Hard werken
Selene's Perspectief
Het is nu vier dagen geleden dat Arti me betrapte toen ik stiekem terug het huis in sloop, en ze heeft sindsdien nauwelijks twee woorden tegen me gezegd. Ik heb alles gedaan wat ze van me vroeg.
Vandaag is niet anders. Ik was om 4.30 uur op en stond om 5 uur op het terrein om de wapens voor de training klaar te leggen, de waterflessen en wat snacks voor de strijders voor te bereiden.
Ik was de meeste dagen alleen, maar gisteren waren er twee andere roedelleden, Dom en Ellis, die werden betrapt toen ze na het donker stiekem wilden afspreken met wat menselijke meisjes. Ze kregen twee dagen van deze taak en leken behoorlijk geschokt toen ik hen vertelde dat mijn straf voorlopig geen einddatum heeft en dat ik ook moet trainen met de nieuwe medici. Terwijl we de voorbereidingen afronden, zie ik Ryan, Arti en de andere krijgers het terrein op lopen. Ik ben nog steeds een beetje verdrietig dat ze niet met me wil praten, maar een roedelkrijger worden is nog steeds mijn hoofddoel, dus ik stort me volledig op deze extra training. Ik kan mezelf verdedigen om uit een situatie te ontsnappen; onze vader zorgde daar altijd voor.
Arti en Ryan nemen plaats vooraan en de krijgers verspreiden zich. Ik val in de rij met hen en wacht op instructies. Ze leggen de training van vandaag uit en we beginnen met 50 rondjes om de arena. Uithoudingsvermogen is niet mijn sterkste punt. Ik draag mijn meest comfortabele sportlegging die mijn lichaam complimenteert, een sportbeha en een strak zittend sportjasje omdat het zo vroeg nog koud is. Mijn haar is in een rommelige knot gebonden en ik ben klaar om te beginnen.
Ik vertrek. Ik ben niet de snelste, maar ik zie Dom en Ellis en pas mijn tempo aan hen aan. Terwijl de rest van de roedel ontwaakt, zie ik een groep meisjes naar de rand van de arena komen om de training te bekijken. Sommigen zijn gekoppeld aan degenen die al trainen en anderen proberen gewoon interesse te wekken. Voorop loopt Jenny, de roedelslet. Ik denk niet dat er een mannelijke wolf is die ze nog niet heeft gehad. Terwijl we doorgaan, verlies ik snel het tempo van Dom en Ellis. Verdomme, ze lijken niet eens moe!
Als ik weer langs de groep meisjes ren, hoor ik Jenny iemand roepen.
"Ash, schatjes, hou vol, jullie doen het geweldig."
Heb ik haar nou Ash horen zeggen? Hij zou niet aan deze training mee moeten doen. Ik draai me om, mijn gezicht knalrood van het zware ademen, en daar is hij. Geweldig, die eikel is precies achter me. Ik weet dat hij sneller kan rennen, dus waarom gaat hij langzaam?
Alsof hij mijn gedachten leest, komt hij naast me lopen. De geur van zweet en te veel cologne vult mijn neusgaten, en waarom in hemelsnaam is hij zonder shirt? Het is nog geen 6 uur en het is niet eens zo warm.
"Gewoon aan het genieten van het uitzicht, Sel. Die legging veroorzaakt wat interne conflicten," zegt hij, de woorden rollen als slijm van zijn tong.
"Oh, echt? Is je smaak van de week niet genoeg voor je, Ash, of moedigt ze iemand anders aan?" zeg ik terwijl ik hem met afschuw aankijk. Hij lijkt de opmerking te negeren en antwoordt simpelweg.
"Het is maar goed dat je aan je uithoudingsvermogen werkt, schatje. Als ik je eindelijk te pakken krijg, zul je het nodig hebben." Zijn woorden maken me misselijk. Ik weet niet hoe ik moet reageren, en met één beweging van mijn been zwiep ik het opzij en Ash valt om. Ik draai me om terwijl ik nog steeds jog en schreeuw terug.
"Het is niet mijn uithoudingsvermogen waar je je zorgen over moet maken. Misschien moet je je richten op overeind blijven!" Ik zag woede op zijn gezicht flitsen. Ik wist dat ik gewonnen had, maar ik weet ook dat dit niet het laatste zal zijn van Ash.
Ik zie het einde naderen. Sommige krijgers zijn er al. Ik spot Dom en Ellis en haast me naar hen toe. Dom kijkt me waarderend aan. Hij is 22, lang, en heeft bruin haar dat naar achteren valt. Hij heeft een echt goed lichaam. Hij heeft zijn partner nog niet gevonden. Ik ben in gedachten verzonken terwijl ik hem bewonder, als een giechel uit zijn mond ontsnapt.
"Ben je klaar met staren naar me, Selene?" Mijn gezicht wordt onmiddellijk felrood.
"Sorry, ik was gewoon een beetje afgeleid," zeg ik ongemakkelijk. Waarom gebeurt dit altijd met mij? Als ik aan het hebben van een partner denk, zou ik veel liever Dom hebben dan Ash. Ik kijk weer naar hem.
"Ik zag hoe je Ash daarstraks aanpakte. Die vent is een creep," zegt hij met een glimlach die me doet blozen.
"Bedankt, hij is al een tijdje zo. Hij is ervan overtuigd dat als ik over een paar weken 21 word, ik zijn partner zal zijn." Ik kijk naar Dom en voel het rood van mijn wangen verdwijnen.
