Do zobaczenia

Rozdział trzydziesty pierwszy

Obudził mnie krzyk.

Nie wiem, jak długo spałam, ale kiedy w końcu się obudziłam, nadal czułam się okropnie. Trochę jednak lepiej, więc uznałam to za małe zwycięstwo. Kiedy mgła w moich myślach zaczęła się rozpraszać, wydarzenia z wcześniejszego dnia powoli wracały do mnie. Moje policzki zaczerwieni...