Rozdział pierwszy
"Nie mogę uwierzyć, że naprawdę tu jesteśmy." Theodore mówił z nienawiścią. Nie był zadowolony z przyjazdu na Ziemię, zwłaszcza z próby zjednoczenia swojego królestwa z ziemianami, jak to Theodore lubił określać.
"Wiesz, że Ziemia dramatycznie się zmieniła od czasu, gdy ostatnio tu byliśmy. Jesteś bardziej niż zdolny poradzić sobie z czymkolwiek, Theo, a kto by się odważył tknąć cię choćby palcem, mając mnie za brata?" Kane nie mógł powstrzymać przewracania oczami na swojego młodszego brata.
"No tak, tak, jesteś wielki i straszny, hurra." Theodore powiedział z drwiącym tonem i uśmiechem na ustach. Bez względu na to, ile mają lat, Theodore nadal uwielbiał drażnić swojego brata i naciskać jego guziki.
Kane tylko westchnął i przewrócił oczami po raz setny podczas tej podróży. Rozumiał, że Theo tylko go drażni, ale nie mógł powstrzymać swojego wewnętrznego bestii, Goliata, przed frustracją z powodu dziecinnych zabaw Theo.
Kane był jedynym demonem z wewnętrzną bestią, Goliatem. Większość demonów była zjednoczona ze swoją ludzką częścią, bez wewnętrznego głosu, tylko jeden umysł i dwa ciała. Kane zaś miał dwa umysły i dwa ciała. Kane i Goliat to idealny duet, Piekło działało perfekcyjnie pod ich rządami, nie że ktokolwiek inny mógłby nim zarządzać. Piekło było niczym innym jak matką Kane'a. Piekło urodziło Kane'a i pobłogosławiło go Goliatem, aby był Wiecznym Królem. Matka Kane'a zakochała się w człowieku i pragnęła niczego więcej, jak tylko osiedlić się i żyć z nim. I tak Kane rządził Wiecznym Królestwem przez ostatnie dziesięć tysięcy lat z bratem Theodore'em u boku. Theodore nie był tam od początku. Kane nie wiedział, że jego ojciec miał inne dziecko, aż pewnego dnia poczuł silne przyciąganie do Ziemi. Kane nie był pewien, co to przyciąganie mogło oznaczać, więc zwrócił się o pomoc do swoich rodziców, mając nadzieję, że będą w stanie wyjaśnić to dziwne uczucie, które go dręczyło, to uczucie tylko sprawiało, że Kane czuł się chory i chciał, żeby to się skończyło.
(ponad dziesięć tysięcy lat temu)
Podczas gdy Kane siedział tam w zupełnym oszołomieniu, nie mógł uwierzyć w to, co właśnie powiedzieli mu rodzice. Ziemia była pełna innych stworzeń podobnych do niego? Żył już 30 lat i nigdy mu nie powiedzieli o innych nadprzyrodzonych istotach na świecie. Nigdy nie wiedział, że istnieje taka istota jak Bogini Księżyca i że błogosławi stworzenia takie jak on przeznaczonymi partnerami, a na dodatek była siostrą jego matki. Co tu się w ogóle dzieje? Pomyślał sobie. To wszystko było zbyt wiele dla Kane'a, żeby to wszystko przyswoić na raz. Ale będąc silnym królem, jakim był, słuchał każdego słowa, które mówili jego rodzice. Następnie usłyszał słowa, których nigdy nie spodziewał się usłyszeć... To chore uczucie i przyciąganie, które masz, to prawdopodobnie twój brat, musi być chory lub ranny. Jego ojciec mówił z niepokojem, starając się nie brzmieć bardziej zdenerwowany i zmartwiony, niż już był.
Kane zerwał się z miejsca i zażądał, by mu powiedziano, gdzie jest. Nie mógł uwierzyć, że ukrywali przed nim tak wielki sekret! Wiedział jednak, że zrobili to tylko dlatego, że Kane zabrałby Theodore'a do piekła i zamienił go w jednego z nich. Ojciec Kane'a na początku nie chciał tego dla swojego drugiego syna. Chciał, aby ten doświadczył życia i żył swoim życiem, dopóki nie nadejdzie jego czas, ale teraz wydawało się, że ten czas właśnie nadszedł.
