Wat is het probleem?
Ik ren naar hen beiden toe.
"Jongens, wat is er gebeurd, waarom zijn jullie hier?" zeg ik terwijl ik de angst voel opkomen terwijl de woorden eruit stromen.
Ze blijven stil, kijken naar mij en dan naar elkaar. Ik weet dat ze via de geestelijke link praten. Ik open mijn link en schreeuw naar hen. "JONGENS!"
Ze stoppen en kijken naar me, mijn hart racet, mijn handpalmen worden zweterig.
Cynth gebaart me om te gaan zitten, dus doe ik dat, misschien niet waar zij bedoelde, maar op de plekken waar ik stond, zij doen hetzelfde.
Eindelijk verbreekt Cynth de ongemakkelijke stilte.
"Sel, we hebben nieuws," haar stem zacht maar haar ogen waakzaam.
Seleste is in mijn gedachten op scherp en ze voelt ook Aria en Cyrus, hun wolven zijn ook actief.
Ze gaat verder, haar stem laag. "Alpha Eric gaat binnenkort een aankondiging doen aan de roedel, maar we wilden eerst met jou praten omdat het jou direct raakt. Het gaat over je verjaardagsviering met de roedel." Ze kijkt naar Arti terwijl ze spreekt.
"Er is een verandering van plannen." Ik kijk haar verward aan door de woorden die ze zegt.
"Wat bedoelen ze, Sel?" Seleste zegt de woorden die ik moeite heb uit te brengen. Arti pakt mijn hand en blijft praten.
"Sel, we hebben nu een andere afspraak op die avond en jij zult met ons meegaan. We zijn uitgenodigd bij de zilveren maan roedel om de situatie met de rovers te bespreken en in de komende weken zullen we met hen trainen." Ze kijkt me aan met verdriet in haar ogen, maar ik ben nu verward.
"Wacht, dus omdat jullie Calder de koude moeten ontmoeten, kan ik mijn verjaardagsfeest niet hebben?" Hoe konden ze de belangrijkste avond van mijn leven zomaar opzij schuiven?
"We hebben het niet geannuleerd, Sel, we moeten het gewoon uitstellen."
"Waarom? Er zullen andere roedelleden hier zijn om me te steunen als jullie twee het niet kunnen opbrengen." Ik ben woedend, Seleste ook!
Cynth kijkt naar me op. "Dat is het juist, de meeste van de roedel zullen deze bijeenkomst bijwonen. Het is niet alleen een gesprek, Sel, het is een gemaskerd bal."
Bij die woorden spitsen mijn oren zich. "Wacht even, dus in plaats van een feest hier krijg ik een echt bal in dat enorme huis en mijn hele roedel zal daar zijn?" zeg ik met een grote glimlach op mijn gezicht.
Arti kijkt me verward aan. "Ben je niet boos?"
"Hoe kan ik boos zijn? Ik mag de ochtend doorbrengen omringd door jullie en 's avonds naar een bal gaan. EEN ECHTE BAL!" Ik spring praktisch op en neer. Ik sta op en ga naar de kledingkast zonder te beseffen dat ik hardop zeg: "Wat zal ik dragen?" en "Ik heb nieuwe schoenen nodig." Ik draai me om naar hen beiden, ze staan nog steeds bevroren.
"Jongens, wat is het probleem? Het is maar een nacht en we kunnen mijn verjaardag samen op zaterdag vieren."
Ze kijken naar elkaar, Cynth spreekt als eerste. "Het is niet alleen dat, het bal heeft een ander doel dan vriendschap tussen roedels. Het bal is voor iedereen die zijn of haar partner nog niet heeft gevonden om te zien of die in de zilveren maan roedel zit en vice versa. Er is één specifiek persoon die zoekt en voor wie dit is. Calder." Ik begin in mezelf te lachen, denkend aan al die arme mensen die moeten gaan.
Mijn gedachten worden onderbroken wanneer Arti zegt: "Sel, waarom lach je?"
