Hoofdstuk 6 De politie bellen
"Waarom zou ik niet durven? Clara, ben je een kip?" Diana wierp haar een spottende glimlach toe.
Mia voelde de spanning en trok Clara opzij, terwijl ze haar beste moederblik opzette.
Ze wendde zich tot Diana en zei: "Diana, het ligt aan Clara. Ze wist niet beter en heeft je ketting gepakt. We zijn familie; laten we dit onderling oplossen. Geen reden om de politie erbij te halen."
Clara, tegengehouden door Mia, wierp alleen maar moordende blikken naar Diana en knarste met haar tanden.
Diana, die geen zin had in spelletjes, plofte neer op de bank.
Ze had al flink wat schaduw geworpen, maar Mia deed alsof ze niets hoorde.
Omdat Mia graag deed alsof, vroeg Diana zich af hoe lang ze dat vol kon houden.
De tijd tikte door, en als ze het niet snel zouden oplossen, zou het een puinhoop worden als de politie zou komen. Mia beet op haar lip, geschokt door hoe kalm Diana was.
Een paar dagen geleden had Clara gezegd dat Diana na haar scheiding een heel ander persoon was geworden. Mia had het toen niet geloofd, maar nu ze haar zo zag, was Diana zeker veranderd! Voordat Mia een plan kon bedenken, verloor Clara haar geduld en greep een vaas, die ze naar Diana gooide.
"Diana! Ga naar de hel!" schreeuwde Clara.
De vaas was zwaar, en als die zou raken, zou het serieuze schade kunnen aanrichten.
Mia was verbijsterd en dacht: "Nee, Clara is te vurig. Als Diana gewond raakt, wordt het meer dan alleen een ontbrekende ketting als de politie komt." Robert, geschrokken door de chaos, werd bleek maar herinnerde zich dat het belangrijkste was om bewijs te verzamelen voordat de politie arriveerde. Hij stapte achteruit en haalde zijn telefoon tevoorschijn.
Diana zag de vaas op haar afkomen, met een sluwe glimlach op haar lippen.
Alles vertraagde voor Diana. Op het laatste moment maakte ze een perfecte draaiende trap, waardoor de vaas terugvloog.
De voormalige Diana was niet super fit, maar flexibel genoeg om de beweging te maken. Toch deed haar voet daarna pijn, en ze trok een pijnlijk gezicht.
Clara had minder geluk. Ze zag de vaas op haar afkomen en bedekte instinctief haar gezicht. Ze verloor haar evenwicht en viel achterover.
Het gebeurde allemaal in een flits.
Mia, opgelucht dat Diana niet gewond was, draaide zich om en zag Clara tegen een plank aan botsen.
De houten plank was wiebelig en kon Clara's gewicht niet dragen. Toen de vaas op de grond viel, kwam de plank naar beneden. Overal brak er van alles, en de kamer was een puinhoop.
Clara zat tussen de brokstukken, haar gezicht vasthoudend en huilend.
Terwijl Nathan en Mia naar Clara renden om haar te helpen en de bedienden toeriepen om te assisteren, veranderde de woonkamer in een gekkenhuis.
Diana, koel als een komkommer, ging weer op de bank zitten en keek op naar Robert, die nog steeds aan het filmen was.
"Heb je alles op video?" vroeg Diana.
Robert knikte. "Ja, ik heb het."
Diana was tevreden en wreef over haar pijnlijke voet.
Clara, gewond door de vallende spullen, huilde van de pijn. Maar het ergste moest nog komen.
Isabella stormde binnen om verslag uit te brengen. "Meneer Williams, mevrouw Williams, de politie is hier."
Toen ze dit hoorde, greep Clara, ondanks haar pijn, Mia's arm in paniek vast. "Mam, wat moeten we doen? De politie is hier!"
Mia's gezicht werd plotseling serieus. Ze had niet gedacht dat Diana echt de politie zou bellen. Ze klopte Clara op haar hand, als teken om rustig te blijven. Na al het drama, zelfs als de politie hier was, hadden ze een verhaal te vertellen.