Kane przeszedł przez portal na Ziemię i podążył za wezwaniem do swojego brata. Kane znalazł Theodore'a śmiertelnie chorego, w czymś, co wyglądało na namiot uzdrowiciela. Kane nie zwlekał ani chwili, podniósł brata i zaniósł go z powrotem do portalu. Na drugim końcu czekali już rodzice, gotowi do rozpoczęcia procesu przemiany Theodore'a, mając nadzieję, że nie jest za późno i że to zadziała. Po raz pierwszy Kane podziękował Bogini Księżyca za pomoc w uratowaniu swojego "młodszego" brata.
(teraźniejszość)
Gdy Kane i Theodore zbliżali się do granicy terytorium Stada Pełni Księżyca, Kane natychmiast pożałował, że wybrali tę drogę. Pojawiło się pięciu wilkołaków i zażądali wyjaśnienia, dlaczego ich rodzaj tu przybył.
Theodore prychnął na ich marną próbę brzmienia groźnie. Kane natomiast obdarzył ich swoim charakterystycznym uśmiechem. Uśmiechem, który zwiastował tylko kłopoty. Kane nie znosił wilkołaków. Przez ostatnie dziesięć tysięcy lat Kane i Theodore widzieli, jak silniejsze wilki znęcały się nad słabszymi, zmuszając je do bycia praktycznie niewolnikami, którzy sprzątali, gotowali i wykonywali całą pracę, której sami nie chcieli robić. Dzielili się nawet na stada, oddzielając się od własnego rodzaju. Nienawidzili się nawzajem, czynili z siebie wrogów. Kane tego zupełnie nie rozumiał. Jego królestwo było jednością. Nie było "stad". Owszem, było tam setki różnych miasteczek czy małych miast, ale wszystkie należały do jednego królestwa. Żadnych wrogów, żadnej nienawiści wobec własnego rodzaju. Kane rządził pokojowym królestwem i był dumny z miłości i lojalności, jaką darzyli swojego króla i królestwo. Dlatego widok tej granicznej straży tylko dolewał oliwy do ognia.
Zanim Kane zdążył zareagować, król Gabriel już tam był i natychmiast zaczął rozładowywać sytuację. Gabriel wiedział, że Kane i Theodore są w pobliżu, czuł ich obecność od momentu, gdy przekroczyli granice jego królestwa. Co najważniejsze, znał swojego starego przyjaciela i nie mógł pozwolić, aby jakieś głupie młode wilki zginęły tylko dlatego, że powiedziały coś niewłaściwego do samego Kane'a.
Po tym, jak napięcie opadło i Theodore zdołał uspokoić swojego brata, mimo że nie chciał tego robić, Gabriel i jego strażnicy eskortowali Kane'a i Theodore'a do zamku królestwa. Opisanie zamku jako ogromnego byłoby niedopowiedzeniem, ale oczywiście dla Kane'a i Theodore'a nie było to zaskoczenie. Byli przyzwyczajeni do swojego zamku w domu.
Kiedy mężczyźni podjechali do zamku, powitała ich towarzyszka Gabriela, królowa Evy. Miała 160 cm wzrostu, długie jasnobrązowe włosy i ciemnobrązowe oczy oraz idealnie okrągły brzuszek ciążowy. Gabriel nie mógł powstrzymać szerokiego uśmiechu, który rozciągnął się na jego twarzy, gdy patrzył, jak jego ukochana powoli do nich podchodzi. Dzień, w którym poznał Evy, był bez wątpienia najlepszym dniem jego życia. Gdy po raz pierwszy zobaczył Evy, powiedział, że wygląda jak anioł. Nie wiedział wtedy, że Evy rzeczywiście była prawdziwym aniołem. Gabriel nigdy by nie pomyślał, że Bogini Księżyca pobłogosławi go, hybrydę demona-lykana-czarownicy, kimś tak czystym i pięknym. Matka Gabriela była białą czarownicą, najczystszą i najsilniejszą z czarownic, podczas gdy jego ojciec był hybrydą demona i lykana, królem wszystkich nadprzyrodzonych istot. Niewielu wiedziało, że lykan Gabriela jest hybrydą z demonem, co mogłoby wywołać zamieszanie w jego królestwie, którego wolałby uniknąć. Zwłaszcza że jego dzieci byłyby głównym celem nienawiści skierowanej do niego. Chociaż Gabriel miał 200 cm wzrostu, był wysoki i miał mięśnie oraz siłę, które go wspierały, nie mógł i nie chciał narażać swojej rodziny na niebezpieczeństwo. Przyjaciele, którzy znali jego tajemnicę, w pełni rozumieli i szanowali jego decyzję.