"Ik denk gewoon aan al die arme meisjes die wachten op de perfecte partner en dan krijgen ze Calder de koude! God, ik hoop dat het Jenny is. Deze verjaardag wordt beter dan ik dacht."
Dan dringt het tot me door.
Het is mijn verjaardag.
Ik word 21.
Ik ben oud genoeg om mijn partner te vinden.
SHIT SHIT.
Dan besef ik waarom ze me zo verdrietig aankeken, het zou mij kunnen zijn, oh maan godin, nee! Mijn hoofd is gevuld met duizend gedachten, geen enkele kan ik in woorden omzetten en ik begin te panikeren.
Arti en Cynth zijn naar me toe gekomen en leggen een hand op beide armen, ze staan aan weerszijden van me en ik voel me kalm. Ik sluit mijn ogen en we blijven een paar momenten stil en ik voel alsof al mijn zorgen uit me wegvloeien. Ik open ze langzaam en voor een seconde zie ik mijn zussen gloeien, een helder licht dat hun aura's verlicht. Ik knipper, en de lichten zijn verdwenen.
Ik breek los van hen beiden. Ik haal diep adem.
"Ik ga niet," zeg ik.
Arti kijkt naar me, ik weet dat ze me gaat proberen over te halen. Ik ben echter verbaasd wanneer ze zegt:
"We zijn het ermee eens, we denken niet dat je moet gaan." Ik grijp hen beiden en trek hen in de warmste omhelzing.
Cynth trekt zich terug. "We moeten een plan bedenken. Wanneer Eric dit aankondigt, zal het alle ongepaarde dwingen om te gaan. Als ze niet gaan, zou Calder kunnen denken dat we iets verbergen en dat is een oorlog die we niet willen." Haar woorden klinken gehaast en dringend.
Ik kijk naar Cynth en sta op het punt om in te stemmen en voor te stellen dat we vanavond plannen, maar ze zijn weer aan het gedachten linken.
"Waar hebben jullie twee het over dat jullie niet met mij kunnen delen?" zeg ik, terwijl ik voel hoe een gekwetste uitdrukking over mijn gezicht trekt, ondanks mijn poging het te verbergen. Wat verzwijgen ze voor mij?
Net als ze beiden willen spreken, verspreidt zich een gevoel van angst over hun gezichten. We worden allemaal door Alpha Eric via gedachtenlink opgeroepen om naar de voorkant van het huis te gaan en op zijn aankondiging te wachten. Zijn stem is vastberaden, en we kunnen hem niet ongehoorzaam zijn.
Zonder een woord te zeggen draai ik me om om de kamer te verlaten, en Arti en Cynth volgen me.
We staan allemaal op het terrein, Arti en Ryan staan op de trappen met Eric en Cynth staat dicht bij de voorkant. Ik heb ervoor gekozen om achteraan te blijven; ik heb dit al eerder gehoord en heb geen behoefte aan nog een herinnering.
Eric begint te praten en legt uit over het bal en hoe sommige krijgers met hen zullen trainen in hun roedel en andersom. Iedereen gonst van opwinding over het nieuws van het bal en de kans om Silver Moon krijgers te ontmoeten. Hoewel de roedel meedogenloos is, kun je hun vaardigheid niet ontkennen; je zou niet aan de ontvangende kant van een gevecht met hen willen staan. Uiteindelijk kondigt Eric het doel van het bal aan, en er klinken geschokte kreten uit de menigte, maar sommige mensen zijn blij dat ze een kans krijgen om in een andere roedel te zoeken.
Eric kondigt aan dat mijn verjaardagsvieringen worden uitgesteld, en mijn hart breekt. Iedereen die 21 wordt in de roedel heeft een feest en verandert dan aan het einde in hun wolf en doet mee aan de roedelloop. Die loop is zo speciaal; het bindt je aan je wolf en de roedel, zelfs als je vertrekt om bij je partner te wonen, blijf je voor altijd aan de roedel verbonden. Ik had niet beseft hoe speciaal dat moment voor mij was totdat het me werd ontnomen.
