je moet begrijpen. Onder geen enkele omstandigheid mag je de gelofte van maagdelijkheid breken voor je achttiende verjaardag." Morgan sprak streng terwijl ze mijn gezicht harder vasthield.
"Waarom?" vroeg ik nieuwsgierig en bang tegelijk.
"Duisternis, mijn kind. Grote Duisternis zal alles verslinden wat je liefhebt." Ze sprak terwijl ze mijn ogen ving met een liefdevolle omhelzing.
Sky liep langzaam heen en weer terwijl ze luisterde.
"Mama zei dat mijn visioenen geen kwaad voor me waren." Ik sprak met een boze toon terwijl Morgan haar lippen tuitte en even nadacht.
"Dat zijn ze niet, maar laat verleiding je niet leiden om je vastberadenheid te breken." Morgan sprak terwijl ze haar hand naar me uitstak en een heilig symbool tekende dat "Reinheid" betekende in mijn handpalm.
Zachtjes zingend begon het licht te branden, gloeide rood en verdween toen.
"Als je ooit dicht bij het breken van die sluier van reinheid komt, zal dit je uit de waas trekken. Een waarschuwing, zeg maar." Ze glimlachte terwijl we langzaam opstonden en ik mijn handpalm onderzocht, geen teken ziend van het symbool dat een seconde geleden nog zichtbaar was.
"Nog vier maanden tot je achttiende." Ze sprak zachtjes terwijl ze zich naar een altaar bedekt met wijnstokken en prachtige paarse irissen draaide.
"Je kunt jezelf blijven bevredigen, maar niets meer." Ze draaide zich snel op haar hakken terwijl ze de sappen van de geplette irissen tegen mijn voorhoofd wreef.
"Wat was dat?" vroeg ik vreemd terwijl ik mijn voorhoofd wreef.
"Om de kloppingen te verlichten." Ze glimlachte terwijl ze haar vinger langs mijn buik liet glijden en stopte net boven mijn sliprand.
Ik stapte achteruit, me een beetje vreemd voelend dat ze zo dicht bij mijn geslachtsdeel was, en bedekte mijn buik met mijn armen terwijl ze zachtjes lachte.
"Nu! ga genieten van de festiviteiten. Je broers en zussen zijn hier." Ze neuriede terwijl ze haar handen langs haar lichaam liet glijden, veranderend in een witte katoenen jurk die nauwelijks haar rondingen bedekte terwijl het licht door het dunne materiaal scheen.
"Wat doen jullie precies bij deze ceremonies?" vroeg ik nieuwsgierig terwijl ze me stralend aankeek, haar handen verleidelijk langs haar borst liet glijden en zachtjes haar geslachtsdeel omklemde, zachtjes kreunend.
"Oh mijn God, een gigantische orgie!" Ik riep stilletjes uit terwijl Sky in lachen uitbarstte en ik voelde hoe mijn gezicht vuurrood werd.
"Oké! Ik laat jullie dan maar." Ik lachte ongemakkelijk terwijl ik uit de ceremoniële tombe tevoorschijn kwam, niet in staat mijn oom onder ogen te komen terwijl beelden van hem en Morgan die wild in het midden van een kerkhof met honderden Coven-heksen aan het vrijen waren, mijn hoofd vulden.
"Lea!" riep Akai terwijl ze de hoek van het met mos bedekte Coven-monument omsloegen.
"Verdorie! We waren ongerust toen we je niet terugvonden in het hotel." zei Nikola terwijl hij me in zijn grote broederlijke armen oppakte.
"Het spijt me zo." Hij fluisterde terwijl hij me stevig trillend vasthield.
"Doe dat gewoon niet meer. Het deed pijn." Ik antwoordde kalm terwijl hij zich van me losmaakte met helder, gloeiende blauwe ogen.
Knikkend in overeenstemming zwaaiden we allemaal "Vaarwel" terwijl de Coven-heksen als geesten in de begraafplaats verschenen, bloemen op de graven van hun familie leggend en kaarsen aanstekend terwijl de zon al aan het verdwijnen was aan de horizon.
"Kom op. Laten we ons omkleden en de straat op gaan." Celia lachte duister terwijl ze haar handen samenwreef als een hebzuchtige gokker.