Hoofdstuk 5 Om het leven van zijn meesteres te beëindigen
Fredericks vraag was abrupt, maar Felix begreep meteen dat hij naar de familie Davis informeerde.
"Ik heb het uitgezocht," rapporteerde Felix.
"De familie Davis heeft de afgelopen jaren een enorme hoeveelheid geld geïnvesteerd in vastgoed dat nu verwikkeld is in geschillen. De projecten kunnen niet van start gaan, waardoor het onmogelijk is om de fondsen terug te verdienen.
"Bovendien hebben ze dit jaar aflopende schulden, en leveranciers en aannemers hebben contracten verbroken. Dit heeft ertoe geleid dat sommige van hun lopende projecten stil zijn komen te liggen, wat aanzienlijke verliezen veroorzaakt. Ze hebben betalingen gemist, waardoor hun cashflow volledig vastzit."
Frederick fronste, zijn uitdrukking werd serieus. Als de Davis Groep niet snel een aanzienlijk bedrag aan kapitaal injecteerde om de projecten op gang te brengen, zou het bedrijf waarschijnlijk failliet gaan. Geen wonder dat Amelia had voorgesteld dat ze zou instemmen met een scheiding als Frederick de Davis Groep zou helpen.
Toen hij Fredericks plechtige houding en zijn stilte opmerkte, waagde Felix zich voorzichtig, "Ik heb gehoord dat mevrouw Hastings' zus begonnen is met het liquideren van de eigendommen van de Davis Groep om schulden af te betalen. Maar ze worden afgezet, prijzen gaan voor 30% onder of zelfs lager dan de marktwaarde."
Veel mensen in het zakendistrict van Noordstad wachtten af om de Davis Groep te zien falen, klaar om een koopje te pakken ten koste van hen.
Felix had gedacht dat het delen van deze informatie Frederick tot actie zou aanzetten. Echter, Frederick bleef gewoon zitten met een koude uitdrukking, zonder enige mening te geven. Hij was echt een raadsel om te doorgronden.
In het ziekenhuis hield Amelia Daniels medisch rapport in haar handen en bekeek elk detail nauwkeurig. Pas toen ze er zeker van was dat er geen problemen waren, gaf ze de papieren aan Daniel.
"Je lichaamsfuncties zijn allemaal gezond," zei ze. "Hier is je rapport. Bewaar het goed."
Daniel keek naar Amelia's serieuze gezicht en voelde een golf van plezier. Hij zei zachtjes, "Het is moeilijk te geloven dat het meisje dat vroeger zoveel huilde een uitstekende behandelend arts is geworden."
Hij reikte uit om het overhandigde rapport aan te nemen, wierp er een korte blik op en glimlachte.
"Als ik het me goed herinner, zei je vroeger dat je zoals je zus wilde zijn. Hoe ben je ineens dokter geworden?"
Amelia's glimlach verstarde lichtjes. Jaren geleden was Frederick ernstig gewond geraakt en bijna zijn leven verloren. Toen was Amelia waanzinnig verliefd op hem. Ondanks Rachel's bezwaren koos ze impulsief ervoor om zich in te schrijven aan de Medische Universiteit van Nordianville.
Nu, terwijl ze terugdacht aan haar impulsieve jeugd, was er een vleugje spijt in haar hart. Als ze geen geneeskunde had nagestreefd, zou ze nu misschien hard werken voor de Davis Groep.
"Het was een toevalligheid," antwoordde Amelia zachtjes, niet in staat de melancholie in haar ogen te verbergen.
Daniel bleef zachtjes glimlachen, hoewel zijn heldere ogen een vleugje complexiteit bevatten.
"Het is goed om geneeskunde te studeren. Je kunt een grote bijdrage leveren aan de mensen. De Davis Groep komt er wel doorheen. Maak je niet te veel zorgen, Amelia."
Terwijl hij sprak, rufflede Daniel teder Amelia's haar, net zoals hij vroeger deed.
"Ik neem je vanavond mee om wat vastgoedmagnaat te ontmoeten. Ze zijn misschien echt geïnteresseerd in de projecten van de Davis Groep."
Bij het horen van "Davis Groep" zakte Amelia's stemming.
"Is mevrouw Davis hier?"
De deur van het kantoor werd van buiten geopend. Amber stond op de drempel, pauzeerde verrast voordat ze een ongemakkelijke glimlach liet zien en zachtjes sprak, "Sorry, ik zag dat de deur op een kier stond... Hoop dat ik niet stoor?"
Toen hij een patiënt zag binnenkomen, trok Daniel zich kalm terug, pakte het rapport van het bureau en stond op van zijn stoel. "Ik haal je op na het werk."
Voordat Amelia kon reageren, liep hij de deur uit.
Amber stapte opzij om Daniel door te laten, glimlachend. "Is dat je vriend? Hij is behoorlijk knap."
Amelia was licht geïrriteerd maar corrigeerde haar niet. Toen ze merkte dat Amber nog steeds in de deuropening stond, enigszins verbaasd, vroeg ze, "Mevrouw Roberts, had u iets nodig van mij?"