Eric eindigt en Cynth linkt Arti en mij om ons te laten weten dat ze terug naar het ziekenhuis moet, en Arti beantwoordt vragen met Ryan en Eric. Ik link haar en laat haar weten dat ik naar binnen ga.
Terwijl ik door de menigte loop, knikken mensen naar me of zeggen hallo, en ik voel het medelijden in hun ogen terwijl ze naar me staren. Ik loop verder over het pad met mijn hoofd naar beneden, en dan bots ik tegen iets aan. Het voelde als een boom of een bakstenen muur, ik val achterover en net voordat ik de grond raak, vangt iemand me op en trekt me dicht tegen zich aan. Ik kijk een beetje verward omhoog om te zien wie me heeft opgevangen en waar ik tegenaan ben gelopen, en ik zie Dom.
Hij glimlacht naar me, zijn grijs-zilveren ogen lichten op terwijl hij naar me kijkt.
"Hoi."
Kom op Sel, hij heeft je net gedag gezegd, je doet er te lang over om te antwoorden, nu wordt het raar. Ik haast me om woorden uit mijn mond te krijgen.
"Heyllo." Heyllo, geweldig, dat is niet eens een echt woord!
Hij grinnikt en ik trek me van hem weg, me realiserend dat ik nog steeds in zijn armen ben en ongelooflijk dicht bij zijn gezicht.
"Ik vroeg me af of je misschien een wandeling met me zou willen maken?"
"SELENE, HIJ STELT JE EEN VRAAG, ANTWOORD HEM," roept Seleste.
"Zeker, dat zou ik graag willen."
We lopen en praten urenlang over onze families en levens, favoriete boeken en films en tv-shows. We komen bij een open plek een stukje in het bos achter het roedelhuis.
"Wil je zitten?" Ik kijk naar hem op, hopend dat hij ja zal zeggen.
"Natuurlijk, ik ben nog niet klaar met de avond." Dan flitst zijn charmante glimlach op en hij gaat zitten op de grond.
We zitten vijf minuten in een comfortabele stilte, starend naar de sterren die als knipperende kerstlichtjes tevoorschijn komen, en dan spreekt hij.
"Het spijt me van je verjaardag, Selene. Ik keek ernaar uit," hij ademt zachtjes in, "om jou te zien."
Ik bied hem een brede glimlach en antwoord, "nou, je ziet me nu," en dan stoot ik met mijn schouder tegen de zijne, bijna waardoor hij omvalt.
"Oh god, het spijt me, dat was niet de bedoeling." Maar hij lacht om me.
"Het is goed, echt, het was eigenlijk wel grappig." Er valt een pauze en dan haast hij zich met de woorden.
"Kijk Sel, ik weet dat het doel van dit bal is om onze partners te vinden, maar ik hoopte dat je misschien met mij zou willen gaan, zonder verplichtingen of zoiets. Ik word gewoon zenuwachtig in die situaties, dus het zou fijn zijn om niet alleen te zijn."
Ik kijk naar hem, me afvragend of hij nog adem zal halen. Ik sta op het punt om te antwoorden als hij verdergaat, "Het is goed als je nee wilt zeggen, ik bedoel, het zou raar zijn om naar een bal te gaan om een partner te vinden met een date, vergeet eigenlijk maar wat ik zei."
Wanneer hij klaar is, stoot ik zijn schouder aan en antwoord simpel, "Ik zou dat graag willen."
Een glimlach verspreidt zich over zijn gezicht.
"We zouden terug moeten gaan, het wordt laat en ik heb technisch gezien nog steeds straf voor de laatste keer dat ik uitging."
Ik help hem opstaan en we lopen terug naar het huis. Hij staat erop om me naar mijn kamer te brengen. We zeggen goedenacht en ik sluit de deur achter me.
Misschien wordt dit bal toch niet zo slecht.