Twee agenten in uniform liepen binnen en vroegen: "Wie heeft de politie gebeld?"
Robert stapte naar voren. "Dat was ik, agent."
"Wat is hier gebeurd? Deze plek ziet eruit alsof er een tornado doorheen is gegaan. Waren jullie aan het vechten?"
Clara, die haar gezwollen arm vasthield, sprong als eerste in, "Agent! Deze gekke meid brak in mijn huis in en viel me aan. Sluit haar op!"
De twee agenten wisselden blikken uit, verbaasd dat twee dames voor al deze ophef zorgden.
Met Clara die er gehavend uitzag, neigden de agenten natuurlijk naar haar kant.
Maar Mia wilde niet dat de zaken uit de hand liepen. Ze stapte naar voren en sprak zachtjes, "Agent, de kinderen hadden een klein ruzietje en hebben per ongeluk de plank omgestoten. Onze excuses voor de overlast. Het is niets ernstigs; u kunt nu teruggaan."
Mia's zachte optreden en gracieuze houding deden haar overkomen als de perfecte moeder. Ze gaf Isabella een teken om de agenten uit te laten.
Robert zag dit en stapte snel in. Hij had de politie gebeld en had bewijsmateriaal; hij kon hen niet zomaar laten gaan.
"Agent..." Mia, wetende dat Robert een advocaat was, wilde niet dat hij sprak, dus onderbrak ze hem, "Agent, dit is een privéfamiliezaak. Ik weet niet wat zijn probleem is, maar de politie bellen over een ruzie tussen twee meisjes is een verspilling van publieke middelen."
Mia's woorden waren vastberaden, alsof ze echt een verantwoordelijke moeder was.
"Gewoon een ruzie tussen zussen?" De agenten waren sceptisch. Ze konden niet geloven dat twee meisjes zo'n puinhoop konden veroorzaken. Ze begrepen deze rijke mensen niet.
Mia was vergeten dat Diana er nog steeds was. Net toen ze de zaken wilde gladstrijken, viel Diana, die genoeg gerust had, haar in de rede, "Wie zegt dat we zussen zijn?"
Mia's glimlach bevroor, niet verwachtend dat Diana zo oncoöperatief zou zijn.
"Diana, je reageert altijd zo als je boos bent. Hoe kon je de politie bellen over een familiezaak?" zei Mia.
Diana kaatste terug, "Wat geeft jou het recht om mij de les te lezen? Agent, ik heb mijn advocaat gevraagd om de politie te bellen. Deze drie zijn ongevraagd binnengekomen en hebben geprobeerd mij kwaad te doen. Behandel dit alsjeblieft volgens de regels."
Nathan, die stil was geweest, sprak plotseling, "Genoeg met het lawaai."
Hij stapte naar voren en blokkeerde de agenten.
"Agent, ik ben het hoofd van dit huishouden. Helaas hebben we een ongehoorzaam kind dat deze puinhoop heeft veroorzaakt. Mijn excuses voor de overlast. Diana, kom en bied je excuses aan!" zei Nathan.
Diana vond Nathan's woorden hilarisch. Hij gaf nooit iets om haar.
Hij had zelfs een affaire met Mia en, na Bianca's dood, nam hij gretig de bezittingen van de Spencer Group over en verhuisde Mia en Clara naar Bianca's huis.
Diana gehoorzaamde vroeger Nathan, alleen om keer op keer door hem genegeerd te worden. Nu was ze niet langer dezelfde Diana en zou ze niet naar hem luisteren.
"Wie denk je wel niet dat je bent om mij bevelen te geven? Ik zei dat jullie drieën ongevraagd binnenkwamen en probeerden mij kwaad te doen. Geen van jullie komt hier zomaar mee weg!" zei Diana.
Clara, doodsbang door Diana's kille toon, rilde en herinnerde zich de klappen die Diana haar een paar dagen geleden had gegeven.
Het was voorbij. Diana was echt uit op wraak.