Read with BonusRead with Bonus

Drieënzeventig

Ik volg Erickson naar een grote witte schommel waar we gaan zitten. We zijn een tijdje stil, maar zijn ogen zijn op mij gericht. Ik leg mijn handen op mijn schoot en friemel een beetje; Erickson geeft me het gevoel dat hij mijn ziel leest en dat bevalt me niet.

"Het gaat goed met me," zeg ik. Hij gl...