"Nou, je weet maar nooit, hij is misschien niet de enige die hoopt je aandacht te trekken." Voordat ik een antwoord kan bedenken, lopen Dom en Ellis al weg. Dom draait zich om en knipoogt naar me.
We gaan verder met de rest van de training, waarbij Arti extra zorg besteedt om ervoor te zorgen dat ik mezelf volledig push. Ik zweer dat ze geniet van deze straf. De training komt ten einde, ik ben moe en heb pijn na drie dagen hiervan, maar ik begin me voor te bereiden op de volgende groepstraining na de lunch. Ik vul de waterflessen als ik voel dat mijn lichaam naar voren valt en de bekende geur van goedkope parfum mijn neus binnendringt.
Jenny. Ik stof mezelf af en draai me om naar haar, voel Seleste naar voren komen en ze neemt het over.
"Wat is dit, Jenny?"
"Ik zag je praten met Ash op het veld, hij is van mij!" Schreeuwt ze naar me als een kind.
"Ben je serieus, Jenny? Alsof ik jouw afdankertjes zou willen. En trouwens, ik dacht dat je wat respect voor jezelf zou hebben, wetende waar hij is geweest." Ik kijk achter haar naar haar vriendinnen, wetende dat zij ook met hem zijn geweest, en richt me dan weer op haar, terwijl ik de woede in haar ogen zie opborrelen.
"Maar aan de andere kant kan ik hetzelfde tegen hem zeggen, aangezien hij met een gebruikte fiets is." Seleste is woedend, hoe durft ze ons met haar te vergelijken, op welke manier dan ook.
Ik duw Seleste terug, wetende dat als ik haar langer laat, ze Jenny misschien uit elkaar scheurt. Ik kom weer bij mijn positieven als Jenny haar hand opheft en me in het gezicht slaat, de pijn brandt op mijn wang. Ik sta op het punt om Seleste weer los te laten, maar dan hoor ik iemand schreeuwen en naar ons toe rennen.
Cynthia's POV.
Ik zie het meisje Jenny Sel slaan en in een oogwenk zie ik rood, ik voel Cyrus wakker worden, ze is boos. Ik zie Sel haar hand opheffen en ik schreeuw "STOP". Het geluid van mijn stem galmt naar hen en verder, ik zie ze allebei bevriezen en naar mij kijken terwijl Jenny's vriendinnen een stap achteruit doen.
Ik nader hen, mijn ogen donker terwijl ze naar Jenny staren.
"Wat denk je wel niet dat je doet, mijn zus slaan?" Op dit punt vecht Cyrus om de controle over te nemen. Ik zie de angst zich verspreiden over de ogen van Jenny en haar trawanten.
Hun stemmen barsten los in "Het spijt me" en "We gaan weg". Cyrus vindt het niet genoeg en staat op het punt om iets terug te zeggen als ik een hand op mijn arm voel.
Ik kijk naar beneden en het is Sel, ze kijkt bezorgd naar me. Ik adem diep in, ik weet dat Cyrus er niets aan kan doen, sinds we onze partner verloren, is ze een puinhoop. Hoewel we de pijn met de maangodin hebben geruild, neemt het de emoties niet weg. Ik sluit mijn ogen en voel haar zich terugtrekken in de achterkant van mijn geest.
Ik open ze weer en zie de drie meisjes weglopen en hoor Selene's zachte stem.
"Daar zijn die gouden ogen, Cynth, gaat het wel met je?"
Ik kijk naar haar gezicht, ik haat het dat ze me de controle ziet verliezen.
"Het gaat goed, Sel. Ik kwam je zoeken omdat je te laat was voor de medische training en toen zag ik haar je slaan en ik verloor het gewoon. Het spijt me, Sel, ik wilde je niet in verlegenheid brengen." Ik kijk in haar ogen om te laten zien hoe sorry ik ben.
"In verlegenheid brengen, Cynth? Dat was geweldig! Ik wist niet dat je stem zo ver kon dragen. Jenny en haar vriendinnen leken wel te willen buigen. Het was geweldig." Ze kijkt me bewonderend aan.
"Kom op, Sel, we hebben nog medische training te doen." Ik pak haar hand en begin naar het huis te lopen.
"En je hebt echt een douche nodig, Arti heeft je vandaag duidelijk flink aangepakt." Ik lach terwijl ze naar zichzelf kijkt en instemmend knikt.
Ik weet dat Sel soms denkt dat we streng zijn, maar ik zal haar altijd beschermen.
En ik weet dat ze op een dag zal begrijpen waarom.
De dag gaat verder, Sel is echt een snelle leerling, alles wat ze heeft geleerd, heeft ze zo goed opgepakt. Toen ik gisteren met Arti sprak, zei ze hetzelfde over haar training. We wisten dat het zo zou zijn, maar ze is zo ver gevorderd dat zelfs ik en Arti niet zo snel leerden met papa.
De dag loopt ten einde en meestal helpt Sel me met opruimen. Ik kijk naar haar, duidelijk uitgeput, het is al half acht 's avonds.
"Sel, ga maar, ik maak het hier wel af. Ga je klaarmaken voor het avondeten." Selene kijkt me aan met liefde in haar ogen.
"Dank je, Cynth. Ik had echt een vroege avond nodig, ik ben uitgeput."