Amber was verrast om Amelia te zien. "Jij bent de peetkleindochter waar mevrouw Brittany het gisteren over had, Fredericks peetzus."
Amelia reageerde niet op Amber, maar keek naar het medisch rapport in haar hand. Amber realiseerde zich dat ze iets vasthield dat Amelia nodig had, en ze overhandigde het rapport meteen met een lichte grimas. "De verloskundige, Dr. Nicole Adams, vroeg me dit aan jou te geven."
Amelia was verbaasd. Ze begreep niet waarom Nicole Amber naar haar had gestuurd. Ze pakte het rapport dat Amber aanreikte. Toen ze de diagnostische samenvatting bovenaan het rapport zag, was ze geschokt.
Amber was niet zwanger!
Amelia's uitdrukking werd ernstig terwijl ze door Amber's medische dossiers bladerde. Amber, die haar bezorgdheid opmerkte, vroeg snel, "Mevrouw Davis, is er iets mis met mijn lichaam?"
Amelia humde diep, keek op naar Amber, en zei serieus, "Het rapport van vandaag laat zien dat er geen levensvatbare foetus in je baarmoeder is. Je hebt verder onderzoek nodig. Meestal zijn er bij een schijnzwangerschap twee scenario's: een buitenbaarmoederlijke zwangerschap of een ovariumtumor.
"Beide situaties vereisen dat een familielid zo snel mogelijk komt om voor de operatie te tekenen."
Amber voelde zich beschaamd. Ze boog haar hoofd en zweeg een tijdje. Toen keek ze met een bezorgde blik op naar Amelia en vroeg, "Kan mijn vriend komen om te tekenen?"
Amelia, die bezig was een aanvraagformulier in te vullen, pauzeerde, voelde zich een beetje bitter. "Ja," antwoordde ze. Na dat gezegd te hebben, gaf ze het formulier aan Amber, met de instructie om zich in de rij te zetten voor het onderzoek.
Amber knikte, nam het formulier aan en stond op. Ze haalde haar telefoon tevoorschijn om Frederick te bellen. Haar stem was zwak en onthulde haar angst en wanhoop, alsof ze net een terminale diagnose had gekregen. "Frederick, kom alsjeblieft naar het ziekenhuis. Er is iets mis met mijn lichaam."
Amelia keek Amber na terwijl ze wegliep, wreef over haar slapen. Ze gaf een zelfspotlachje. Ze organiseerde de documenten op haar bureau. Gelukkig had ze binnenkort een operatie gepland, anders had ze Frederick misschien moeten tegenkomen.
De gedachte dat haar man zijn eerste liefde voor haar, zijn wettige vrouw, naar haar toe bracht voor medische hulp, maakte Amelia ongemakkelijk. Om eventuele verstoringen te voorkomen, ging ze vroeg naar de operatiekamer om zich voor te bereiden op de operatie.
Vier uur later verliet ze de operatiekamer. Buiten was het al donker geworden. Na uren van intensief werk voelde ze zich fysiek en mentaal uitgeput. Bovendien was ze in de vroege stadia van haar zwangerschap. Toen ze uit de operatiekamer kwam, trilden haar handen.
Amelia, die verantwoordelijk was voor de stagiairs, leek uitgeput. Een stagiair kwam onmiddellijk naar haar toe en bood zijn hand ter ondersteuning aan, respectvol zeggend, "Mevrouw Davis, mag ik u helpen?"
Ze gaf een vermoeide glimlach, wees zijn vriendelijke gebaar niet af, en grapte, "Ik word oud, niet meer zo energiek als vroeger."
Zodra de woorden haar mond verlieten, voelde ze een scherpe blik op haar gericht. Toen ze zich omdraaide, zag ze Frederick staan met Amber, beiden met koude uitdrukkingen niet ver daarvandaan.
Amelia verstijfde, trok langzaam haar hand terug uit de greep van de stagiair.
In de buurt stond hun afdelingshoofd, Ralap Zepho, met een brede glimlach. Hij benaderde Amelia met enthousiasme. "Mevrouw Davis, u heeft de operatie eindelijk afgerond. Meneer Hastings en mevrouw Roberts wachten al uren op u. Meneer Hastings bewondert uw chirurgische vaardigheden enorm; hij heeft specifiek gevraagd of u de operatie van mevrouw Roberts wilt uitvoeren. Ga haar alstublieft onderzoeken."
Na het spreken leunde Ralap dichter naar Amelia toe om te fluisteren, hoorbaar alleen voor hem en Amelia, "Meneer Hastings zei dat als u de operatie van mevrouw Roberts uitvoert, hij een nieuwe set medische apparatuur aan het ziekenhuis zal doneren. Amelia, of onze patiënten kunnen profiteren van de nieuwste medische apparatuur hangt allemaal van u af."
Amelia fronste. Hoe geduldig ze ook was, dit irriteerde haar.
Ze dacht, "Frederick moet wel gek zijn. Ik heb ze opzettelijk vermeden, en toch durven ze me op te zoeken! Is hij niet bang dat ik mijn emoties niet onder controle kan houden in de OK en per ongeluk zijn geliefde dood?"