Po przywitaniu Evy, Kane nie tracił czasu i od razu przeszedł do rzeczy. Miał misję, a ta misja była dla niego ważniejsza niż poznanie każdej duszy w zamku. Gabriel poprowadził ich prosto do prywatności swojego gabinetu, aby omówić zjednoczenie dwóch królestw i powody tego kroku.
"Możemy teraz przejść do rzeczy?" zapytał Kane, gdy tylko drzwi się zamknęły.
"Przejrzeliśmy wszystkie dokumenty, które nam przesłałeś i zgadzam się z prawie wszystkim, co zaproponowałeś, co powinno się wydarzyć po rytuale zjednoczenia." Gabriel powiedział powoli i spokojnie, aby upewnić się, że Kane nie zirytuje się tym, co właśnie powiedział.
Ale oczywiście, że Kane się sfrustrował. "Prawie wszystko? Co to, do cholery, ma znaczyć? Byłem bardziej niż hojny, moje królestwo może się połączyć z twoim, moi ludzie mogą żyć swobodnie wśród twoich, nie będą sprawiać żadnych problemów twoim ludziom. W przeciwieństwie do twojego, moje królestwo w pełni popiera moje decyzje. Są podekscytowani, aby dowiedzieć się, czy ich partnerzy są czarownicami, lykantropami, wampirami czy nawet cholernymi wróżkami. Ci, którzy chcą żyć w granicach watahy, będą przyczyniać się tak samo, jak każdy inny członek watahy. Nie będą jednak traktowani jako gorsi od twoich tak zwanych alfów. Widziałem, jak silni dręczą słabych tutaj i nie pozwolę, aby moi ludzie byli tak traktowani, jestem pewien, że to rozumiesz, Królu Gabriel." Już po tej małej tyradzie i tak krótki lont Kane'a stawał się jeszcze krótszy.
"Doskonale rozumiem, Kane. Też nie lubię, gdy silni dręczą słabych. Próbuję to zmienić, ale łatwiej to powiedzieć niż zrobić, gdy nie mogę być we wszystkich moich watahach jednocześnie. Tak, ogłosiłem, jak bardzo mnie to martwi, że wolą krzywdzić słabszych członków zamiast próbować im pomóc stać się silniejszymi. Watahy powinny się nawzajem chronić, a nie ranić. Ale to nie jest to, z czym się nie zgadzam, Kane. Wspomniałeś, że nikt nie ma wstępu do twojego królestwa poza twoimi ludźmi?" Gabriel również zaczynał się irytować tym spotkaniem. Mieli zjednoczyć królestwa, a jednak Kane trzymał swoje zamknięte dla innych.
"Wieczne Królestwo, znane większości jako Piekło, nie jest bezpiecznym miejscem dla wilków, wróżek ani żadnych innych istot, które mogłyby się tam błąkać. Podczas gdy dla demonów jest to dom i bezpieczna przystań, dla innych słońce, powietrze zabiłoby ich w ciągu kilku minut. Piekło nie jest stworzone dla ludzi z Ziemi, aby tam żyli lub nawet odwiedzali. Nie próbuję zawłaszczać mojego królestwa ani trzymać go zamkniętego. Po prostu staram się chronić członków twojego królestwa przed śmiercią, gdybym otworzył bramy Piekła. Fizycznie nie jest możliwe, aby tam żyli... Chyba że są powiązani z księciem piekieł lub królem, mną." Ku zaskoczeniu Kane wyjaśnił to mężczyznom w pokoju, zamiast być upartym i po prostu ignorować Gabriela.
"Skoro to już ustalone, przejdźmy do rytuału, który się odbędzie. Kiedy chciałbyś, aby to nastąpiło?" zapytał Gabriel z uśmiechem.
"Po tym, jak znajdę swoją partnerkę i uczynię ją moją królową. Tylko twoi ludzie tutaj wiedzą, dlaczego to zjednoczenie ma miejsce. Nie chcę, aby cokolwiek stanęło na drodze do zdobycia mojej partnerki." stwierdził Kane. "I nie okażę litości nikomu ani niczemu, co stanie mi na drodze."